Сапежышкі
| Сапежышкі лац. Sapiežyški | |||||
| лет. Zapyškis | |||||
| |||||
| |||||
| Краіна: | Летува | ||||
| Павет: | Ковенскі | ||||
| Раён: | Ковенскі | ||||
| Вышыня: | 76 м н. у. м. | ||||
| Насельніцтва: |
| ||||
| Часавы пас: | UTC+2 | ||||
| летні час: | UTC+3 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°55′30″ пн. ш. 23°39′0″ у. д. / 54.925° пн. ш. 23.65° у. д.Каардынаты: 54°55′30″ пн. ш. 23°39′0″ у. д. / 54.925° пн. ш. 23.65° у. д. | ||||
Сапежышкі на мапе Летувы   Сапежышкі | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
Сапежышкі (лет. Zapyškis) — мястэчка ў Летуве, на левым беразе Нёману. Цэнтар староства Ковенскага раёну Ковенскага павету.
Сапежышкі — даўняе места гістарычнай Ковеншчыны.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Назва мястэчка ўтварылася ад прозьвішча яго ўладаньнікаў — Сапегаў[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Упершыню ўпамінаюцца ў XVI ст., калі вялікі князь Аляксандар перадаў гэтыя землі свайму сакратару Івану Сапегу. У 1578 годзе Сапегі збудавалі тут гатычны касьцёл.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1827 год — 386 чалавек[5]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Vanagas A. Lietuvos miestų vardai (antrasis leidimas). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. P. 253.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 304.
