aantekenen

Dutch

Etymology

From aan +‎ tekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌteːkənə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧te‧ke‧nen

Verb

aantekenen

1. (transitive) to jot down, to write down, to note

   Teken het aan!

   Write it down!

2. (transitive, law) to appeal

Conjugation

Conjugation of aantekenen (weak, separable)
infinitive	aantekenen
past singular	tekende aan
past participle	aangetekend
infinitive	aantekenen
gerund	aantekenen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	teken aan	tekende aan	aanteken	aantekende
2nd person sing. (jij)	tekent aan, teken aan2	tekende aan	aantekent	aantekende
2nd person sing. (u)	tekent aan	tekende aan	aantekent	aantekende
2nd person sing. (gij)	tekent aan	tekende aan	aantekent	aantekende
3rd person singular	tekent aan	tekende aan	aantekent	aantekende
plural	tekenen aan	tekenden aan	aantekenen	aantekenden
subjunctive sing.1	tekene aan	tekende aan	aantekene	aantekende
subjunctive plur.1	tekenen aan	tekenden aan	aantekenen	aantekenden
imperative sing.	teken aan
imperative plur.1	tekent aan
participles	aantekenend	aangetekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aantekenaar
• aantekenboek
• aantekening