guz

guz (język polski)

guz (1.2)

wymowa:

IPA: [ɡus], AS: [gus], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) zgrubienie pochodzenia naturalnego lub wywołane uderzeniem

(1.2) med. patologiczny twór najczęściej w postaci nowotworu

(1.3) ozdobna gałka

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	guz	guzy
dopełniacz	guza	guzów
celownik	guzowi	guzom
biernik	guz / guza	guzy
narzędnik	guzem	guzami
miejscownik	guzie	guzach
wołacz	guzie	guzy

przykłady:

(1.1) Marysia nabiła sobie guza na placu zabaw.

(1.2) Radykalne usunięcie guza prostaty przedłuża życie o 20 lat.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nabić (sobie/komuś) guza

synonimy:

(1.1) gula, narośl

(1.2) guz nowotworowy, nowotwór, rak, zmiana nowotworowa

(1.3) gałka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. guzek m

przym. guzowy, guzowaty, guzikowy, guzkowaty

związki frazeologiczne:

oberwać guza • szukać guza • przysłowie: mały komar, a przecież guz po nim

etymologia:

prasł. *guzъ, prasł. *gǫzъ → wypukłość

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.2) tumor m, xhungë ż
• angielski: (1.1) bump; (1.2) bryt. tumour, amer. tumor
• arabski: (1.2) ورم m
• duński: (1.2) knude w
• esperanto: (1.1) tubero; (1.2) tumoro
• hiszpański: (1.1) hinchazón ż, (wskutek uderzenia) chichón m; (1.2) tumor m, masa ż
• kataloński: (1.1) nyanyo m
• rosyjski: (1.1) ши́шка ż; (1.2) ши́шка ż, о́пухоль ż
• turecki: (1.2) tümör
• tuvalu: (1.2) malamala
• wilamowski: (1.1) knöta m
• włoski: (1.1) bernoccolo m; (1.2) tumore m; (1.3) grosso bottone m

źródła: