Władysław Wolter

Władysław Wolter
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1897 ; Wiedeń
Data i miejsce śmierci	18 marca 1986 ; Kraków
	Profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1920
Habilitacja	1925
Profesura	1936
	Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	członek rzeczywisty
Status PAU	członek krajowy
	Doktor honoris causa; Uniwersytet Jagielloński – 1985; Uniwersytet Gdański – 1986
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Okres zatrudn.	1920-1967
	Odznaczenia

Władysław Alfred Aleksander Adolf Wolter^[1] (ur. 5 lutego 1897 w Wiedniu, zm. 18 marca 1986 w Krakowie^[2]) – polski prawnik, karnista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Młodość

Urodził się w rodzinie Władysława (1861–1928), sędziego Sądu Najwyższego w Wiedniu i prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie, i Aleksandry z Kamienobrodzkich^[3] (1868–1936)^[4], był bratem Jadwigi (s. Marii Relindy, franciszkanki) (1892–1927)^[4] i Aleksandra^[2]. W 1915 ukończył gimnazjum pijarów w Wiedniu^[2]. W tym samym roku został wzięty do wojska austriackiego. W 1917 został ciężko ranny na froncie^[2].

Wykształcenie i działalność naukowa do wybuchu II wojny światowej

Studia prawnicze rozpoczął w 1917 na Uniwersytecie Wiedeńskim, kontynuował je na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, absolutorium z wynikiem celującym uzyskał w 1920^[2]. W 1920 uzyskał w UJ stopień naukowy doktora, zaś w 1925 stopień doktora habilitowanego^[2]. W 1928 został mianowany profesorem nadzwyczajnym i objął po swoim mistrzu prof. Edmundzie Krzymuskim Katedrę Prawa Karnego i Postępowania Karnego^[2]. W 1936 prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go profesorem zwyczajnym^[2]. W latach 1937–1939 sprawował funkcję dziekana Wydziału Prawa UJ^[2]. Był członkiem Towarzystwa Biblioteki Słuchaczów Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, kuratorem Towarzystwa w latach 1934–1939 a następnie 1945–1947^[5].

Okres okupacji

6 listopada 1939 został aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau i był więziony przez hitlerowców w Krakowie, Wrocławiu i w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen^[2]. 8 lutego 1940 wraz z grupą 101 innych więźniów został zwolniony^[2]. Po powrocie do Krakowa zaangażował się w działalność Rady Głównej Opiekuńczej^[2].

Działalność po wojnie

Po ustaniu działań wojennych powrócił do pracy na Wydziale Prawa UJ i w styczniu 1945 został jego pierwszym powojennym dziekanem^[2]. Kierował Katedrą Prawa Karnego, od 1945 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności^[2]. W latach 1953–1962 pracował w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk^[2] W 1967 odszedł na emeryturę i został członkiem rzeczywistym PAN^[6]^[2].

Był promotorem doktoratu m.in. Tadeusza Zielińskiego (14 lutego 1950)^[7], Marii Szewczyk oraz Andrzeja Zolla. Jednym z jego wychowanków był prof. Andrzej Gaberle^[2].

Działalność społeczna

Od 1981 uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności^[2]. Członek Społecznej Rady Legislacyjnej – agendy/jednostki COIU^[8]^[9]^[10].

Życie osobiste

Był żonaty z Marią z domu Kulinowską (1905–1993). Miał syna Władysława Marię (ur. 1930) oraz córki bliźniaczki Katarzynę Aleksandrę i Małgorzatę Marię (ur. 1938)^[1]^[2].

Miejsce śmierci i pochówku

Zmarł w Krakowie, pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie^[2]^[11] (kwatera SC8-A-1)^[4].

Wybrane publikacje

Zarys systemu prawa karnego, 1933–1934
Studia z zakresu prawa karnego, 1947
Prawo karne. Zarys wykładu systematycznego, 1947
Kumulatywny zbieg przepisów ustawy, 1960
Reguły wyłączania wielości ocen w prawie karnym, 1961
Funkcja błędu w prawie karnym, 1964
Nauka o przestępstwie, 1973

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[2] (2 maja 1923)^[12]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[13]

Wyróżnienia

Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1985)^[2]
Doktor honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego (1986)^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b Adam Redzik (red.): Słownik Biograficzny Adwokatów Polskich A–Ż. T. III (zmarli w latach 1945–2010). Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka Redakcja „Palestry”, 2018, s. 609–612. ISBN 978-83-934-796-2-7. [dostęp 2024-01-25].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Informacja w biogramie prof. Władysława Woltera na witrynie Dzieje Krakowa (dostęp: 29 lipca 2014 r.).. [dostęp 2014-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2014)].
↑ Biogram prof. Władysława Woltera na witrynie Dzieje Krakowa (dostęp: 29 lipca 2014 r.).. [dostęp 2014-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2014)].
↑ ^a ^b ^c Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2024-01-25] .
↑ Jan Halberda, Słowo wstępne, [w: Dziedzictwo prawne XX wieku. Księga pamiątkowa z okazji Jubileuszu 150 lat działalności Towarzystwo Biblioteki Słuchaczów Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.]
↑ Członkowie PAN: Skorowidz
↑ Stanisław Waltoś, Profesor Tadeusz Zieliński – laudacja z okazji uroczystego odnowienia doktoratu
↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziński, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001, s. 33,513. ISBN 83-7059-503-0.
↑ Struktura | Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności | COIU "S" [online], coiu.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-09] .
↑ Spis Treści | Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności | COIU "S" [online], coiu.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-08] .
↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.): Pro Memoria II. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na Cmentarzu Rakowickim i Salwatorskim 1803–2015. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 313.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 21.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Linki zewnętrzne

Biogram prof. Władysława Woltera na stronie Dzieje Krakowa (dostęp: 29 lipca 2014 r.).

[:1-1] Adam Redzik (red.): Słownik Biograficzny Adwokatów Polskich A–Ż. T. III (zmarli w latach 1945–2010). Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka Redakcja „Palestry”, 2018, s. 609–612. ISBN 978-83-934-796-2-7. [dostęp 2024-01-25].

[dziejekrakowa-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Informacja w biogramie prof. Władysława Woltera na witrynie Dzieje Krakowa (dostęp: 29 lipca 2014 r.).. [dostęp 2014-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2014)].

[3] Biogram prof. Władysława Woltera na witrynie Dzieje Krakowa (dostęp: 29 lipca 2014 r.).. [dostęp 2014-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2014)].

[:0-4] Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2024-01-25] .

[5] Jan Halberda, Słowo wstępne, [w: Dziedzictwo prawne XX wieku. Księga pamiątkowa z okazji Jubileuszu 150 lat działalności Towarzystwo Biblioteki Słuchaczów Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.]

[6] Członkowie PAN: Skorowidz

[7] Stanisław Waltoś, Profesor Tadeusz Zieliński – laudacja z okazji uroczystego odnowienia doktoratu

[OIUS-8] Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziński, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001, s. 33,513. ISBN 83-7059-503-0.

[9] Struktura | Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności | COIU "S" [online], coiu.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-09] .

[10] Spis Treści | Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności | COIU "S" [online], coiu.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-08] .

[11] Jan Wiktor Tkaczyński (red.): Pro Memoria II. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na Cmentarzu Rakowickim i Salwatorskim 1803–2015. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 313.

[12] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 21.

[13] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]