Riccione
44°00′N 12°39′E/44,000000 12,650000| gmina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Region | |||||
| Prowincja | |||||
| Kod ISTAT |
099013 | ||||
| Burmistrz |
Massimo Pironi | ||||
| Powierzchnia |
17,45 km² | ||||
| Wysokość |
0–71 m n.p.m. | ||||
| Populacja (I 2012) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
2 055,1 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
0541 | ||||
| Kod pocztowy |
47036 | ||||
Położenie na mapie Emilii-Romanii  | |||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||
| 44°00′N 12°39′E/44,000000 12,650000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Riccione – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Rimini.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według danych na styczeń roku 2012 gminę zamieszkiwały 35 862 osoby a gęstość zaludnienia wynosiła 2 055,1 os./km².
Historia
[edytuj | edytuj kod]Nazwa Riccione w dialekcie romagnolo, którym mówi większość mieszkańców tamtych terenów, brzmi Arciùn lub Arzòn. Początki osadnictwa są odległe w czasie, gdyż najstarsze znaleziska archeologiczne datowane są na II w. przed Chrystusem. Dzięki położeniu przy Via Flaminia, drodze, która wiodła z Rzymu do Rimini oraz w stronę Rawenny i portu w Classe, a także łączyła się z drogą w kierunku Piacenzy i Mediolanu, którą Rzymianie przekształcili w Via Emilia, w okolicach dzisiejszego Riccione rozwijało się osadnictwo rzymskie. W czasach rzymskich istniała tu stacja pocztowa, gdzie zatrzymywali się podróżni i gdzie mogli nakarmić konie przed dalszą podróżą. Świadectwem kontaktów mieszkańców miejscowości z czasów rzymskich z odległymi ludami są pozostałości odnalezione przez archeologów w pobliżu cmentarza. W 1260 r. osiedla się w Riccione florencka rodzina Agolanti, powiązana z rodem Malatesta, władcami Rimini. Przez pewien czas miejscowość należała do Państwa Kościelnego, gdyż Malatestowie byli wasalami papieża. W XVII w. wzdłuż wybrzeża budowane były strażnice, które miały bronić okolicy przed atakami piratów. Od początków XIX w. zaczyna się rozwój turystyki. W miejscowości powstają eleganckie rezydencje. Na rozwój tej praktyki wpływa upowszechnienie transportu kolejowego na trasie Bolonia – Ankona. W Riccione powstaje wtedy wiele rezydencji, które funkcjonują jako drugie domy dla wielu mieszkańców Bolonii. Dzięki proboszczowi parafii w Riccione, ks. Luigi Tonini, zbudowano w 1862 r. stację kolejową Riccione. Miejscowość zaczęła się rozwijać szczególnie wtedy, gdy zaangażowali się w to Giovanni Ceccarini i jego żona Maria Boorman Ceccarini. Dzięki Marii Ceccarini powstał szpital miejski noszący imię jej męża oraz przedszkole. W 1934 r. Benito Mussolini kupił w Riccione willę, z której korzystał w czasie wakacji przez 10 lat, a która istnieje do dziś. W latach trzydziestych XX w. do Riccione przybywa już ok. 30 000 turystów rocznie i istnieje ponad 80 hoteli. Piękne wille stojące często w zieleni, dzięki którym Riccione nazywane jest Zieloną Perłą Adriatyku, zaczynają ustępować miejsca innym, licznie powstającym budynkom, na skutek rozwoju miasta.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Istituto Nazionale di Statistica
- Demografia prowincji Rimini. provincia.rimini.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]