Aller au contenu

ôrlodje

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ôrlodje ôrlodjes

ôrlodje femrin

  1. grande ahesse di måjhone ki markêye les eures.
    • Li bata di mi ôrlodje toctêye pus foirt. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Si feume », p.66-67 (fråze rifondowe).
    • Li viye ôrlodje tokéve pa s' balancî Pierre-Joseph Dosimont (fråze rifondowe).
    • Ké cale cwand l' ôrlodje est astok: on est tot dzôrné Lucyin Mahin (fråze rifondowe).
    • I ploctèye co su lès câraus,
      I ploctèye à mèseure, plic, ploc, plic, ploc
      tic, tac, tic, tac, l’ôrlodje toktèye èto.
      Joseph Dewez.

Ratourneures

[candjî]
  1. erîlé come ene ôrlodje

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

monte, rewoey

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
grande ahesse di måjhone ki dene l' eure

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike ôrlodje so Wikipedia