Przejdź do zawartości

Wiktor Matwijenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Matwijenko
Віктор Матвієнко
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wiktor Antonowycz Matwijenko

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1948
Zaporoże

Data i miejsce śmierci

29 listopada 2018
Kijów

Wzrost

175 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1967 Metałurh Zaporoże
1968–1969 SK Odessa 44 (1)
1970 Metałurh Zaporoże ? (1)
1970–1977 Dynamo Kijów 188 (7)
1978 Dnipro Dniepropetrowsk 21 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1971–1977  ZSRR 21 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979 Awanhard Równe (asystent)
1980–1982 Awanhard Równe
1985 Awanhard Równe
1991–1992 Orlęta Łuków
1993 Podilla Chmielnicki
1993 Torpedo Zaporoże
1994 Bukowyna Czerniowce
1995 Tiligul-Tiras Tyraspol
1996–1997 Torpedo Zaporoże
1998 Doʻstlik Yangibozor
2001–2002 Stal Ałczewsk (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Montreal 1976 piłka nożna
Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Wiktor Antonowycz Matwijenko (ukr. Віктор Антонович Матвієнко, ros. Виктор Антонович Матвиенко, Wiktor Antonowicz Matwijenko; ur. 9 listopada 1948 w Zaporożu, ZSRR, obecnie Ukraina, zm. 29 listopada 2018 w Kijowie[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek drużyny Metałurh Zaporoże. Już jako 18 latek występował w podstawowym składzie zespołu. W latach 1968–1969 „odbywał służbę wojskową” w klubie SK Odessa. W 1970 powrócił do macierzystego zespołu. W 1970 przeszedł do Dynama Kijów. Z nim też odnosił największe sukcesy: Mistrzostwo ZSRR w 1971, 1974, 1975 i 1977, krajowy puchar w 1974, Puchar Zdobywców Pucharów w sezonie 1974/1975 oraz Superpuchar Europy w 1975. W 1978 kończył karierę w klubie Dnipro Dniepropetrowsk.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1971–1978 wystąpił w 21 meczu radzieckiej reprezentacji. Zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w 1976 w Montrealu. Grał na mistrzostwach Europy w 1972, na których radziecka drużyna zajęła drugie miejsce.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej był najpierw w 1979 asystentem trenera, a potem głównym trenerem Awanharda Równe. W latach 1991–1992 jako trener w polskim klubie Orlęta Łuków. W latach 1993–2002 był trenerem takich klubów jak Podilla Chmielnicki, Torpedo Zaporoże, Bukowyna Czerniowce, Tiligul-Tiras Tyraspol, Doʻstlik Yangibozor i Stal Ałczewsk.

29 listopada 2018 zmarł w wieku 70 lat[2].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]