Przejdź do zawartości

Zalbki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zalbki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Dywity

Liczba ludności 

128[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

10-370[3]

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0473135

Położenie na mapie gminy Dywity
Mapa konturowa gminy Dywity, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Zalbki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zalbki”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zalbki”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zalbki”
Ziemia53°48′52″N 20°32′21″E/53,814444 20,539167[1]

Zalbki (niem. Salbken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Warmińska wieś, położona na południowy wschód od wsi Wadąg, na lewym brzegu rzeki Wadąg, na terenie bagiennym.

Wieś wymieniana w dokumentach już w 1386 r. pod nazwą Glandemansdorf. Nazwa Salbken pojawia się od XVII w. W XIX wieku używano także nazwy Zalpki oraz Zalbki.

Nazwa Zalbki wywodzi się najprawdopodobniej od pruskiego słowa oznaczającego tereny podmokłe, bowiem litewskie salabe oznacza zlewisko.

W 1993 roku we wsi mieszkało 110 osób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 157332
  2. BIP, Dane statystyczne z dnia 31.12.2011 r.. [dostęp 2012-07-19].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1595 [zarchiwizowane 2022-10-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Daniela Lewicka, Ryszard Tomkiewicz, Gmina Dywity. Teraźniejszość i przeszłość. OBN Olsztyn, Olsztyn 1994, 85 str.