Pelajik bölge
Pelajik bölge, açık deniz veya okyanusun sahil veya deniz tabanına yakın olmayan kısmıdır. Altı zona ayrılır. Bazı organizmalar da tüm yaşamları süresince pelajik bölgede bulunur ve bunlara pelagos denir. Pelagoslar, hareket yeteneklerine ve ekolojik özelliklerine nöston, plankton ve nekton olmak üzere üç bölüme ayrılır.[1]
Alt bölgeler
[değiştir | kaynağı değiştir]Pelajik bölge, altı zonda incelenmektedir. Bunlar:[2]
- Epipelajik Zon: 0–200 m arasındaki derinlikleri kapsar. Ototrof organizmaların bulunduğu bölgedir.
- Mezopelajik Zon: 200–1000 m arasındaki derinlikleri kapsar. Bazı araştırıcılar Epi ve Mezopelajik zonları yüzeysel zon adı altında birleştirmişlerdir.
- İnfrapelajik Zon: 200 – 800 m arasında kalan bölgedir. Bazı araştırıcılar bu bölgeyi yüzeydeki sıcak sular ile dipteki soğuk sular arasında geçit oluşturan bir bölge gibi kabul ederler. Burada plankton yoğunluğu azalır. Batiskapla yapılan incelemede gündüz infrapelajik zona geçen türlerin geceleri tekrar yüzey sularına geçtikleri gözlenmiştir.
- Batipelajik Zon: 1000 m derinlikten 2000–2500 m derinlikleri kapsar
- Abissopelajik Zon: 2600–7000 m derinlikler arasında kalan bölgedir. Bu bölgede yaşayan makroplanktonlar kalitatif yönden değilse bile kantitatif yönden oldukça zengindir.
- Hadopelajik Zon: 7000 m derinlikten sonrasını kapsar. Kalitatif ve kantitatif yönden fakirdir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Demir, Nilsun. "Pelajik Bölge Canlı Toplulukları" (PDF). 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019.
- ^ Altındağ, Ahmet. "DENİZ BİYOLOJİSİ". 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019.
