İnecik, Karaburun
| İnecik | |
|---|---|
 Mahallenin haritadaki yeri | |
 İnecik'teki Kaynarpınar iskelesinden bir görüntü | |
Koordinatlar: 38°33′N 26°34′E / 38.55°K 26.57°D | |
| Ülke |  Türkiye |
| İl | İzmir |
| İlçe | Karaburun |
| Coğrafi bölge | Ege Bölgesi |
| Kıyısı olduğu | İzmir Körfezi  |
| İdare | |
| • Yönetici | Muhtar[1] İhtiyar heyeti[1] |
| Nüfus (2011)[2] | 142 |
| Zaman dilimi | UTC+03.00 (TSİ) |
| İl alan kodu | 232 |
| İl plaka kodu | 35 |
İnecik, İzmir ilinin Karaburun ilçesine bağlı bir mahalledir.
Tarihi ve coğrafyası
[değiştir | kaynağı değiştir]İnecik , ilçe merkezi Karaburun'a 13 km., şehir merkezi İzmir'e 87 km. uzaklıkta olan bir mahalledir. 6360 Sayılı Kanun'un yürürlüğe girmesi ile birlikte yeni yasal hükümlerle köy statüsü mahalle olarak değiştirilmiştir. Tarihi 1500'lü yıllara uzanır. Köyün yerleşimi ise, köyün tarihi camisinin olduğu meydana bağlı olan sokaklar istikametinde düzenlenmiştir. Caminin duvarında Hicri 1319 (Miladi 1901) tarihli bir levha bulunmaktadır. İnecik, Kösedere ve Eğlenhoca köyleri (mahalleleri) ile adeta bir sacayağı oluşturur. 1960 ve 1970'lerde ülke çapında köyden kente artan göç, İnecik Köyü'nü de etkilemiştir. Köyde devamlı ikamet edenlerin giderek azalması ile bu üç köy içine en az nüfusa sahip köy konumuna gerilemiştir. Köyün girişinde eski köy okulu binası da harap haldedir.
Doğusundaki Değirmentepe, çam ağaçları ile kaplıdır. Tepenin doğusundaki Ayvaz boğazından Urla'ya bağlı Uzunada ve iç körfez gözükür. Tepenin batısında ise Ege Denizi uzanır. Köyün liman yerleşimi olan Kaynarpınar'daki Dombarcık ve Elemeci adlı koylarında temiz denize girilebilir. İnecik'in iskelesi olan Kaynarpınar, gerek Karaburun-İzmir yolu üzerinde oluşu gerekse deniz kıyısında olmanın faydasıyla çokça tanınmıştır. Yazlıkçı nüfusunun etkisiyle yaz aylarında köyde ve iskeledeki nüfus artar.
Ekonomi
[değiştir | kaynağı değiştir]Geçim kaynağı tarıma ve balıkçılığa dayanır. İpekçilik de gelişmektedir.[3] Köy ve civarındaki bağlardan üretilen üzümler, sofralık üzüm ve pekmez yapımında değerlendirilir. Zeytin ve yemiş (incir) üretimi de önemli geçim kaynağıdır. Özellikle bölgede üretilen Bardacık cinsi incirler çok ünlüdür. Balıkçılık ise özellikle Kaynarpınar limanı sayesinde önemini korumaktadır. İnecik'e ve Kaynarpınar'a yönelik olarak artan yazlık gelişler, bölgede doğal dokuyu zedeleyen binaların inşa edilmesine neden olmaktadır. Bu tahribata rağmen köyün doğal varlığını ve mimari dokusunu korunmaya çalışılmaktadır. İnecik Köyü Kalkınma Ve Güzelleştirme Derneği kurulmuştur.
İnecik Kültür ve Görsel Sanatlar Günleri
[değiştir | kaynağı değiştir]2007 yılında ilk kez İnecik Kültür ve Görsel Sanatlar Günleri adı altında fotoğraf, resim sergileri, saydam gösterileri, tiyatro oyunları ve klasik müzik dinletilerini içeren etkinlikler düzenlenmişitr. Kaynarpınar'da ise yöredeki kadınların yaptıkları çeşitli el işleri ile yöresel örnekler sergilenmiştir.[4] Bu etkinlik her yıl Ağustos ayında düzenlenmeye devam etmektedir. Köydeki etkinlikler gerek yerel gerekse ulusal basının ilgisini de çekmektedir.[5][6]
Yöre mutfağı
[değiştir | kaynağı değiştir]Ege mutfağının pek çok özelliğini yansıtan İnecik'in yöresel yemekleri hayli çeşitlidir ve yörede bu yemek çeşitleri yaygındır. Masır böreği, Çullama, Zıngata, Bazına, Cizlembe, Kabak çiçeği dolması, Çiğ sarma, Etli Sıra, Pirinçli mantar böreği, Öküz köftesi, Peynirli pide, Katmer, Puf böreği, Körmen köftesi, Fırın böreği bu çeşitlerden bazılarıdır. Peynir çeşitlerinden Kupanisti, tatlılardan Sündürme (höşmerim), Damat tatlısı, Oklavadan sıyırma ve Ev baklavası sayılabilir. Bu yemek çeşitleri bölgede bulunan üç köyün ortak yemek kültürüne ait olan yiyeceklerdir.
Hurma Zeytin yörenin özgün bir ürünüdür. Ekolojik şartlarda dalında tatlılaşan bir sofralık zeytin türüdür. Bazı kaynaklara göre dünyada sadece Karaburun Yarımadası'nda yetişmektedir. Ancak Türkiye'de sadece Karaburun'da yetişen ve dalında olgunlaşan zeytin türüdür. Lezzeti diğer tüm zeytin çeşitlerinden farklıdır. Dış görünümü hurmaya benzediği için hurma zeytini adıyla anılır.
Kırsal alanda doğal olarak yetişen,yörede kullanılan ve yenilen birçok yöresel ot ve maki türü vardır. Bunlardan bazıları:
- Kerdime,
- Gelincik,
- Turp otu,
- Hardal,
- Radika,
- Sinirli,
- Sıra (arapsaçı),
- Labada,
- Dilfilcan,
- Sarmaşık,
- Görek,
- Daladiken (ısırgan otu),
- Ebegümeci,
- Şevket-i bostan,
- Semizotu,
- Tarhana otu,
- Körmen,
- Deniz koruğu,
- Deniz börülcesi,
- Kapari
- Tere otu
Itırlı bitkiler
- Kekikler,
- Geyik elması (boş yaprağı),
- Adaçayı,
- Defne yaprağı
Meyveleri yenilen ağaçsılar
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "5393 sayılı Belediye Kanunu" (PDF). mevzuat.gov.tr. 3 Temmuz 2005. s. 3. 1 Haziran 2024 tarihinde kaynağından (pdf) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2024.
Madde 9- Mahalle, muhtar ve ihtiyar heyeti tarafından yönetilir.
- ^ "TÜİK Nüfus Raporu". 11 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2012.
- ^ İzmir Kalkınma Ajansı Yarımada Stratejik Raporu - Temmuz 2014[ölü/kırık bağlantı]
- ^ "Hürriyet Gazetesi'nde 2008 yılındaki etkinliğin haberi". 22 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2009.
- ^ "4. İnecik Görsel Sanatlar Günleri - Milliyet - "Japon Kuklası" adlı tiyatro oyunu". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2015.
- ^ "İnecik Köyü'nde Sanat Şenliği - Yeni Asır". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2015.
