Ulica Marcella Bacciarellego w Warszawie
| Ujazdów | |||||||||||||
 Ulica Bacciarellego, widok od strony ul. Klonowej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
50 m[1] | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°12′46,2″N 21°01′30,8″E/52,212833 21,025222
| |||||||||||||
Ulica Marcella Bacciarellego – ulica w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Ulica została wytyczona w 1935 podczas parcelacji resztek dawnego ogrodu „Bagatela”, założonego po 1772 przez Marcella Bacciarellego[2]. Biegnie od ulicy Klonowej na północ i kończy się ślepo[3]. Nazwa została nadana w 1938[4].
W latach 1936–1937 pod nr 4 wzniesiono willę dla Marii hrabiny Hutten-Czapskiej według projektu Zygmunta Plater-Zyberka[5]. W 1992 willa wraz z ogrodzeniem została wpisana do rejestru zabytków[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2016-10-22].
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 6. Kępna-Koźmińska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2000, s. 33, 35. ISBN 83-88372-04-4.
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 16.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 325. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 126. ISBN 83-908950-8-0.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 30 września 2017 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 23. [dostęp 2017-12-23].
