โยฮัน วิลเลิม ฟรีโซ เจ้าชายแห่งออเรนจ์

จอห์น วิลเลิม ฟริโซ
จอห์น วิลเลิม ฟริโซ
	เจ้าชายแห่งออเรนจ์
	ภาพเหมือนราวปีค.ศ. 1710; โดยจิตรกร ลานสลอต โวลเดอร์
เจ้าชายแห่งออเรนจ์
ในวาระ	19 มีนาคม 1702 –; 14 กรกฎาคม 1711
ก่อนหน้า	วิลเลิมที่ 3
ถัดไป	วิลเลิมที่ 4
เจ้าชายแห่งนัสเซา-ดีเอซ
ครองราชย์	25 มีนาคม 1696 – ราวปี 1702
ก่อนหน้า	เฮนรี คาสิมีร์ที่ 2
เจ้าชายแห่งออเรนจ์-นัสเซา
ครองราชย์	ราวปี 1702 – 14 กรกฎาคม 1711
ถัดไป	วิลเลิมที่ 4
สตัดเฮาเดอร์แห่งฟรีสลันด์และโกรนิงเงิน
ครองราชย์	25 มีนาคม 1696 – 14 กรกฎาคม 1711
ก่อนหน้า	เฮนรี คาสิมีร์ที่ 2
ถัดไป	วิลเลิมที่ 4
ประสูติ	14 สิงหาคม 1687; เดสเซา, อันฮัลท์
สวรรคต	14 กรกฎาคม ค.ศ. 1711 (23 ปี); ลุ่มแม่น้ำฮอลแลนด์ ระหว่างดอร์เดรชท์ และโมเดร์ก
ฝังพระศพ	25 กุมภาพันธ์ 1712; โบสถ์จาโคบินแกร์ก เลวาร์เดิน
คู่อภิเษก	มารี ลุยเซอแห่งเฮ็สเซิน-คัสเซิล
พระราชบุตร	อะมาเลีย เจ้าหญิงแห่งบาเดิน-เดอร์ลัค; วิลเลิมที่ 4 เจ้าชายแห่งออเรนจ์
ราชวงศ์	ออเรนจ์-นัสเซา
พระราชบิดา	เฮนรี คาสิมีร์ที่ 2 เจ้าชายแห่งนัสเซา-ดีเอซ
พระราชมารดา	เจ้าหญิงเฮนรีเอ็ต อะมาเลียแห่งอันฮัลท์-เดสเซา

จอห์น วิลเลิม ฟริโซ (ดัตช์: Johan Willem Friso; 14 สิงหาคม ค.ศ. 1687 - 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1711) ได้รับสถาปนาบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าชายแห่งออเรนจ์ในปีค.ศ. 1702 ดำรงตำแหน่งเป็นสตัดเฮาเดอร์แห่งมณฑลฟรีสลันด์และโกรนิงเงินในสาธารณรัฐดัตช์จนกระทั่งสิ้นพระชนม์โดยอุบัติเหตุจมน้ำในแถบลุ่มแม่น้ำฮอลแลนด์ (Hollands Diep) พระองค์ และพระชายามารีย์ หลุยส์แห่งเฮ็สเซิน-คัสเซิลทรงเป็นพระบรรพบุรุษของทุกราชสำนักยุโรปในปัจจุบัน

บรรดาศักดิ์

ภายหลังจากการสวรรคตของพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ ผู้ครองบรรดาศักดิ์เจ้าชายแห่งออเรนจ์ มีผลให้รัชทายาทชายที่สืบสายตรงจากวิลเลิมวิลเลิมผู้เงียบขรึม (จากราชวงศ์ออเรนจ์ สมัยที่ 2) สิ้นสุดลง ทำให้จอห์น วิลเลิม ฟริโซ เป็นผู้สืบสายตระกูลจากน้องชายของวิลเลิมผู้เงียบขรึม และยังเป็นผู้สืบสายตระกูลจากเฟรเดอริก เฮนรี (พระอัยกาในพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ) โดยด้วยคุณสมบัติเหล่านี้จึงทำให้เขาอ้างสิทธิ์ในตำแหน่งสตัดเฮาเดอร์ของทุกมณฑลที่เคยอยู่ใต้การปกครองของพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ แต่ก็ถูกปฏิเสธโดยกลุ่มรีพับลิกันในเนเธอร์แลนด์^[1]

โดยมณฑลทั้ง 5 ที่พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 เคยปกครองได้แก่ ฮอลแลนด์ เซลันด์ ยูเทรกต์ เกลเดอร์แลนด์ และโอเฟอไรส์เซิล ทั้งหมดได้ยุติบทบาทของสตัดเฮาเดอร์ลงภายหลังจากการสวรรคต ในขณะที่อีกสองมณฑลที่เหลือ ได้แก่ ฟรีสลันด์ และโกรนิงเงิน ที่ปกครองโดยสตัดเฮาเดอร์อีกคน ซึ่งคือ จอห์น วิลเลิม ฟริโซ โดยภายหลังจากที่เถลิงราชวงศ์ออเรนจ์สมัยที่ 3 แล้ว (ซึ่งต่อมาสิ้นสุดลงในปีค.ศ. 1890) บุตรชายของเขา วิลเลิมที่ 4 ได้กลายเป็นสตัดเฮาเดอร์ของมณฑลทั้งเจ็ด^[2]

ฐานะของผู้สืบบรรดาศักดิ์ของจอห์น วิลเลิม ฟริโซ ต่อจากพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 นั้นถูกต่อต้านโดยพระเจ้าฟรีดริชที่ 1 แห่งปรัสเซีย ผู้อ้างสิทธิ์ในบรรดาศักดิ์และยังอ้างสิทธิ์เหนือดินแดนบางส่วนด้วย (เช่น ลิงเงิน) ในพระราชพินัยกรรมระบุว่าพระราชทานดินแดนราชรัฐออเรนจ์ให้แก่จอห์น วิลเลิม ฟริโซ แต่อย่างไรก็ตามพระเจ้าฟรีดริชที่ 1 แห่งปรัสเซีย ก็ยังทรงดึงดันในสิทธิเหนือดินแดนนี้ ซึ่งต่อมาได้ตกเป็นดินแดนของฝรั่งเศสในที่สุด^[3]

อ้างอิง

↑ State, P. F. (2008). A Brief History of the Netherlands. New York: Facts On File.
↑ State, P. F. (2008). A Brief History of the Netherlands. New York: Facts On File.
↑ John William Friso. (2014). Encyclopædia Britannica

ก่อนหน้า	โยฮัน วิลเลิม ฟรีโซ เจ้าชายแห่งออเรนจ์	ถัดไป
วิลเลิมที่ 3	เจ้าชายแห่งออเรนจ์ (1702–1711)	วิลเลิมที่ 4
เฮนรี คาสิมีร์ที่ 2	เจ้าชายแห่งนัสเซา-ดีเอซ (1696–1702)	ยกเลิกบรรดาศักดิ์ (ผนวกเข้ากับราชรัฐออเรนจ์-นัสเซา)
ประเดิมบรรดาศักดิ์	เจ้าชายแห่งออเรนจ์-นัสเซา (1702–1711)	วิลเลิมที่ 4
วิลเลิมที่ 3	บารอนแห่งเบรดา (1702–1711)	วิลเลิมที่ 4
เฮนรี คาสิมีร์ที่ 2	สตัดเฮาเดอร์ แห่งฟรีสลันด์และโกรนิงเงิน (1696–1711)	วิลเลิมที่ 4

[1] State, P. F. (2008). A Brief History of the Netherlands. New York: Facts On File.

[2] State, P. F. (2008). A Brief History of the Netherlands. New York: Facts On File.

[3] John William Friso. (2014). Encyclopædia Britannica

[1]

[2]

[3]