Przejdź do zawartości

Women’s National Basketball League

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Women’s National Basketball League
2018/2019
Państwo

 Australia

Oficjalny skrót

WNBL

Dyscyplina

Koszykówka

Poprzednia nazwa

Women’s Interstate Basketball Conference (WIBC – 1981)

Przekształcona
na zawodową

1981

Prezes

Paul Maley

Partner TV

SBS, Fox Sports

Rozgrywki
Liczba drużyn

8

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

North Adelaide Rockets

Obecny zwycięzca

Canberra Capitals

Najwięcej zwycięstw

Canberra Capitals (8)

Strona internetowa

Women’s National Basketball League (WNBL) – australijska narodowa liga koszykówki kobiet, reprezentująca najwyższą klasę rozgrywkową w tym kraju, powstała w 1981, jako Women’s Interstate Basketball Conference (WIBC).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1980, trener West Adelaide Bearcat – Ted Powell, po wymianie korespondencji z trenerem St Kilda’s – Billem Palmerem, zwołał spotkanie w hotelu Governor Hindmarsh, w Adelajdzie. Obecni byli trenerzy Ted (Północna Adelajda), Kay McFarlane, Brendan Flynn (Noarlunga). Na spotkaniu zadecydowano o stworzeniu międzystanowych rozgrywek z udziałem trzech zespołów, ze stanu Wiktoria (St Kilda, CYMS and Nunawading). Następnie delegaci sześciu drużyn spotkali się i potwierdzili utworzenie nowej ligi w motelu Town and Country, w Sydney, podczas mistrzostw Australii. Spotkanie zaowocowało stworzeniem rozgrywek, składających się z dwóch rund, które zostałyby rozegrane w lipcu i sierpniu 1981.

Największym zmartwieniem okazały się być finanse. Mając to na względzie uformowano rozgrywki ligowe z udziałem sześciu drużyn. Każdy zespół rywalizował z pozostałymi, raz na własnym terenie, a kolejny na wyjeździe. W weekendy rozgrywano po trzy spotkania, aby zaoszczędzić na kosztach rozgrywek. W ten sposób powstała liga.

W 1981, trener Australian Institute of SportAdrian Hurley (który poprowadził później zespół Boomers podczas igrzysk w 1988 i 1992) skontaktował się działaczami innych klubów, z zapytaniem, czy AIS mogłoby dołączyć do rozgrywek jeszcze w tym samym roku. Jego prośba została zaakceptowana.

Dziewięć drużyn wystąpiło w sezonie inauguracyjnym, były to: Australian Institute of Sport (AIS), Bankstown Bruins, Catholic Young Men’s Society (CYMS), Melbourne Telstars, Noarlunga Tigers, North Adelaide Rockets, St. Kilda Saints, Sutherland Sharks i West Adelaide Bearcats. Rozgrywki wystartowały 19 czerwca 1981. Pierwsze, historyczne spotkanie, zostało rozegrane w Adelajdzie, między zespołami AIS i West Adelaide. Rozgrywki zostały nazwane – Women’s Interstate Basketball Conference. Każda z drużyn musiała uiścić opłatę w wysokości 25 $, aby móc dołączyć do WIBC – dało to sumę łączną 200 $ na prowadzenie rozgrywek.

Zespoły

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 2018/2019
Zespół Miasto Hala Barwy W WNBL od Trener
Adelaide Lightning Adelaide, Australia Południowa Titanium Security Arena czerwony, żółty, niebieski, biały 1992 Chris Lucas
Bendigo Spirit Bendigo, Wiktoria Bendigo Stadium niebieski, złoty, biały 2007 Simon Pritchard
Dandenong Rangers Dandenong, Wiktoria Dandenong Stadium butelkowa zieleń, złoty 1992 Larissa Anderson
Melbourne Boomers Melbourne, Wiktoria State Basketball Centre purpurowy, złoty 1984 Guy Molloy
Perth Lynx Perth, Australia Zachodnia WA Basketball Centre czarny, czerwony 1988 Andy Stewart
Sydney Uni Flames Sydney, Nowa Południowa Walia Brydens Stadium niebieski, złoty, biały 1989 Cheryl Chambers
Townsville Fire Townsville, Queensland Townsville RSL Stadium czarny, czerwony, pomarańczowy 2001 Claudia Brassard
University of Canberra Capitals Canberra, Australijskie Terytorium Stołeczne Southern Cross Stadium jasnoniebieski, biały, złoty 1986 Paul Goriss

Nieistniejące kluby

[edytuj | edytuj kod]
  • Adelaide City – 1992
  • Australian Institute of Sport (AIS) – 1981 to 2011–12
  • Brisbane Blazers – 1982 to 1998
  • Catholic Young Men’s Society (CYMS) – 1981 to 1982
  • Christchurch Sirens – 2007–08
  • Coburg Cougars – 1983 to 1990
  • Geelong Supercats – 1986
  • Hobart Islanders – 1986 to 1996
  • Logan Thunder – 2008–09 to 2013–14
  • Melbourne East – 1989 to 1990
  • Melbourne Telstars – 1981
  • Melbourne Tigers – 1991 to 2000–01
  • Noarlunga Tigers – 1981 to 1991
  • North Adelaide Rockets – 1981 to 1991
  • Nunawading Spectres – 1982 to 1991
  • South East Queensland Stars – 2015–16
  • St. Kilda Saints – 1981 to 1985
  • Sutherland Sharks – 1981 to 1986
  • West Adelaide Bearcats – 1981 to 1992

Finalistki

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Mistrzynie Wicemistrzynie Format Wynik MVP finałów
Zespół Trener Zespół Trener
1981 St Kilda Saints North Adelaide Rockets Kay McFarlane 1 mecz 77–58
1982 St Kilda Saints Bankstown Bruins Robbie Cadee 62–56
1983 Nunawading Spectres Tom Maher St Kilda Saints 70–46
1984 Nunawading Spectres Tom Maher West Adelaide Bearcats Ted Powell 78–65
1985 Coburg Cougars Noarlunga Tigers Jim Madigan 73–71 Karin Maar
1986 Nunawading Spectres Australian Institute of Sport 62–51 Shelley Gorman
1987 Nunawading Spectres Tom Maher Coburg Cougars 67–59 Tracey Browning
1988 Nunawading Spectres Tom Maher North Adelaide Rockets Kay McFarlane 71–43 Shelley Gorman
1989 Nunawading Spectres Tom Maher Hobart Islanders 80–69 Robyn Maher
1990 North Adelaide Rockets Mark Molitor Hobart Islanders 72–57 Donna Brown
1991 Hobart Islanders Nunawading Spectres 67–64 Debbie Black
1992 Perth Breakers Tom Maher Dandenong Rangers Alex Palazzolo 58–54 Tanya Fisher
1993 Sydney Flames Carrie Graf Perth Breakers Guy Molloy 65–64 Annie Burgess
1994 Adelaide Lightning Jan Stirling Melbourne Tigers Ray Tomlinson 84–77 Rachael Sporn
1995 Adelaide Lightning Jan Stirling Melbourne Tigers Ray Tomlinson 50–43 Rachael Sporn
1996 Adelaide Lightning Jan Stirling Sydney Flames Carrie Graf 80–65 Michelle Brogan
1997 Sydney Flames Bill Tomlinson Adelaide Lightning Jan Stirling 61–56 Trisha Fallon
1998 Adelaide Lightning Jan Stirling Sydney Flames Murray Wardle 67–56 Jo Hill
1998–99 Australian Institute of Sport Phil Brown Perth Breakers Murray Treseder 88–79 Kristen Veal
1999–00 Canberra Capitals Carrie Graf Adelaide Lightning Jan Stirling 67–50 Kristen Veal
2000–01 Sydney Panthers Karen Dalton Canberra Capitals Carrie Graf 69–65 Annie Burgess
2001–02 Canberra Capitals Carrie Graf Sydney Panthers Karen Dalton 75–69 Lauren Jackson
2002–03 Canberra Capitals Tom Maher Sydney Panthers Karen Dalton 69–67 Lauren Jackson
2003–04 Dandenong Rangers Gary Fox Sydney Uni Flames Karen Dalton 63–53 Emily McInerny
2004–05 Dandenong Rangers Gary Fox Sydney Uni Flames Karen Dalton 52–47 Jacinta Hamilton
2005–06 Canberra Capitals Carrie Graf Dandenong Rangers Gary Fox 68–55 Lauren Jackson
2006–07 Canberra Capitals Carrie Graf Sydney Uni Flames Karen Dalton 73–59 Tracey Beatty
2007–08 Adelaide Lightning Vicki Valk Sydney Uni Flames Karen Dalton 92–82 Renae Camino
2008–09 Canberra Capitals Carrie Graf Bulleen Boomers Cheryl Chambers 61–58 Natalie Hurst
2009–10 Canberra Capitals Carrie Graf Bulleen Boomers Tom Maher 75–70 Lauren Jackson
2010–11 Bulleen Boomers Tom Maher Canberra Capitals Carrie Graf 103–78 Sharin Milner
2011–12 Dandenong Rangers Mark Wright Bulleen Boomers Tom Maher 94–70 Kathleen MacLeod
2012–13 Bendigo Spirit Bernie Harrower Townsville Fire Chris Lucas 71–57 Kelsey Griffin
2013–14 Bendigo Spirit Bernie Harrower Townsville Fire Chris Lucas 94–83 Kelsey Griffin
2014–15 Townsville Fire Chris Lucas Bendigo Spirit Bernie Harrower 75–65 Mia Newley
2015–16 Townsville Fire Chris Lucas Perth Lynx Andy Stewart Do dwóch zwycięstw 2–0 Micaela Cocks
2016–17 Sydney Uni Flames Cheryl Chambers Dandenong Rangers Larissa Anderson 2–0 Leilani Mitchell
2017–18 Townsville Fire Claudia Brassard Melbourne Boomers Guy Molloy 2–1 Suzy Batkovic
2018–19 Canberra Capitals Paul Goriss Adelaide Lightning Chris Lucas 2–1 Kelsey Griffin

Bilans finalistów według klubów

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Wygrane Przegrane Finały Zwycięskie lata Przegrane finały
Canberra Capitals 8 2 10 2000, 2002, 2003, 2006, 2007, 2009, 2010, 2019 2001, 2011
Adelaide Lightning 5 3 8 1994, 1995, 1996, 1998, 2008 1997, 2000, 2019
Sydney Uni Flames 4 8 12 1993, 1997, 2001, 2017 1996, 1998, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008
Dandenong Rangers 3 3 6 2004, 2005, 2012 1992, 2006, 2017
Townsville Fire 3 2 5 2015, 2016, 2018 2013, 2014
Bendigo Spirit 2 1 3 2013, 2014 2015
Melbourne Boomers 1 4 5 2011 2009, 2010, 2012, 2018
Perth Lynx 1 3 4 1992 1993, 1999, 2016

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]