Przejdź do zawartości

Zanokcica gniazdowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zanokcica gniazdowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

telomowe

Gromada

naczyniowe

Klasa

paprocie

Podklasa

paprotkowe

Rząd

paprotkowce

Rodzina

zanokcicowate

Rodzaj

zanokcica

Gatunek

zanokcica gniazdowa

Nazwa systematyczna
Asplenium nidus L.
Sp. Pl.: 1079 (1753)[3]
Synonimy
  • Asplenium ellipticum (Fée) Copel.
  • Asplenium ficifolium Goldm.
  • Neottopteris elliptica Fée
  • Neottopteris nidus (L.) J.Sm.
  • Neottopteris ovata J.Sm. ex Fée
  • Neottopteris stenocarpa Fée
  • Neottopteris vulgaris J.Sm.
  • Thamnopteris nidus (L.) C.Presl
  • Polypodium giganteum Noronha[3]

Zanokcica gniazdowa (Asplenium nidus L.) – gatunek paproci z rodziny zanokcicowatych. Pochodzi z rejonów zwrotnikowych półkuli wschodniej, od Indii do Australii. Jest epifitem, ale rośnie też na materii organicznej. Żyje na obszarach ciepłych i wilgotnych, w częściowym lub pełnym cieniu, choć wytrzymuje również pełne nasłonecznienie i okresowe zmniejszenie wilgotności powietrza. W klimacie umiarkowanym uprawiana jako roślina doniczkowa.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Roślina o wysokości 50–150 cm.
Liście
Zebrane w rozetę liściową, w której gromadzi wodę i humus. Duże, proste, jasnozielone, często marszczone, o szerokości 10–20 cm; główna żyłka brunatna.
Zarodnie
Skupione w kupkach zarodni tworzących regularne, długie rzędy po spodniej stronie liści.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Zanokcicę można sadzić zarówno na pniu podpierającym, jak i bezpośrednio w doniczce, zawierającej lekką mieszankę ziemi dla epifitów. Nie wolno dopuścić do wyschnięcia bryły korzeniowej. Wymaga zraszania i nawożenia w okresie wegetacji (od wiosny do początku jesieni). Stanowisko półcieniste lub słoneczne. Temperatura od 10 do 30 °C.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  2. The Pteridophyte Phylogeny Group, A community-derived classification for extant lycophytes and ferns, „Journal of Systematics and Evolution”, 54 (6), 2016, s. 563–603, DOI10.1111/jse.12229.
  3. a b Asplenium nidus L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-12-28].
  4. Taiwan Panorama [online] [dostęp 2010-05-04] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jiří Haager: Mieszkanie w kwiatach, moje hobby. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1992. ISBN 83-7066-343-5.