Smolany Sadek
przysiółek wsi | |
Wjazd od drogi 685 | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Część miejscowości | |
Liczba ludności (2015) |
24[2] |
Strefa numeracyjna |
85 |
Kod pocztowy |
17-200[3] |
Tablice rejestracyjne |
BHA |
SIMC |
0029877[4] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Hajnówka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego | |
52°48′56″N 23°36′43″E/52,815556 23,611944[1] |
Smolany Sadek (gwarowe: Worobieje[5]) – przysiółek wsi Nowosady w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Hajnówka[6][4][7].
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa białostockiego.
Według stanu z 31 grudnia 2012 mieszkało tu 22 stałych mieszkańców[8].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Smolany Sadek to osada powstała pierwotnie jako uroczysko, założono ją w XVIII w[9]. Pierwszym znanym mieszkańcem Smolanego Sadku (1795) był strażnik Puszczy Białowieskiej Daniel Wróblewski (prawdopodobnie od jego rodziny pochodziła gwarowa nazwa wsi nazwa wsi Worobieje)[10]. Przed wsią stały prawosławne krzyże wotywne w celu ochrony wsi i mieszkańców. Na południowy wchód od wsi na delikatnym wzniesieniu znajdował się drewniany wiatrak[11].
Smolany Sadek i pobliskie niewielkie wsie były zakładane w celu opieki nad Puszczą Białowieską przez leśną straż, zwaną także strażą augustowską.[12]
Po uwłaszczeniu chłopów w 1861 r. mieszkańcy wsi nabywali grunty w pobliżu wsi[13]. Na mapach rosyjskich z 1866 roku miejscowość widnieje pod nazwą Stare Nowosady, choć najprawdopodobniej nazwa ta powstawała w wyniku błędu. W 1885 roku we wsi znajdowało się 7 domostw[11].
Według spisu ludności z 30 września 1921 roku w Smolanym Sadku zamieszkiwało 30 osób, wszyscy mieszkańcy zadeklarowali wyznanie prawosławne, gdzie 29 osób wskazało narodowość Białoruską i 1 osoba Rosyjską[14].
10 czerwca 1942 Niemcy zmusili mieszkańców do opuszczenia gospodarstw w ciągu czterech godzin. Wieś hitlerowcy doszczętnie spalili[15].
Obecnie miejscowość układa się w typowy dla okolic kształt ulicówki, a we wsi znajduje się 10 domostw (stan na rok 2024). Na północ od wsi w oddziale leśnym 73D rosną ponad 200 letnie dęby, leży kilka głazów narzutowych oraz znajduje się aleja lip mająca ponad 350 metrów długości, biegnąca prostopadle do miejscowości na skraju Puszczy Ladzkiej[16].
-
Aleja Lip o długości ok. 350 metrów
Religia
[edytuj | edytuj kod]Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Dubinach[17], a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii św. Jana Chrzciciela w Narewce[18].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 125235
- ↑ Strona gminy. Statystyka ludności na 31.12.2015 [dostęp 2021-01-09]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 829 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Kondratiuk 1974 ↓, s. 186.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
- ↑ Statystyka ludności na 31 grudnia 2012 r.. Urząd Gminy Hajnówka. [dostęp 2013-09-15].
- ↑ Spis uroczysk Puszczy Białowieskiej – Jan Jerzy Karpiński (1937)
- ↑ Kondratiuk 1974 ↓, s. 23.
- ↑ a b Mapy rosyjskie i polskie z 1866, 1886 i 1929 roku
- ↑ Gmina Narew. Udział w akcji „Szkoła pamięta”.
- ↑ Sosna i Troc-Sosna 2009 ↓, s. 160.
- ↑ Skorowidz miejscowości 1924 ↓, s. 9.
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa, Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945, Warszawa 1981, s. 36.
- ↑ BDL – Bak Danych o Lasach
- ↑ Prawosławne parafie w Dubinach
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Województwo białostockie. W: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 5. Warszawa: GUS, 1924.
- Grzegorz Sosna, Antonina Troc-Sosna: Łosinka – Parafia na skraju Puszczy Ladzkiej. pod red. Doroteusza Fionika. Bielsk Podlaski – Ryboły: Stowarzyszenie Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach, 2009, s. 160. ISBN 978-83-925074-8-2.
- Michał Kondratiuk: Nazwy miejscowe południowo-wschodniej Białostocczyzny. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Ossolineum: 1974.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Smolany Sadek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 894 .
- Puszcza Białowieska i okolice – Smolany Sadek