Przejdź do zawartości

Por (roślina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Por
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

amarylkowate

Podrodzina

czosnkowe

Rodzaj

czosnek

Gatunek

por

Nazwa systematyczna
Allium ampeloprasum L.
Sp. pl. 1:294. 1753[3]

Por (Allium ampeloprasum L.) – gatunek rośliny dwuletniej z rodziny amarylkowatych (podrodzina czosnkowe). Pochodzi z Azji Mniejszej. Uprawiano ją w celach konsumpcyjnych w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Na tereny Polski trafiła w średniowieczu. Jest jednym z symboli narodowych Walii.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Jest bardzo skrócona – tworzy tzw. piętkę.
Liście
Płaskie i wydłużone.
Kwiaty
W drugim roku wegetacji wyrastają wysokie nawet na 2 m pędy kwiatostanowe wydające białe lub białoróżowe kwiaty zebrane w baldachy.
Owoce
Nasiona czarne, pomarszczone 350–400 szt./g.
System korzeniowy
Wiązkowy, silnie rozwinięty, większość korzeni sięga 20 cm w głąb gleby, niektóre nawet 125 cm.

Systematyka, zmienność i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek por Allium ampeloprasum L. należy do rodzaju czosnek Allium L. zaliczanego w systemie APG do podrodziny czosnkowych Allioideae Herbert, do rodziny amarylkowatych Amaryllidaceae J. St.-Hil.[2]

Synonimy[3]
Allium adscendens Kunth, Allium albescens Guss., Allium ascendens Ten., Allium babingtonii Borrer, Allium bertolonii De Not. Allium byzantinum K.Koch, Allium durieuanum Walp., Allium gasparrinii Guss., Allium holmense Mill. ex Kunth, Allium kurrat Schweinf. ex K.Krause, Allium laetum Salisb., Allium porraceum Gray, Allium porrum L., Allium pylium De Not., Allium scopulicola Font Quer, Allium spectabile De Not., Allium syriacum Boiss. Allium thessalum Boiss., Porrum amethystinum Rchb., Porrum ampeloprasum (L.) Mill., Porrum commune Rchb., Porrum sativum Mill.
Podtaksony
The Plant List uznaje za synonimy nazwy gatunkowej także szereg nazw podtaksonów tego gatunku, wyróżnianych jako podgatunki, odmiany lub formy[3]: Allium ampeloprasum var. babingtonii (Borrer) Syme, A. a. var. bertolonii (De Not.) Nyman, A. a. var. bulbiferum Syme, A. a. var. bulgaricum Podp., A. a. var. caudatum Pamp., A. a. var. gasparrinii (Guss.) Nyman, A. a. var. gracile Cavara, A. a. subsp. halleri Nyman, A. a. var. holmense Asch. & Graebn., A. a. f. holmense (Asch. & Graebn.) Holmboe, A. a. subsp. porrum (L.) Hayek, A. a. var. porrum (L.) J.Gay, A. a. var. pylium (De Not.) Asch. & Graebn., A. a. subsp. thessalum (Boiss.) Nyman, A. a. var. wiedemannii Regel.
Odmiany uprawne
  • Wczesne: 'Jolant' , 'Varna' (rośliny wysokie, cienkie, zgrubienie cebulowe wydatne), 'Bluevetia' (łodyga rzekoma gruba 20–25 cm, pokrój półwzniesiony).
  • Średnio-wczesne: 'Longina' (liście z niebieskim odcieniem, nieobecne zgrubienie cebulowe, łodyga rzekoma 20–25 cm), 'Pinola' (brak cebuli, długa część biała liści, dalej liście ciemnozielone), 'Profina' , 'Arcona' , 'Alita' .
  • Późne (mogą zimować w polu): 'Blizzard' (cebula wyraźnie zaznaczona), 'Arkansas' , 'Clasina' (liście niebieskozielone), 'Carina' (liście o intensywnym niebieskozielonym zabarwieniu), 'Patryk' (liście szarozielone, bardzo późna odmiana).

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
Poprzeczny przekrój pędu
Ciasto z sera i porów
Roślina jadalna
Uprawiany jako warzywo. Zawiera ok. 12% suchej masy, w tym 2% białek, 10% węglowodanów. Zawiera także fosfor, wapń, nieco witaminy C, w niewielkich ilościach witaminy B1, B2, karoten i kwas nikotynowy. Wartość energetyczna 100 g: 197 kJ.

Wartość odżywcza

[edytuj | edytuj kod]
Ilość aminokwasów w 100 g[4]
Nazwa Ilość w mg
Izoleucyna 102
Leucyna 193
Lizyna 138
Metionina 48
Cystyna 36
Fenyloalanina 134
Tyrozyna 101
Treonina 114
Tryptofan 32
Walina 136
Arginina 137
Histydyna 53
Alanina 129
Kwas asparaginowy 247
Kwas glutaminowy 274
Glicyna 111
Prolina 116
Seryna 98
Wartość odżywcza
Por, świeży
(100 g)
Wartość energetyczna 121 kJ (29 kcal)
Białka 2,2 g
Węglowodany 5,7 g
Tłuszcze 0,3 g
Woda 90,9 g
Dane liczbowe na podstawie: [4]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[5]

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Uprawa w północnej Francji
Pole porów w Tumie pod Łęczycą (2022)
Historia uprawy
Jako roślina uprawna znany od czasów biblijnych[6]. Uprawiano go w celach konsumpcyjnych w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Na tereny Polski trafił w średniowieczu.
Wymagania
Por nie ma dużych wymagań cieplnych – kiełkuje już przy 3–4 °C. Optimum temperatury wynosi 15–20 °C. Wytrzymuje temperatury do −15 °C. Ma duże wymagania wodne – jest szczególnie wrażliwy na suszę w czasie kiełkowania. Lubi wilgotne powietrze i stanowiska słoneczne. Uprawia się go najczęściej w drugim roku po nawożeniu obornikiem.

Obecność w kulturze i symbolice

[edytuj | edytuj kod]

Por jest jedną z roślin biblijnych. Wymieniany jest w Księdze Liczb (11,5-6) i w wielu innych miejscach Biblii[6]. Jest jednym z symboli narodowych Walii.

Uwieczniony w martwych naturach Emmanuela Zamora (1840–1919) pt. „Alho-porro”, Fritza Westendorpa (1867–1926) czy Carla Schucha (1846–1903).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-09] (ang.).
  3. a b c Allium ampeloprasum L.. [w:] The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2017-05-13].
  4. a b Hanna Kunachowicz, Beata Przygoda, Irena Nadolna, Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 507. ISBN 978-83-200-5311-1.
  5. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
  6. a b Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bohumír Hlava, Dagmar Lánská: Rośliny przyprawowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, 1983. ISBN 83-09-00456-7.