aangrijpen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aengripen. Equivalent to aan +‎ grijpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːŋɣrɛi̯pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧grij‧pen

Verb

aangrijpen

1. (transitive) to suddenly grasp, to seize (to quickly take hold of)
2. (transitive) to seize (an opportunity), to take advantage
3. (transitive) to move, to stir (arouse strong feelings in)
4. (transitive) (military) to attack

Conjugation

Conjugation of aangrijpen (strong class 1, separable)
infinitive	aangrijpen
past singular	greep aan
past participle	aangegrepen
infinitive	aangrijpen
gerund	aangrijpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	grijp aan	greep aan	aangrijp	aangreep
2nd person sing. (jij)	grijpt aan, grijp aan2	greep aan	aangrijpt	aangreep
2nd person sing. (u)	grijpt aan	greep aan	aangrijpt	aangreep
2nd person sing. (gij)	grijpt aan	greept aan	aangrijpt	aangreept
3rd person singular	grijpt aan	greep aan	aangrijpt	aangreep
plural	grijpen aan	grepen aan	aangrijpen	aangrepen
subjunctive sing.1	grijpe aan	grepe aan	aangrijpe	aangrepe
subjunctive plur.1	grijpen aan	grepen aan	aangrijpen	aangrepen
imperative sing.	grijp aan
imperative plur.1	grijpt aan
participles	aangrijpend	aangegrepen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aangrijpend

Related terms

• aangreep

Anagrams

• grijpen aan