smartfon

smartfon (język polski)

smartfon (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈsmartfɔ̃n], AS: [smartfõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) telekom. inform. urządzenie integrujące w sobie funkcje telefonu komórkowego i palmtopu; zob. też smartfon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smartfon	smartfony
dopełniacz	smartfona / rzad. smartfonu	smartfonów
celownik	smartfonowi	smartfonom
biernik	smartfon / pot. smartfona	smartfony
narzędnik	smartfonem	smartfonami
miejscownik	smartfonie	smartfonach
wołacz	smartfonie	smartfony

przykłady:

(1.1) Od smartfona wolę zwykłą komórkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Piwniczna) smorc

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) komórka, telefon komórkowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. smartfonik mrz

przym. smartfonowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) smartphone
• arabski: (1.1) هاتف ذكي
• bułgarski: (1.1) смартфон m
• czeski: (1.1) chytrý telefon m, smartphone
• duński: (1.1) smartphone w, smarttelefon w
• esperanto: (1.1) saĝtelefono
• francuski: (1.1) smartphone, ordiphone, terminal de poche, téléphone intelligent
• hiszpański: (1.1) teléfono inteligente m
• japoński: (1.1) スマホ
• niemiecki: (1.1) Smartphone n
• nowogrecki: (1.1) έξυπνο τηλέφωνο n
• rosyjski: (1.1) смартфо́н m
• turecki: (1.1) akıllı telefon
• ukraiński: (1.1) смартфон m

źródła: