Przejdź do zawartości

Strzelce (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzelce
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Oleśnica

Liczba ludności (2021)

286[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-220[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0257383[4]

Położenie na mapie gminy Oleśnica
Mapa konturowa gminy Oleśnica, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Strzelce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Strzelce”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Strzelce”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Strzelce”
Ziemia50°28′29″N 21°02′05″E/50,474722 21,034722[1]

Strzelcewieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Oleśnica[5][4].

Wieś w powiecie wiślickim województwa sandomierskiego w latach 70. XVI wieku należała do wojewody krakowskiego Piotra Zborowskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 757 z Opatowa do Stopnicy.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Strzelce[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
1019349 Czarny Koniec część wsi
0257408 Młyn część wsi
0257414 Na Błoniu część wsi
0257420 Pasterka część wsi
0257437 Podetrzcie część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W połowie XV w. wieś posiadała kościół parafialny. Został on prawdopodobnie ufundowany przez jednego z Oleśnickich. Z łanów kmiecych, folwarku, karczmy i od zagrodników oddawano miejscowemu plebanowi dziesięcinę o wartości 5 grzywien. Według Długosza w skład parafii wchodziły wsi Strzelce i Pieczonogi. Uposażeniem proboszcza były trzy pola: jedno zwane Strug, drugie w pobliżu miejsca nazywanego Czarnym Brodem, a trzecie wraz z wsią Pieczonogi (wówczas Pieczeniegi). Właścicielem wsi był Andrzej Oleśnicki.

Prawdopodobnie pod koniec XVI w. parafia w Strzelcach została włączona do parafii w Oleśnicy a kościół uległ zniszczeniu. Przyczyną mógł być brak funduszy lub rozszerzający swe wpływy ruch braci polskich. Józef Szymański w pracy „Szlakiem Braci Polskich” wspomina o związkach tej miejscowości z działalnością braci polskich[7].

Według rejestru poborowego powiatu wiślickiego z 1579 r. wieś miała 12 osadników na 6 łanach i 3 biednych. Strzelce były własnością kasztelana krakowskiego.

W XIX w. znajdował się tu folwark i młyn wodny. W 1827 r. w Strzelcach było 35 domów i 267 mieszkańców. W czasie II wojny światowej 1 sierpnia 1944 r. oddziały Batalionów Chłopskich dowodzone przez Piotra Pawlinę i Jana Sowę zaatakowały tabor wojskowy który zatrzymał się we wsi. W czasie bitwy zginęło 14 żołnierzy niemieckich a 9 rozbrojono[8].

Osoby związane ze Strzelcami

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132351
  2. Wieś Strzelce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-21], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1213 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 109.
  7. Józef Szymański, Szlakiem Braci Polskich. Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie., Kielce 1962, s. 165.
  8. Bogdan Hillebrandt, Partyzantka na Kielecczyźnie 1939 - 1945, Warszawa 1967, s.543.
  9. [Teresa Romańska-Faściszewska, Oleśnica. Wydawnictwo ALLELUJA, Kraków 2007, ISBN 978-83-89660-74-9. Rozdział: „Zygmunt Stojowski-kompozytor”, s. 134.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]