finanse
finanse (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) ogół spraw związanych z pieniędzmi, kosztami, płaceniem
- (1.2) pot. zasoby pieniężne
- odmiana:
- (1.1-2) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik finanse dopełniacz finansów celownik finansom biernik finanse narzędnik finansami miejscownik finansach wołacz finanse
- przykłady:
- (1.1) Finanse i inwestycje to bardzo praktyczny kierunek studiów
- (1.2) Jego finanse były na wyczerpaniu.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. finansowy
- przysł. finansowo
- czas. finansować
- rzecz. finansista mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. finances[1][2] < st.franc. finer → kończyć, kończyć rachunki, płacić < łac. fīnis → koniec[2]
- w języku polskim notowane od XVIII wieku[2]
- uwagi:
- Forma „finansy” jest błędna, zarówno w mianowniku oraz wołaczu[3][4][5], jak i w dopełniaczu[4][5].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) finance; (1.2) funds, finances, money
- białoruski: (1.1) фінансы lm
- bułgarski: (1.1) финанси lm; (1.2) финанси lm
- esperanto: (1.1) financoj lm
- francuski: (1.1) finance ż
- kazachski: (1.1) қаржы; (1.2) қаржы
- niemiecki: (1.1) Finanzwesen n
- rosyjski: (1.1) финансы lm
- ukraiński: (1.1) фінанси lm
- źródła:
- ↑
Hasło „finanse” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „FINAŁ” w: Krystyna Długosz-Kurczabowa, Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15258-1, s. 198.
- ↑ Hasło „finanse” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 165.
- ↑ 4,0 4,1 Hasło „finanse” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 261.
- ↑ 5,0 5,1 Hasło „finanse” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 123.
