sarin
sarin (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. wojsk. bojowy środek trujący mający działanie paraliżujące; zob. też sarin w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik sarin dopełniacz sarinu celownik sarinowi biernik sarin narzędnik sarinem miejscownik sarinie wołacz sarinie
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Sarin, od członków zespołu, który po raz pierwszy zsyntetyzował gaz: Schrader, Ambros, Rüdiger i van der Linde
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sarin
- hiszpański: (1.1) sarín m
- niemiecki: (1.1) Sarin n
- nowogrecki: (1.1) σαρίν n
- rosyjski: (1.1) зари́н m
- słowacki: (1.1) sarin m
- źródła:
- ↑ Edwin Bendyk, Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
sarin (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.
- ↑
Hasło „sarin” w: Ortograficko-gramatický slovník. A – Ž [Słownik ortograficzno-gramatyczny. A – Ž.], gł. red. M. Sokolová i A. Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, 2016.
