Cisza morska (Mickiewicz, 1899)

Cisza morska. (Na wysokości Tarkankut)^[1]
Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899)
Sonety krymskie
Adam Mickiewicz

II. Cisza morska. (Na wysokości Tarkankut).^[2]

Już wstążkę pawilonu^[3] wiatr zaledwie muśnie,
Cichemi gra piersiami rozjaśniona woda:
Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda
Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie.

Żagle, nakształt chorągwi, gdy wojnę skończono,
Drzemią na masztach nagich: okręt lekkim ruchem
Kołysa się, jak gdyby przykuty łańcuchem;
Majtek wytchnął, podróżne rozśmiało się grono.

O morze! pośród twoich wesołych żyjątek
Jest polip, co śpi na dnie, gdy się niebo chmurzy,
A na ciszę długiemi wywija ramiony.

O myśli! w twojej głębi jest hydra pamiątek,
Co śpi wpośród złych losów i namiętnej burzy —
A gdy serce spokojne, zatapia w niem szpony...

↑ Tarkankut, przylądek na zachodniej stronie półwyspu Krymskiego.
↑ Tarkankut, przylądek na zachodniej stronie półwyspu Krymskiego.
↑ Pawilon znaczy tu: flaga, bandera.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.

[1] Tarkankut, przylądek na zachodniej stronie półwyspu Krymskiego.

[2] Tarkankut, przylądek na zachodniej stronie półwyspu Krymskiego.

[3] Pawilon znaczy tu: flaga, bandera.

[1]

[2]

[3]