aanstoffen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ stoffen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstɔ.fə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧stof‧fen

Verb

aanstoffen

1. (transitive, archaic) to dust, to remove dust from

   Synonyms: afstoffen, stoffen

Conjugation

Conjugation of aanstoffen (weak, separable)
infinitive	aanstoffen
past singular	stofte aan
past participle	aangestoft
infinitive	aanstoffen
gerund	aanstoffen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stof aan	stofte aan	aanstof	aanstofte
2nd person sing. (jij)	stoft aan, stof aan2	stofte aan	aanstoft	aanstofte
2nd person sing. (u)	stoft aan	stofte aan	aanstoft	aanstofte
2nd person sing. (gij)	stoft aan	stofte aan	aanstoft	aanstofte
3rd person singular	stoft aan	stofte aan	aanstoft	aanstofte
plural	stoffen aan	stoften aan	aanstoffen	aanstoften
subjunctive sing.1	stoffe aan	stofte aan	aanstoffe	aanstofte
subjunctive plur.1	stoffen aan	stoften aan	aanstoffen	aanstoften
imperative sing.	stof aan
imperative plur.1	stoft aan
participles	aanstoffend	aangestoft
1) Archaic. 2) In case of inversion.