ภาษา

ภาษาไทย

วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:

ภาษา

Wikipedia

รูปแบบอื่น

(เลิกใช้) ภาสา

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भाषा (ภาษา); เทียบภาษาบาลี ภาสา

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พา-สา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	paa-sǎa
	ราชบัณฑิตยสภา	pha-sa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰaː˧.saː˩˩˦/^{(สัมผัส)}
ไฟล์เสียง

คำนาม

ภาษา (คำลักษณนาม ภาษา)

ถ้อยคำ ที่ใช้พูด หรือ เขียน เพื่อ สื่อ ความ ของ ชน กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง หรือเพื่อสื่อความเฉพาะ วงการ
ภาษาไทย

ภาษาจีน

ภาษาราชการ

ภาษากฎหมาย

ภาษาธรรม
เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยา อาการที่สื่อความได้
ภาษาพูด

ภาษาเขียน

ภาษาท่าทาง

ภาษามือ
(โบราณ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ
มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและแต่งตัวตามภาษา
(พงศ. ร. 3)
(การคอมพิวเตอร์) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม และ กฎเกณฑ์ที่กำหนด ขึ้นเพื่อสั่ง งาน คอมพิวเตอร์
ภาษาซี

ภาษาจาวา
โดย ปริยาย หมายความ ว่า สาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจ กัน
ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา

เขียนไม่เป็นภาษา

ทำงานไม่เป็นภาษา

คำแปลภาษาอื่น

ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

คำเมือง: ᨽᩣᩈᩣ (nod) (ภาสา)
จีน:
จีนกลาง: 語言／语言 (zh), 语言／语言 (zh) (yǔyán), -語／语 (zh), -语／语 (zh) (yǔ) (ภาษาพูด), -文／文 (zh) (wén) (ภาษาเขียน)
ญี่ปุ่น: 言語 (ja) (げんご, gengo), 言葉 (ja) (ことば, kotoba)
ดัตช์: taal (nl) ญ. (ตาล)
ไทดำ: ꪁꪫꪱꪣ (blt) (ก̱วาม)
ไทใหญ่: ၵႂၢမ်း (shn) (กฺว๊าม) (ภาษาพูด), လိၵ်ႈ (shn) (ลิ้ก) (ภาษาเขียน), ၽႃႇသႃႇ (shn) (ผ่าส่า) (ภาษาในความหมายรวม)
โปรตุเกส: idioma (pt) ช., língua (pt) ญ.
ฝรั่งเศส: langue (fr) ญ. (ล็องก์)
เยอรมัน: Sprache (de) ญ.
รัสเซีย: язы́к (ru) ช. (ยาซฺึก), речь (ru) ญ. (รเยชʹ)
ลาว: ພາສາ (lo) (พาสา)
สเปน: lengua (es) ญ., idioma (es) ช.
อังกฤษ: language (en) (แลงกวิจ)
อาหรับ: لُغَة‎ (ar) ญ. (ลุฆะ)
อิตาลี: lingua (it) ญ.
ฮินดี: भाषा (hi) ญ. (ภาษา)