Przejdź do zawartości

napotkać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

napotkać (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[naˈpɔtkat͡ɕ], AS[napotkać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. napotykać)

(1.1) aspekt dokonany od: napotykać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Mówiąc krótko - próby zrealizowania europejskiej wizji przyszłości Polski napotkały niechętną postawę polityków państw zachodnich[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. napotkanie n, napotykanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: napotykać
źródła:
  1. Jan Szczepański, Wizje naszego życia, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.