Aller au contenu

oraye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « auris » (minme sinse), pal voye do tayon-bodje patwès latén « auricula » çou ki dene on mot avou l’ cawete « -aye » (sorwalonde -aye estô di -eye).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

oraye femrin

  1. (antomeye) boket do coir ki sieve a-z ôre les sons, et copurade li dfoûtrin boket, ki fwait come ene antene-schiele po mî capter les sons
    • Bråmint des biesses k' i gn a, polèt bodjî leus orayes po les diridjer la wice k' ele volèt schoûter.
  2. boket do panî la k' les schinon la vinèt so les grands cekes.
  3. (mot d’ zolodjeye) trô erî del tiesse des pexhons, la k' i gn a les brantcheyes.

Parintaedje

[candjî]

(minme sourdant etimolodjike)

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
oraye

Waitîz eto

[candjî]