Werchobuż
Na mapach: 
49°51′56″N 25°05′49″E/49,865556 25,096944
49°51′56″N 25°05′49″E/49,865556 25,096944._%D0%A6%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0_%D0%A3%D1%81%D0%BF%D1%96%D0%BD%D0%BD%D1%8F_%D0%9F%D1%80%D0%B5%D1%81%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%BE%D1%97_%D0%91%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%B8%D1%86%D1%96.jpg) Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, wspólnie użytkowana przez prawosławnych i grekokatolików | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
1,207 km² |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3265 |
| Kod pocztowy |
80741 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°51′56″N 25°05′49″E/49,865556 25,096944
| |
Werchobuż[1] (ukr. Верхобуж) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim, do 1945[2] w Polsce, w województwie tarnopolskim, w powiecie złoczowskim, w gminie Kołtów[3].
W Werchobużu znajduje się źródło Bugu[4][5].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Werchobuż to wieś w powiecie złoczowskim, położona 17 km na północny-wschód od sądu powiatowego w Złoczowie, 21 km na południowy-wschód od sądu powiatowego w Olesku i 11 km na wschód od urzędu pocztowego w Sassowie[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 15: Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 28.
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934 r. o podziale powiatu złoczowskiego w województwie tarnopolskiem na gminy wiejskie (Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 572).
- ↑ Mieczysław Orłowicz: Ilustrowany przewodnik po Galicyi, Bukowinie, Spiszu, Orawie i Śląsku Cieszyńskim. Lwów: Karol Kwieciński, 1919, s. 99.
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Cz. 3: Ziemia lwowska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 297. ISBN 978-83-89188-66-3.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII. Warszawa: 1880–1902, s. 221.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, Warszawa, 1880–1902, s. 221.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Werchobuż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 221.
