πάγκρεας

Ancient Greek

Etymology

From παν- (pan-, all) +‎ κρέας (kréas, “meat”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /páŋ.kre.as/ → /ˈpaŋ.ɡre.as/ → /ˈpaŋ.ɡre.as/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /páŋ.kre.as/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpaŋ.kre.as/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpaŋ.ɡre.as/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpaŋ.ɡre.as/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpaŋ.ɡre.as/

Noun

πᾰ́γκρεᾰς • (pánkreas) n (genitive πᾰγκρέᾰτος); third declension

1. (anatomy) pancreas, sweetbread

Inflection

Third declension of τὸ πᾰ́γκρεᾰς; τοῦ πᾰγκρέᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πᾰ́γκρεᾰς tò pánkreas	τὼ πᾰγκρέᾰτε tṑ pankréate	τᾰ̀ πᾰγκρέᾰτᾰ tà pankréata
Genitive	τοῦ πᾰγκρέᾰτος toû pankréatos	τοῖν πᾰγκρεᾰ́τοιν toîn pankreátoin	τῶν πᾰγκρεᾰ́των tôn pankreátōn
Dative	τῷ πᾰγκρέᾰτῐ tôi pankréati	τοῖν πᾰγκρεᾰ́τοιν toîn pankreátoin	τοῖς πᾰγκρέᾰσῐ / πᾰγκρέᾰσῐν toîs pankréasi(n)
Accusative	τὸ πᾰ́γκρεᾰς tò pánkreas	τὼ πᾰγκρέᾰτε tṑ pankréate	τᾰ̀ πᾰγκρέᾰτᾰ tà pankréata
Vocative	πᾰ́γκρεᾰς pánkreas	πᾰγκρέᾰτε pankréate	πᾰγκρέᾰτᾰ pankréata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

Descendants

• Greek: πάγκρεας (págkreas)
• → Latin: pancreas

References

• “πάγκρεας”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πάγκρεας in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek παγ- (pag-) +‎ κρέας (kréas, “meat, body”); (παγ- (pag-) from παν- (pan-)).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpaŋɡɾeas/

Noun

πάγκρεας • (págkreas) n (uncountable)

1. (anatomy) pancreas

Declension

  πάγκρεας

case     \     number	singular
nominative	πάγκρεας •
genitive	παγκρέατος •
accusative	πάγκρεας •
vocative	πάγκρεας •

Further reading

• πάγκρεας on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el