שבעה עשר בתמוז

שבעה עשר בתמוז איז א יידישער פאסט-טאג. די משנה אין מסכת תענית דערמאנט פינף זאכן וואס האבן פאסירט דעם טאג:

• משה רבינו האט צעבראכן די ערשטע לוחות
• די כהנים האבן אויפגעהערט מקריב זיין דעם קרבן תמיד
• די רוימען האבן אויפגעריסן די מויערן פון ירושלים
• אפוסטמוס האט פארברענט א ספר תורה
• מען האט אריינגעשטעלט א צלם אינעם היכל פון בית המקדש

ווען י"ז תמוז געפאלט שבת, וועט דער תענית געהאלטן צומארגן, זונטיק. מען רופט דאס א "נדחה".

אין נביא (און אויך אין די סליחות) וועט דער פאסט גערופן צום הרביעי (דער תענית פונעם פערטן חודש).

מען הייבט אן פאסטן ביי עלות השחר און מען פאסט ביז מען קען זען דריי שטערן (אפילו נישט נאנט איינער צו אנאנד).

אין דעם טאג הייבן אן די ״דריי וואכן״; פון דעם טאג אן איז דער מנהג ביי אשכנזים אז מען שערט זיך נישט און מאכט נישט קיין חתונות.

שטאמונג

אין דעם טאג האבן די בבלים אויפגעריסן דעם מויער פון מלכות יהודה.

לויט ווי עס שטייט אין ספר מלכים א' (כ"ה) האט עס פאסירט ט' תמוז, אבער צוליב־וואס איז אין די יידישע טראדיציע באשטימט געווארן צו פאסטן י"ז תמוז אלס א געדענק-טאג.