İçeriğe atla

The Angels Take Manhattan

Vikipedi, özgür ansiklopedi
230 – "The Angels Take Manhattan"
Doctor Who bölümü
BBC'nin sitesinden yayınlanan resmi afiş
Ekip
Diğerleri
Prodüksiyon
SenaristSteven Moffat
YönetmenNick Hurran
YapımcıMarcus Wilson
Yürütücü yapımcı(lar)Steven Moffat
Caroline Skinner
Bölümün müzik bestecisiMurray Gold
Seri7. sezon
Süre45 dakika
Tarih29 Eylül 2012
Kronoloji
← Önceki
Sonraki →
"The Power of Three"
"P.S." (web yayını)
"The Snowmen"

"The Angels Take Manhattan", İngiliz bilimkurgu dizisi Doctor Who'nun yedinci sezonunun beşinci bölümü. Bu bölüm BBC One'da 29 Eylül 2012 tarihinde yayınlanmıştır. 2012 Noel özel bölümü "The Snowmen"den önce yayınlanan, yedinci sezonun ilk blokunun son bölümüdür. Bölüm, baş senarist Steven Moffat tarafından yazılmış ve Nick Hurran tarafından yönetmenliği yapılmıştır.

Bölümde Doktor (Matt Smith), yol arkadaşları Amy Pond (Karen Gillan) ve kocası Rory Williams'ı (Arthur Darvill) alıp New York'taki Central Park'a götürür. Orada, dizide daha önceden de görünen Ağlayan Melekler (Weeping Angels), Rory'yi River Song (Alex Kingston) ile buluşacağı 1930'lara yollar. Amy ve Doktor Rory'yi kurtarmaya çalışır fakat Doktor Amy ve Rory'nin geleceklerinin değiştirilemez yani sabit olduğunu fark eder ve onların kendisini sonsuza dek bırakacaklarını anlar.

Amy'nin diziden ayrılışı Gillan ve Moffat arasında kararlaştırılmıştı. Moffat, çift için birçok bitiş yazmıştı. En sonunda içine Ağlayan Melekler'i katmaya karar vermiştir. Amy ve Rory'nin son bölümleri olmasına rağmen Gillan ve Darvill'in çektiği son bölümler değildir. Bölüm Nisan 2012'de Galler'de ve Central Park'ta çekildi. Bölüm, Birleşik Krallık'ta 7.82 milyon izleyici tarafından izlendi ve genel olarak pozitif eleştiri aldı.

Konu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Doktor, Amy ve Rory 2012 yılında New York'ta Central Park'ta piknik yapmaktadır. Doktor, 1930'lu yıllarda geçen Melody Malone adlı detektif hakkındaki bir romanı okumaktadır. Amy'nin istememesine rağmen Doktor, romanı sesli okur. Sonra sonları sevmediğini söyleyerek kitabın son sayfasını yırtıp piknik sepetine atar. Bu arada Rory kahva almaya gider ve aniden bir Ağlayan Melek tarafından 1930'lara gönderilir. Orada Doktor'un okuduklarının aynısı gerçekleşirken Melody Malone romanının bir parçası olan River Song ile karşılaşır. Günümüzde Doktor ve Amy, Rory'nin adı kitapta geçince şaşırır. Amy, Doktor'un devam etmesini ister, ama Doktor istemediği şeyleri öğrenme ihtimali olduğu için kabul etmez. TARDIS'e gidip o tarihe gitmeye çalışırlar, ancak o tarihte zaman bozukluğu olduğu için TARDIS gidemez.

Rory ve River, elinde zayıflamış bir Ağlayan Melek olan Bay Grayle tarafından esir alınır. Bay Grayle, Rory'nin bebek heykeli şeklindeki Ağlayan Meleklerle dolu olan kilere kapatılması için emir verir. River'ı sorgularken Ağlayan Melek, River'ın kolunu sarar. River, TARDIS'e bir işaret vermek için girdap manipülatörünü kullanarak Doktor ile Amy'nin o tarihe gelmesine izin verir. Amy, yardımcı olması için kitaptan bakabileceği bir şeyler olması gerektiğini söyler. Kitabın bölüm isimlerine bakarlar. Doktor, kitapta River'ın bileğinin kırıldığını ve son bölümün başlığının "Amelia'nın Son Vedası" olduğunu görünce umutsuzluğa kapılır. River'a yardım etmeyeceğini ve bileğini kırmadan özgür kalmasını, geleceği değiştirmesini söyler. Ancak, River bileğini kırmak zorunda kalır. Doktor, rejenerasyon enerjisini kullanarak onu iyileştirir. Amy, boş bir kiler bulur ve Doktor, River'ın girdap manipülatörünü kullanarak Rory'nin Winter Quay apartmanının yakınlarında olduğunu öğrenir.

Rory apartmana girer ve içeride adının yazdığı bir daireyle karşılaşır. Doktor ve diğerleri de oraya varır. Rory, yatak odasında yaşlı versiyonunu bulur. Yaşlı Rory, uzun süredir görmediği Amy'yi görünce mutlu olur, Amy'nin elini tutar ve ölür. Doktor, Ağlayan Meleklerin Quay'ı tavuk çiftliği gibi kullandıklarını ve kurbanlarını buraya yollayarak zaman enerjilerinden beslendiğini anlar. Rory ve Amy, kaderlerini kabul etmez ve beraber çatıya kaçarlar. Çatıda bir Ağlayan Meleğin gizlendiği Özgürlük Heykeli onları beklemektedir. Rory, eğer çatıdan atlayıp kendisini öldürürse bir paradoks oluşturacağını ve binayla beraber Ağlayan Melekleri yok edeceğini, geleceği değiştireceğini düşünür. Yalnız başına ölmesine izin vermek istemeyen Amy de onunla beraber atlar.

Rory'nin planı işe yarar. Doktor, River, Amy ve Rory kendilerini New York'taki bir mezarlıkta TARDIS'in yanında bulurlar. Dördü yola çıkmaya hazırlanırken Rory, bir mezar taşında adını görür. Daha sonra hayatta kalan zayıflamış bir Ağlayan Melek Rory'yi geçmişe gönderir. Amy, bir paradoks daha oluşturmak ister ama Doktor, eğer paradoks oluştururlarsa New York'un parçalara ayrılacağını söyler. Amy, Rory'yi kaybetmek istemez. Ağlayan Meleğe arkasını dönerek veda eder ve Rory'nin yanına gitme umuduyla Ağlayan Meleğin kendisini geçmişe göndermesini izin verir. Sonra Rory'nin mezar taşında kendi adı çıkar. Doktor perişan olur. River kaderlerinin böyle olduğunu hatırlatır ve yazacağı Melody Malone kitabı için Amy'ye sonsöz yazmasını isteyecektir. Doktor, piknik yaptıkları yere doğru koşar ve attığı son sayfayı alıp okur. Amy'nin kendisi için yazdığı sonsözdür. Amy, sonsözde Rory ile beraber mutlu bir şekilde yaşadığını ve yalnız olmaması gerektiğini söyler. Ayrıca çocukluğunu ziyaret etmesini ister. Bölüm Amelia Pond'un bahçede bavulunun üstünde otururken TARDIS'in motor sesini duyup gülümsemesiyle sona erer.

Önceki bölümlerle bağı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bölümün sonundaki sahne "The Eleventh Hour" bölümünde küçük Amelia Pond'un bahçede Doktor'u beklediği sahnedir.[1] Amy, küçük Amelia'ya anlatması için sonsözünde Doktor'la yaşadığı birçok maceradan söz etmiştir. Korsanlarla savaşacağını ("The Curse of the Black Spot"), kendisini güvende tutmak için 2000 yıl bekleyen adama aşık olacağını ("The Big Bang"), yaşamış en büyük ressama umut vereceğini ("Vincent and the Doctor") ve uzayda bir balinayı kurtaracağını ("The Beast Below") anlatmasını ister.

Prodüksiyon

[değiştir | kaynağı değiştir]
Matt Smith bölümün Central Park, New York'taki çekimlerinde, Doktor'un Amy Pond'un sonsözünü okuduğu sahne.

2011'in Aralık ayında, Doctor Who dizi sorumlusu Steven Moffat, Amy ve Rory'nin "yürek burkan" bir şekilde yedinci sezonda diziden ayrılacaklarını açıkladı.[2] Amy'nin ayrılışı Moffat ile Gillan arasında karşılıklı bir karardı.[3] Gillan, Amy'nin dizide zirvedeyken ve istediği her şeyle birlikte gitmesini istediğini söyledi.[3] Canlandırdığı karakterin bir final sahnesiyle sonlanmasını istediğini ve final sahnesinin etkisini kaybettireceğinden dolayı da gelecekte geriye dönüş olasılığını ortadan kaldırdığını söyledi.[4][5] Moffat, Amy ve Rory'nin sonunu yazarken "muazzam bir baskı" hissettiğini belirtti.[6] Bitişi, vurgulanan noktada bir yanlışlık sezdiği için daha önce yazdığına göre tamamen değiştirdiğini söyledi.[7] Denemeler üzerinde çalışırken Amy ya da Rory'nin ölmesinin ya da yaşamasının gerekli olmadığına karar verdi. En sonunda, ölümlerinin Doktor'un "duygusal, yaşlı ve tehlikeli" karakterini ortaya çıkararak hikâyeyi tamamlaması gerektiğine karar verdi.[8] Moffat, bir ara Dalek'leri bölüme ilave etmeyi düşündüğünü ama Ağlayan Melekler'in daha iyi uyacağını hissettiğini belirtiyor.[1] Ayrıca Moffat, Melekler'in yeni bir formuyla ilgileniyordu ve melek bebekleri (Cherub) ekranlara getirdi.[9] Ayrıca, Meleklerin "Blink" bölümünde izleyiciyle tanıştırıldığından beri, Doctor Who fanlarının Özgürlük Heykeli'nin de bir Ağlayan Melek olabileceğini belirttiğini söyledi.[1]

Gillan, senaryoyu almasından birkaç hafta sonrasına kadar okumadığını çünkü onu "gerçekleştirmek istemediğini" söyledi.[10] Bir röportajda "Onu, kelimesi kelimesine ağlamadan okuyamadım. Şu ana kadar okuduğum en gerilimli bölümdü. Ama daha iyi bir bitiş isteyemedim. Bu insanların beklediği şey olmazdı." dedi.[11] Rory'nin babası Brian'ın (Mark Williams) Amy'nin ve Rory'nin dizide gösterilmemiş maddelerinden nasıl haberdar olduğunu anlatan, Chris Chibnall tarafından yazılmış senaryo 12 Ekim 2012'de BBC kanalında "P.S." adında Darvill'in bakış açısıyla resmedilmiş bir çizim formatında (storyboard) yayınlandı.[12] Bu, Brain'in zaman çizgisine göre "The Power of Three" bölümünden sonraki bir haftada geçmektedir. Anthony ismindeki bir adam ona Rory'nin yazdığı, bir daha asla geri dönemeyeceklerini ve Anthony'nin onların 1946'da evlatlık edindikleri çocukları olduğunu söyleyen bir mektup verir.[13] Senaryo zaman kısıtlamaları yüzünden DVD olarak yayınlanması için yazılmıştır.[14]

"The Angels Take Manhattan" bölümünün senaryo okumaları 23 Mart 2012 tarihinde Upper Boat Studios'ta "Asylum of the Daleks" bölümüyle beraber gerçekleştirildi.[1] Amy ve Rory rolleriyle Gillan ve Darvill'in göründüğü son bölüm olsa da beraber çekildikleri son bölüm "The Power of Three" oldu.[10] Buna rağmen, Gillan ve Smith son mezarlık sahnesi çekimlerinde duygusal anlar yaşadı.[15] Amy ve Rory'nin çatıdaki sahnesi, New York şehrinin silueti için kullanılan bir yeşil ekran ile Cardiff, Galler'deki bir araba parkında çekilmiştir.[16] Düşüş efektini yapmak için Gillan ve Darvill baş aşağı şekilde kablolarla bağlanmış ve aşağı indirilip yukarı çıkartılmışlardır.[1][16] Bölümün çoğu Nisan 2012'de Central Park'ta çekildi.[17][18] Bölümün yapımını binlerce Amerikalı fanın izlemesi tüm oyuncuları ve dizi ekibini şaşırttı. Diğer sahneler Brooklyn Köprüsü'nün önündeki East River'da (Doğu Nehri) ve Tudor City apartman kompleksinin yanı sıra gece şehrin içinde çekildi.[19][20] Moffat, hikâyeyi düşündüğünde New York'taydı ve buranın Ağlayan Melekler için uygun olacağını düşündü.[21] Şehri, Doctor Who'yu çekmek için "değişik bir mekan" olarak betimliyor ve şehrin mimarisinden faydalandıklarını söylüyor.[22] Yardımcı yapımcı Caroline Skinner bölgenin Doctor Who'ya çok değişik bir ton ve gerçek bir atmosfer veren öylesine romantik ve gam havası olduğunu belirtiyor.[21] Marcus Wilson'a göre şehirde çekimler için geçirdikleri hafta "Amerikan standartlarında küçük bir ünite" ile yapıldı. Meleklerin veya TARDIS'in herhangi bir sahnesi yer almadı, bunun yerine sahneleri post-prodüksiyon aşamasında eklendi.[9] Mezarlık sahnesi Llanelli'de bir mezarlıkta çekilmiştir.[9][23] Prodüksiyon sonrasında, New York silueti mezarlık sahnelerine de eklendi.[9] Gillan, Smith'in tepkisi çekilirken Amy'nin sonsözünü okumasında ısrar etti. Central Park'ta bu kadar kalabalığın olmasını beklemiyorlardı ve Smith buna sanki bir sahne oyunuymuş gibi davranması gerektiğini söyledi.[15] İçeriğin çok gizli olmasından dolayı Gillan'ın onu çok sessiz okuması gerekiyordu ve Smith gerçek sayfayı bir izleyici çekebilir diye elinde tutamıyordu.[15] Gillan senaryodan sadece bir sayfanın onda olduğunu ve geri kalanını doğaçlama yapmak zorunda kalacağını fark etmişti.[15]

Açılış jeneriğinde Doctor Who logosunun üzerinde Özgürlük Heykeli'nin tacının bir deseni yer almıştır.[24][25] Bölümün açılış müziği Sting'in "Englishman in New York" şarkısıdır.[24] 4 Ekim 2012 tarihinde BBC Books, Doktor'un bölümde okuduğu romanının tanıtıcısı niteliğindeki The Angel's Kiss: A Melody Malone Mystery e-kitabını yayınladı.[26]

Yayınlanma ve eleştirel görüşler

[değiştir | kaynağı değiştir]

"The Angels Take Manhattan" ilk kez İngiltere'de 29 Eylül 2012 tarihinde BBC One kanalında[27] ve aynı tarihte Amerika Birleşik Devletleri'nde BBC America kanalında[28] yayınlandı. Gece reytingleri bölümün önceki hafta yayınlanan bölüme göre 400,000 artış ile 5.9 milyon izleyici tarafından canlı olarak izlendiğini gösterdi.[29] Son birleştirilmiş reytingler izleyici sayısının 7.82 milyona yükseldiğini göstererek bölümü İngiliz televizyonunda o haftanın on üçüncü en çok izlenen programı yaptı.[30] Ayrıca bölüm, BBC'nin çevrimiçi iPlayer'ından sadece birkaç gün için kullanılabilir olmasına rağmen 0.92 milyon istek aldı.[31] Aynı zamanda Takdir Endeksi'nden 88 alarak "Asylum of the Daleks" (89) bölümünden sonra sezondaki en yüksek ikinci puanı almış oldu.[32]

Eleştirel görüşler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bölüm çoğunlukla pozitif eleştiri aldı. The Guardian'dan Dan Martin bölümü "Bu altın çağa uygun bir sonu oldu ve Steven Moffat'a da bravo, böyle bir tarz ile böyle bir duygusal hikayeyi anlattığı için". sözleriyle ifade ederek pozitif bir eleştiri yaptı. Ayrıca bebek melek ve New York'taki Ağlayan Melek konseptini övdü. Ancak bölümde yer alan River'ın zaman çizelgesi için "afallamış" hissettiğini belirtti.[33] The Daily Telegraph eleştirmeni Gavin Fuller bölüme beş yıldız üzerinden beş vererek şunları ekledi: "'The Angels Take Manhattan' kolaylıkla sezonun ilk blokundaki beş bölümün en iyisi: serinin çarpıcı canavarlarından biri olan Melekler üzerine kurulmuş güçlü, gergin, zorlayıcı, filmsel, duygusal anlamda etkileyici bir ilişki ve Amy Pond'a güzel bir uğurlama". Dört oyuncuyuda övdüğü halde Gillan'ın asıl yıldız olduğunu açıkladı.[34] The A.V. Club eleştirmeni Keith Phipps The Angels Take Manhattan'a A+ üzerinden A verdi, bölümün başarısını atfederek bölüm hakkında "son derece duygusal bir veda hikayesi" diye bahsetti.[35]

Sam Wollaston, ayrıca The Guardian'da yazan başka bir eleştirmen, bölümdeki korkutma faktörünün yanı sıra hüzünlü olmasına pozitif yazdı.[36] The Independent eleştirmeni Neela Debnath "ikiliye harika bir swansong" olarak nitelendirdi ve özellikle "şık" sinematografiyi ve tehlike duygusunu övdü. Ancak "tek kusur" olarak "tek kural birisi ne olup bittiğini biliyorsa o zamanın değiştirilemez olduğudur... öyle olsa da muhtemelen en iyi şeylerin zaman-zingo tarafı sorgulanacak değil ve bu yüzden bunu kabul edip maceranın keyfini çıkarın" diye ekledi.[37] IGN'den Matt Risley bölümü 10 üzerinden 9 ile derecelendirerek şunları yazdı "TARDIS'in içten ve duygusal sonu oldukça güçlü durdu ve bugüne kadar sezonun en iyi bölümü oldu (en azından dizinin en uzun süre duran yol arkadaşları döndüğünden beri)". Risley ayrıca üç oyuncuyu da övdü, ancak bölümün akılda "birkaç kusurlu soru" bıraktığını belirtti.[38]

Bölüm "Asylum of the Daleks" ve "The Snowmen" bölümlerinin yanında 2013 Hugo Ödülleri'nde En İyi Dramatik Sunum (Kısa Biçim) kategorisinde aday gösterildi.[39]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d e "The Fourth Dimension: The Angels Take Manhattan". BBC. 31 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2012. 
  2. ^ Masters, Tim (15 Aralık 2011). "Doctor Who's Amy and Rory to leave during next series". BBC News. 14 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  3. ^ a b Goldman, Eric (16 Şubat 2012). "Karen Gillan: Why She's Leaving Doctor Who". IGN. 30 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  4. ^ Millar, Paul (2 Kasım 2011). "'Doctor Who' Karen Gillan: 'I won't make return cameos'". Digital Spy. 11 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2012. 
  5. ^ Falls, Amanda Harris (27 Eylül 2012). "'Doctor Who' Bids Farewell to the Ponds". The Wall Street Journal. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2012. 
  6. ^ Ryan, Maureen (3 Mayıs 2012). "'Doctor Who' Details: Steven Moffat On Amy Pond And Rory Pond's Exit And What's Coming Next". The Huffington Post. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  7. ^ Jeffery, Morgan; Mansell, Tom (17 Ağustos 2012). "Exclusive: 'Doctor Who' Steven Moffat: 'I completely changed Amy and Rory's exit'". Digital Spy. 18 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  8. ^ Jones, Paul (3 Ekim 2013). "Doctor Who — Steven Moffat: Why the Ponds had to die". Radio Times. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2013. 
  9. ^ a b c d Mulkern, Patrick (23 Eylül 2012). "Doctor Who: The Angels Take Manhattan preview". Radio Times. 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2012. 
  10. ^ a b Hogan, Michael (14 Ağustos 2012). "Karen Gillan 'in denial' about leaving Doctor Who". The Daily Telegraph. 25 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  11. ^ Hilton, Beth (19 Mayıs 2012). "'Doctor Who' Karen Gillan: 'My exit won't be what people expect'". Digital Spy. 13 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  12. ^ "P.S. What Happened to Brian and the Ponds?". BBC. 11 Ekim 2012. 28 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2012. 
  13. ^ "Doctor Who: P.S." (Video). BBC. 12 Ekim 2012. 14 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2012. 
  14. ^ Stuart, Alasdair (9 Kasım 2012). "BLOG Was Doctor Who's To Brian Really That Sweet?". SFX. 23 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2013. 
  15. ^ a b c d "The Last Days of the Ponds" (Video). BBC. 29 Eylül 2012. 21 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013. 
  16. ^ a b "A Fall With Grace" (Video). BBC. 1 Ekim 2012. 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2012. 
  17. ^ Woener, Meredith (11 Nisan 2012). "Exclusive Photos from Doctor Who's New York Set". io9. 22 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2012. 
  18. ^ Johnston, Garth (12 Nisan 2012). "Doctor Who Is Filming In NYC This Week!". Gothamist. 29 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2013. 
  19. ^ Golder, Dave (14 Nisan 2012). "Doctor Who Series 7: Manhattan Night Filming Pics". SFX. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  20. ^ Barnes, Marcus (13 Nisan 2012). "It's Who York! Matt Smith and Karen Gillan head to the Big Apple to film new scenes for the sci-fi series". Daily Mail. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2013. 
  21. ^ a b Radish, Christina (20 Temmuz 2012). "Comic-Con: Showrunner Steven Moffat and Producer Caroline Skinner Talk Doctor Who, What to Expect on Upcoming Episodes, the New Companion and More". Collider. 19 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2012. 
  22. ^ McAlpine, Fraser (4 Nisan 2012). "Watch: Steven Moffat on Filming 'Doctor Who' in New York". BBC America. 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2012. 
  23. ^ Griffith-Delgado, Jennifer (29 Nisan 2012). "Doctor Who Cemetery Filming Photos". io9. 22 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2012. 
  24. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; SFX isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  25. ^ Mulkern, Patrick (15 Ağustos 2012). "Doctor Who premiere — new title sequence, Matt Smith on Twitter and a Big Surprise". Radio Times. 22 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2012. 
  26. ^ Golder, Dave (27 Eylül 2012). "Doctor Who's First E-Book Exclusive, Inspired By "The Angels Take Manhattan"". SFX. 18 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2012. 
  27. ^ "Doctor Who: The Angels Take Manhattan". BBC. 3 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  28. ^ Collis, Clark (28 Eylül 2012). "'Doctor Who in the U.S.': Watch a clip from tomorrow's Time Lord documentary -- EXCLUSIVE". Entertainment Weekly. 18 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2013. 
  29. ^ Golder, Dave (30 Eylül 2012). "Doctor Who "The Angels Take Manhattan" Overnight Ratings". SFX. 24 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  30. ^ Golder, Dave (9 Ekim 2012). "Doctor Who "The Angels Take Manhattan" Final Ratings". SFX. 9 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2012. 
  31. ^ Golder, Dave (8 Ekim 2012). "Doctor Who Dominates September iPlayer Chart". SFX. 10 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2012. 
  32. ^ Golder, Dave (1 Ekim 2012). "Doctor Who "The Power of Three" Final Ratings". SFX. 18 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2012. 
  33. ^ Martin, Dan (29 Eylül 2012). "Doctor Who: The Angels Take Manhattan – series 33, episode five". The Guardian. 27 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  34. ^ Fuller, Gavin (29 Eylül 2012). "Doctor Who, episode 5: The Angels Take Manhattan, review". The Daily Telegraph. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  35. ^ Phipps, Keith (29 Eylül 2012). "The Angels Take Manhattan". The A.V. Club. 7 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  36. ^ Wollaston, Sam (30 Eylül 2012). "TV review: Doctor Who; The Thick of It". The Guardian. 23 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  37. ^ Debnath, Neela (29 Eylül 2012). "Review of Doctor Who 'The Angels Take Manhattan'". The Independent. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  38. ^ Risley, Matt (30 Eylül 2012). "Doctor Who "The Angels Take Manhattan" Review". IGN. 20 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2012. 
  39. ^ Rigby, Sam (30 Mart 2013). "'Doctor Who' nominated for three Hugo Awards". Digital Spy. 23 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2013. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Angels_Take_Manhattan&oldid=33715827" sayfasından alınmıştır