trzykrotny

trzykrotny (język polski)

wymowa:

IPA: [ṭʃɨˈkrɔtnɨ], AS: [ṭšykrotny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odbywający się/powtarzający się trzy razy

(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś trzy razy

(1.3) trzy razy większy bądź mniejszy od czegoś

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	trzykrotny		trzykrotna	trzykrotne	trzykrotni	trzykrotne
dopełniacz	trzykrotnego		trzykrotnej	trzykrotnego	trzykrotnych
celownik	trzykrotnemu		trzykrotnej	trzykrotnemu	trzykrotnym
biernik	trzykrotnego	trzykrotny	trzykrotną	trzykrotne	trzykrotnych	trzykrotne
narzędnik	trzykrotnym		trzykrotną	trzykrotnym	trzykrotnymi
miejscownik	trzykrotnym		trzykrotnej	trzykrotnym	trzykrotnych
wołacz	trzykrotny		trzykrotna	trzykrotne	trzykrotni	trzykrotne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzykrotka ż, trzykrotność ż

przysł. trzykrotnie, trzykroć

licz. gł. trzykroć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników wielokrotnych.

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) трохкратны, трохразовы; (1.2) трохкратны, трохразовы; (1.3) трохкратны, трохразовы
• esperanto: (1.1) triobla
• rosyjski: (1.1) трёхкратный, троекратный; (1.2) трёхкратный, троекратный; (1.3) трёхкратный, троекратный
• ukraiński: (1.1) трикратний, троєкратний, триразовий; (1.2) трикратний, троєкратний, триразовий; (1.3) трикратний, троєкратний, триразовий

źródła: