| dbo:abstract
|
- La celesta és un instrument musical, de composició similar a piano, però els martells activats per tecles percuden a plaques de metall en lloc de cordes tenses. Aquestes plaques en ser colpejades provoquen una ressonància sobre una caixa de fusta destinada a aquest fi, produint un so "celestial", del qual prové el nom. La celesta és un instrument musical de teclat inventat entre 1866 i 1886 pel constructor d'harmòniums parisenc , i el seu origen sembla provenir del javanès. Adopta l'aparença d'un petit piano vertical en què les cordes han estat reemplaçades per làmines metàl·liques que travessen els tubs de ressonància de fusta. A causa de l'acció de les tecles, uns martells colpegen les làmines, igual que en el piano, hi ha un pedal que permet accionar els apagadors. Les làmines produeixen sons de gran puresa, suavitzats per les vibracions dels ressonadors (un per nota). La seva extensió sol abastar de 4 a 5 octaves, començant sempre la primera tecla en do, equivalent al DO2 del Piano, encara que alguns models (sobretot el 5 1/2a de Yamaha) poden ampliar-lo fins a 5/8 i mitja (fins al fa). Hi ha, com en el cas del piano, celesta de model exclusiu, amb forma de piano de cua mignon, o fins i tot celestes d'un rang equivalent al d'un piano (8 octaves), però, el fet de construir les celestes enormes per aquest motiu, les fa tremendament ressonants, i embafadores a cau d'orella, de manera que gairebé mai es construeixen. Els compositors francesos i russos van ser els primers a utilitzar aquest instrument dins de l'orquestra simfònica. Cèlebres són els exemples que trobem en obres com El Trencanous de Txaikovski, Ma mère l'Oye de Ravel o El cavaller de la rosa de Richard Strauss. La celesta és l'instrument que sona al principi de la banda sonora de les pel·lícules de Harry Potter, en la gran "" de Buddy Holly i en la famosa cançó de The Doors, també, és l'instrument que George Martin utilitza en la versió de The Beatles de . (ca)
- Celesta (z italštiny celesta – nebeská < lat. caelestis) je klávesový bicí hudební nástroj. Podle Sachs-Hornbostelova dělení patří celesta mezi úderové idiofony. Na jeho ovládaní se používá klaviatura. Klávesy jsou spojeny s kladívky, které rozeznívají soustavu kovových plátků (nejčastěji ocelových), pod kterými se nacházejí dřevěné . Pedál se používá na modifikaci zvuku. Nástroj vynalezl roku 1886 pařížský výrobce harmónií . První model však měl místo plechových plátků kovové ladičky. Jeho zvuk byl však příliš jemný na orchestrální použití. Celesta má podobný zvuk jako zvonkohra, ale barva zvuku je o mnoho jemnější. Kvalita zvuku dala nástroji i jméno, italské slovo celesta znamená v češtině „nebeská“. V současnosti používané celesty mají rozsah čtyři oktávy (francouzské) nebo pět oktáv (německé). Celesta se notuje vždy o jednu oktávu níž než její skutečný zvuk. Je součástí symfonického orchestru. Navzdory tomu, že je považovaná za bicí nástroj, na ni hrává většinou pianista. (cs)
- Η τσελέστα (ιτ. celesta, γαλλ. célesta) είναι ιδιόφωνο μουσικό όργανο που συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα των κρουστών της συμφωνικής ορχήστρας. Το όργανο αυτό μοιάζει με μικρό όρθιο πιάνο, φέροντας μουσικό πληκτρολόγιο το οποίο συνδέεται με σχετική διάταξη αποτελούμενη από μικρά τσόχινα σφυράκια που κρούουν μεταλλικές ράβδους. Η ενίσχυση του ήχου της κάθε ράβδου επιτυγχάνεται από μικρά ξύλινα κιβωτιόσχημα αντηχεία. Η κάθε ράβδος φέρεται «χορδισμένη» κατά το μήκος της στον φθόγγο που εξασφαλίζει. Τέλος φέρει ειδικό ποδόπληκρο (πεντάλ) με το οποίο ανασηκώνεται ειδικός τσόχινος σιγαστήρας, ο οποίος ακουμπώντας στις ράβδους διακόπτει τον παρατεταμένο ήχο παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα παραγωγής κοφτών ήχων. Το όργανο αυτό όπου στην ουσία πρόκειται για μεταλλόφωνο, αποτελεί εφεύρεση του Γάλλου ο οποίος και το κατοχύρωσε το 1886. Τούτο όμως αποτελεί εξέλιξη του , παρόμοιου οργάνου με πιο απαλούς ήχους, που είχε εφεύρει ο πατέρας του Μυστέλ, Βίκτωρας, το 1865 και είχε κατοχυρώσει τρία χρόνια αργότερα. Το ρεπερτόριό της, αν και περιορισμένο, την καθιστά αναπόσπαστο στοιχείο πολλών συμφωνικών έργων μετά τα τέλη του 19ου αιώνα, με κύρια παραδείγματα τον «Χορό της ζαχαρένιας νεράιδας» από το μπαλέτο «Ο Καρυοθραύστης» του Τσαϊκόφσκι, την όπερα «Ο ιππότης των ρόδων» του Ρίχαρντ Στράους και τη «Μουσική για έγχορδα, κρουστά και τσελέστα» του Μπέλα Μπάρτοκ. (el)
- The celesta /sɪˈlɛstə/ or celeste /sɪˈlɛst/, also called a bell-piano, is a struck idiophone operated by a keyboard. It looks similar to an upright piano (four- or five-octave), albeit with smaller keys and a much smaller cabinet, or a large wooden music box (three-octave). The keys connect to hammers that strike a graduated set of metal (usually steel) plates or bars suspended over wooden resonators. Four- or five-octave models usually have a damper pedal that sustains or damps the sound. The three-octave instruments do not have a pedal because of their small "table-top" design. One of the best-known works that uses the celesta is Pyotr Ilyich Tchaikovsky's "Dance of the Sugar Plum Fairy" from The Nutcracker. The sound of the celesta is similar to that of the glockenspiel, but with a much softer and more subtle timbre. This quality gave the instrument its name, celeste, meaning "heavenly" in French. The celesta is often used to enhance a melody line played by another instrument or section. The delicate, bell-like sound is not loud enough to be used in full ensemble sections; as well, the celesta is rarely given standalone solos. The celesta is a transposing instrument; it sounds one octave higher than the written pitch. Instruments of different sizes exist with ranges of three to five and a half octaves. Its four-octave sounding range is generally considered to be C4 to C8. The fundamental frequency of 4186 Hz makes this one of the highest pitches in common use. The original French instrument had a five-octave range, but because the lowest octave was considered somewhat unsatisfactory, it was omitted from later models. The standard French four-octave instrument is now gradually being replaced in symphony orchestras by a larger, five-octave German model. Although it is a member of the percussion family, in orchestral terms it is more properly considered a member of the keyboard section and usually played by a keyboardist. The celesta part is normally written on two braced staves, called a grand staff. (en)
- Die Celesta (Mehrzahl: Celesten) ist ein Idiophon in der Form eines kleinen Klaviers oder eines Harmoniums, bei dem Stahlplatten mit filzbezogenen Hämmern über eine Klaviatur und einen Klaviermechanismus angeschlagen werden. Die Klangplatte ist über einem Resonator aus Holz angebracht. Der Klang einer Celesta ähnelt dem eines Glockenspiels, ist also generell reich an Obertönen, jedoch mit einem weicheren Timbre. Auch sind die Spielmöglichkeiten auf der Celesta deutlich vielfältiger; so ermöglicht es durch die Klaviatur wie das Klaviaturglockenspiel nicht nur einzelne Schläge, sondern ganze Skalenläufe, Glissandi, Arpeggios sowie großflächige Akkorde. Der Name kommt ursprünglich vom französischen céleste, was so viel wie „himmlisch“ bedeutet. Die Celesta wird hauptsächlich als Orchesterinstrument eingesetzt. (de)
- Zelesta, pianoaren antzeko konposaketa duen musika tresna bat da, baina, teklek aktibatutako bere mailuek, metalezko plakak jotzen dituzte hari tinkatuak barik. Plaka hauek, jotzerakoan, honetarako balio duen zurezko kaxa batean erresonantzia bat eragiten dute, soinu goxo eta eder bat sortuz. Zelesta, 1866 eta 1868 bitartean, Parisko sortzaileak asmatutako bat da, eta, dirudienez, bere jatorria, Javako du. Piano bertikal txiki baten itxura hartzen du, non, hariak, zurezko erresonantzia hodiak zeharkatzen dituzten metalezko laminengatik ordezkatuak izan diren. Teklen akzioaren ondorioz, mailu batzuk jotzen dituzte laminak; pianoan bezala, itzaltzaileak aktibatzea ahalbidetzen duen pedal bat du. Laminek, purutasun handiko soinuak sortzen dituzte, erresonatzaileen bibrazioek leunduak. Bere erregistroak, 4 eta 5 oktaba bitartean hartzen du, lehenengo tekla, beti, Do notan hasiz, pianoko Do2 notaren baliokidea, ereduren batzuk (batez ere Yamaharen 5 1/2a ereduak), 5 oktaba t'erdirarte hedatzen dutelarik (fa notaraino). Pianoaren kasuan bezala, eredu esklusiboko zelestak ere badaude, mignon kola piano formakoa, baita piano batek hainako erregistroa (8 oktaba) duten zelestak ere, baina, arrazoi honegatik hain zelesta handiak eraikitzeak, oso erresonantzia handikoak bihurtzen ditu, eta entzumenarentzako oso gogaikarriak, eta, ondorioz, ez dira ia sekula eraikitzen. Konposatzaile frantziar eta errusiarrak izan ziren musika tresna hau orkestra sinfoniko batean erabiltzen lehenak. Ospetsuak dira Piotr Ilitx Txaikovskiren Intxaurkraskagailua, Maurice Ravel ziburutarraren edo Richard Straussen bezalako lanetan aurki daitezkeen adibideak. Zelesta, Harry Potterren filmeen Soinu Bandaren hasieran entzuten den musika tresna da. (eu)
- La celesta es un instrumento musical de percusión, un armonio con la apariencia de un pequeño piano vertical. Se clasifica entre los instrumentos idiófonos. Su nombre proviene del francés: céleste (celestial). (es)
- Gléas ceoil is ea an cheileiste, cosúil le pianó díreach beag, ach plátaí miotail in ionad na sreang agus réim níos lú (5 ochtach). Cheap an déantóir gléasanna Francach August Mustel (1842-1919) é i 1886. Go luath ina dhiaidh sin bhain Tchaikovsky úsáid as ina bhailé Shchelkunchik (An Cnóire), i n‘Damhsa na Síóige Milse’. (ga)
- Le célesta est un instrument de musique de la famille des percussions muni d'un clavier, inventé en 1886. C'est un hybride entre le glockenspiel et le piano, les marteaux actionnés par les touches du clavier frappant des lames métalliques. (fr)
- 첼레스타(프랑스어: Célesta)란 건반이 있는 피아노 형태의 체명악기이다. (ko)
- La celesta (nota anche come celeste o celestino) è uno strumento musicale idiofono, ossia che produce il suono mediante il materiale stesso di cui è composto senza l'ausilio di parti poste in tensione: nel caso specifico si tratta di uno strumento idiofono a percussione, il cui aspetto è simile a quello di un pianoforte verticale di piccole dimensioni. Il suono viene prodotto da alcune lamelle di metallo sospese tramite un sistema di martelletti e comandate da una tastiera (lo stesso sistema viene applicato al pianoforte) e da una pedaliera.Produce un suono ovattato, dolce e chiaro, privo di armonici. In quanto variante dello xilofono, con lamelle di metallo al posto di quelle di legno, la celesta (come il glockenspiel e il vibrafono) è classificata tra i metallofoni. (it)
- チェレスタ（またはセレスタ、伊: celesta）は、体鳴楽器に分類される鍵盤楽器の1つ。パリの楽器制作家オギュスト・ミュステルが発明し、1886年に特許を得た。 (ja)
- Czelesta (wł.celesta = rajski; skrót: Cel.) – klawiszowy instrument muzyczny z grupy instrumentów perkusyjnych wynaleziony pod koniec XIX w., przypominający kształtem fisharmonię. Dźwięk powstaje w nim w wyniku uderzania uruchamianych przy pomocy klawiszy młoteczków w metalowe płytki połączone z rezonatorem skrzynkowym, które wydają dźwięk zbliżony do dzwonków. Instrument ma zazwyczaj 49-65 klawiszy oraz skalę obejmującą trzy, cztery lub pięć oktaw. Czelesty, z racji jej brzmienia, użył Piotr Czajkowski w tańcu wieszczki cukrowej w balecie Dziadek do orzechów. Innymi znanymi utworami, w których pojawia się czelesta, są Planety Holsta (część Neptun), Koncert wiolonczelowy Szostakowicza oraz Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę Bartóka. Po czelestę sięga też przemysł filmowy (m.in. muzyka Johna Williamsa do filmu Harry Potter). Wykorzystywana jest także przez awangardowy zespół jazzowy Art Ensemble of Chicago. (pl)
- De celesta (ook: celeste) is een toetseninstrument dat behoort tot de idiofonen. Het muziekinstrument heeft een klavier en beschikt over een binnenwerk met metalen staven en houten resonatoren. Deze staven worden door middel van met vilt beklede hamertjes aangeslagen. Het op een harmonium lijkende instrument brengt een klank voort die wat op die van het klokkenspel lijkt, maar een veel zachter timbre heeft. Aan dit timbre dankt het instrument zijn naam: het Franse celeste betekent "hemels". De celesta heeft een bereik van vier octaven, van c1 tot c5 en is een geoctaveerd instrument: het klinkt een octaaf hoger dan genoteerd staat. Het instrument heeft een pedaal ter demping van de naklank. Alponse Mustel en Auguste Mustel zijn de uitvinders van de celesta. De eerste celesta werd in 1886 in Parijs gebouwd door de harmoniumbouwer , die er patent op kreeg. Voorlopers waren de en de , die door Mustels vader waren ontwikkeld en die in plaats van staven stemvorken hadden. Deze konden echter te weinig volume voortbrengen om geschikt te zijn als orkestinstrument. Tsjaikovski was de eerste componist die de celesta een partij gaf in het symfonieorkest: in zijn ballet De notenkraker (1892) heeft het een karakteristieke rol in de Dans van de suikerfee. Tsjajkovski had de celesta in Parijs gezien en in het geheim een instrument naar Rusland gebracht, zodat hij het publiek ermee kon verrassen en verhinderde dat een andere componist hem voor zou zijn. Het instrument wordt sindsdien in het orkest regelmatig toegepast, vaak om een sprookjesachtige of dromerige sfeer te bewerkstelligen. De celesta behoort in het orkest tot het slagwerk en wordt veelal door een pianist bespeeld. De Fender Rhodes is een elektrische variant van de celesta. (nl)
- Celesta är ett klaverinstrument med hängande metall- eller glas-stavar i stället för strängar. Därigenom är den ett slags klockspel (jämför även metallofon) som spelas med tangenter i stället för med klubbor. Instrumentet har ett yttre format som ett litet pianino, försett med mekanik med hammare samt stålstavar som är försedda med resonator. Ursprungligen hade celestan ett tonförråd på fyra oktaver, vilket senare i regel utökats till fem oktaver; den har ett noterat omfång från c till c5, men klingar en oktav högre. Den spelas vanligtvis av en pianist. Celestan ingår ibland som ett av slagverken i en symfoniorkester, i verk från 1900-talet och senare. Kompositörer som skrivit för instrumentet inkluderar Ernest Chausson och Pjotr Tjajkovskij, Maurice Ravel, Claude Debussy, Richard Strauss och Gustav Mahler, Béla Bartók och Maria Coma. Instrumentet uppfanns i Paris 1886 av fransmannen Auguste Mustel (1842–1919). Det har en bakgrund bland annat i den tidigare clavi-lame från 1848 (med metalltungor), 1865 års typophone samt dulcitone. De två senare var stämgaffelspianon. Celesta kan ibland även noteras under namnet clavi-nimbus och på engelska som celeste. (sv)
- Челе́ста (итал. celesta от celeste «небесный») — клавишный металлофон, по технике игры и внешне напоминающий небольшое пианино или фисгармонию. Ударный музыкальный инструмент, звучащим телом которого являются стальные пластинки. Один из наиболее популярных дополнительных инструментов симфонического оркестра. Изобретён французским музыкальным мастером в 1886 году. Впервые представлен на Всемирной выставке в Париже в 1889 году. Челеста нашла применение не только как академический инструмент, но используется и в джазе, рок-музыке, других направлениях популярной музыки. (ru)
- A celesta é um instrumento musical (concretamente, um idiofone de percussão) com um teclado, com lâminas de metal (habitualmente aço, percutidas por martelos, à semelhança do piano) suspensas sobre um corpo de madeira que faz ressonância, e com pedais para prolongar ou atenuar o som. Construída em 1886 pelo francês Auguste Mustel, a celesta fez a sua estréia no mundo musical com o ballet O Quebra-Nozes, de 1892, composto por Piotr Ilitch Tchaikovski, que contrabandeou uma secretamente da França. A celesta (como o glockenspiel) é classificada como um metalofone. (pt)
- 鋼片琴（celesta）是一種體鳴樂器，外型類似於直立式鋼琴。鋼片琴為法國人奧古斯特·維克多·摩斯蒂爾所發明。其後，他便申請專利而正式有此樂器。由於它的專利權已經過期，所以它的低音的音域也擴增了不少。最初鋼片琴的發音體是用一系列音叉，所以，它以往又被稱為鋼叉琴。鋼叉琴於1886年正式被命名為鋼片琴。現在的鋼片琴的音條和共鳴管，都是以鋁這種金屬來製成的。 使用到鋼片琴最著名的作品為柴可夫斯基的《胡桃鉗》當中的《糖梅仙子之舞》，和莫扎特的歌劇《魔笛》。柴可夫斯基是第一位使用鋼片琴的作曲家。 (zh)
- Челе́ста (італ. celesta, від celeste — небесний) — ударно-клавішний музичний інструмент, формою схожий на піаніно. Використовується у симфонічному оркестрі. Відрізняється ніжним звучанням, яке нагадує звук дзвіночків. Діапазон челести становить 1-5 октави. У 1860-х роках французький майстер Віктор Мюстель створив музичний інструмент «дульсітон». Пізніше, в 1886 році, його син вдосконалив «дульсітон», який з того часу отримав назву «челеста». Введена у симфонічний і камерний оркестри французькими і російськими композиторами. Одним із перших челесту в оркестрі застосував в музиці до. Під час своєї подорожі до Парижу «челесту Мюстель» почув Петро Чайковський і на стільки був вражений її звучанням, що використав цей інструмент у своїх творах: симфонічній баладі «Воєвода» (1891) і в балеті Лускунчик. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La celesta es un instrumento musical de percusión, un armonio con la apariencia de un pequeño piano vertical. Se clasifica entre los instrumentos idiófonos. Su nombre proviene del francés: céleste (celestial). (es)
- Gléas ceoil is ea an cheileiste, cosúil le pianó díreach beag, ach plátaí miotail in ionad na sreang agus réim níos lú (5 ochtach). Cheap an déantóir gléasanna Francach August Mustel (1842-1919) é i 1886. Go luath ina dhiaidh sin bhain Tchaikovsky úsáid as ina bhailé Shchelkunchik (An Cnóire), i n‘Damhsa na Síóige Milse’. (ga)
- Le célesta est un instrument de musique de la famille des percussions muni d'un clavier, inventé en 1886. C'est un hybride entre le glockenspiel et le piano, les marteaux actionnés par les touches du clavier frappant des lames métalliques. (fr)
- 첼레스타(프랑스어: Célesta)란 건반이 있는 피아노 형태의 체명악기이다. (ko)
- チェレスタ（またはセレスタ、伊: celesta）は、体鳴楽器に分類される鍵盤楽器の1つ。パリの楽器制作家オギュスト・ミュステルが発明し、1886年に特許を得た。 (ja)
- Челе́ста (итал. celesta от celeste «небесный») — клавишный металлофон, по технике игры и внешне напоминающий небольшое пианино или фисгармонию. Ударный музыкальный инструмент, звучащим телом которого являются стальные пластинки. Один из наиболее популярных дополнительных инструментов симфонического оркестра. Изобретён французским музыкальным мастером в 1886 году. Впервые представлен на Всемирной выставке в Париже в 1889 году. Челеста нашла применение не только как академический инструмент, но используется и в джазе, рок-музыке, других направлениях популярной музыки. (ru)
- A celesta é um instrumento musical (concretamente, um idiofone de percussão) com um teclado, com lâminas de metal (habitualmente aço, percutidas por martelos, à semelhança do piano) suspensas sobre um corpo de madeira que faz ressonância, e com pedais para prolongar ou atenuar o som. Construída em 1886 pelo francês Auguste Mustel, a celesta fez a sua estréia no mundo musical com o ballet O Quebra-Nozes, de 1892, composto por Piotr Ilitch Tchaikovski, que contrabandeou uma secretamente da França. A celesta (como o glockenspiel) é classificada como um metalofone. (pt)
- 鋼片琴（celesta）是一種體鳴樂器，外型類似於直立式鋼琴。鋼片琴為法國人奧古斯特·維克多·摩斯蒂爾所發明。其後，他便申請專利而正式有此樂器。由於它的專利權已經過期，所以它的低音的音域也擴增了不少。最初鋼片琴的發音體是用一系列音叉，所以，它以往又被稱為鋼叉琴。鋼叉琴於1886年正式被命名為鋼片琴。現在的鋼片琴的音條和共鳴管，都是以鋁這種金屬來製成的。 使用到鋼片琴最著名的作品為柴可夫斯基的《胡桃鉗》當中的《糖梅仙子之舞》，和莫扎特的歌劇《魔笛》。柴可夫斯基是第一位使用鋼片琴的作曲家。 (zh)
- La celesta és un instrument musical, de composició similar a piano, però els martells activats per tecles percuden a plaques de metall en lloc de cordes tenses. Aquestes plaques en ser colpejades provoquen una ressonància sobre una caixa de fusta destinada a aquest fi, produint un so "celestial", del qual prové el nom. La celesta és un instrument musical de teclat inventat entre 1866 i 1886 pel constructor d'harmòniums parisenc , i el seu origen sembla provenir del javanès. (ca)
- Die Celesta (Mehrzahl: Celesten) ist ein Idiophon in der Form eines kleinen Klaviers oder eines Harmoniums, bei dem Stahlplatten mit filzbezogenen Hämmern über eine Klaviatur und einen Klaviermechanismus angeschlagen werden. Die Klangplatte ist über einem Resonator aus Holz angebracht. Der Klang einer Celesta ähnelt dem eines Glockenspiels, ist also generell reich an Obertönen, jedoch mit einem weicheren Timbre. Auch sind die Spielmöglichkeiten auf der Celesta deutlich vielfältiger; so ermöglicht es durch die Klaviatur wie das Klaviaturglockenspiel nicht nur einzelne Schläge, sondern ganze Skalenläufe, Glissandi, Arpeggios sowie großflächige Akkorde. Der Name kommt ursprünglich vom französischen céleste, was so viel wie „himmlisch“ bedeutet. Die Celesta wird hauptsächlich als Orchesterinst (de)
- Celesta (z italštiny celesta – nebeská < lat. caelestis) je klávesový bicí hudební nástroj. Podle Sachs-Hornbostelova dělení patří celesta mezi úderové idiofony. Na jeho ovládaní se používá klaviatura. Klávesy jsou spojeny s kladívky, které rozeznívají soustavu kovových plátků (nejčastěji ocelových), pod kterými se nacházejí dřevěné . Pedál se používá na modifikaci zvuku. Nástroj vynalezl roku 1886 pařížský výrobce harmónií . První model však měl místo plechových plátků kovové ladičky. Jeho zvuk byl však příliš jemný na orchestrální použití. (cs)
- Η τσελέστα (ιτ. celesta, γαλλ. célesta) είναι ιδιόφωνο μουσικό όργανο που συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα των κρουστών της συμφωνικής ορχήστρας. Το όργανο αυτό μοιάζει με μικρό όρθιο πιάνο, φέροντας μουσικό πληκτρολόγιο το οποίο συνδέεται με σχετική διάταξη αποτελούμενη από μικρά τσόχινα σφυράκια που κρούουν μεταλλικές ράβδους. Η ενίσχυση του ήχου της κάθε ράβδου επιτυγχάνεται από μικρά ξύλινα κιβωτιόσχημα αντηχεία. Η κάθε ράβδος φέρεται «χορδισμένη» κατά το μήκος της στον φθόγγο που εξασφαλίζει. (el)
- The celesta /sɪˈlɛstə/ or celeste /sɪˈlɛst/, also called a bell-piano, is a struck idiophone operated by a keyboard. It looks similar to an upright piano (four- or five-octave), albeit with smaller keys and a much smaller cabinet, or a large wooden music box (three-octave). The keys connect to hammers that strike a graduated set of metal (usually steel) plates or bars suspended over wooden resonators. Four- or five-octave models usually have a damper pedal that sustains or damps the sound. The three-octave instruments do not have a pedal because of their small "table-top" design. One of the best-known works that uses the celesta is Pyotr Ilyich Tchaikovsky's "Dance of the Sugar Plum Fairy" from The Nutcracker. (en)
- Zelesta, pianoaren antzeko konposaketa duen musika tresna bat da, baina, teklek aktibatutako bere mailuek, metalezko plakak jotzen dituzte hari tinkatuak barik. Plaka hauek, jotzerakoan, honetarako balio duen zurezko kaxa batean erresonantzia bat eragiten dute, soinu goxo eta eder bat sortuz. Zelesta, 1866 eta 1868 bitartean, Parisko sortzaileak asmatutako bat da, eta, dirudienez, bere jatorria, Javako du. Zelesta, Harry Potterren filmeen Soinu Bandaren hasieran entzuten den musika tresna da. (eu)
- La celesta (nota anche come celeste o celestino) è uno strumento musicale idiofono, ossia che produce il suono mediante il materiale stesso di cui è composto senza l'ausilio di parti poste in tensione: nel caso specifico si tratta di uno strumento idiofono a percussione, il cui aspetto è simile a quello di un pianoforte verticale di piccole dimensioni. In quanto variante dello xilofono, con lamelle di metallo al posto di quelle di legno, la celesta (come il glockenspiel e il vibrafono) è classificata tra i metallofoni. (it)
- Czelesta (wł.celesta = rajski; skrót: Cel.) – klawiszowy instrument muzyczny z grupy instrumentów perkusyjnych wynaleziony pod koniec XIX w., przypominający kształtem fisharmonię. Dźwięk powstaje w nim w wyniku uderzania uruchamianych przy pomocy klawiszy młoteczków w metalowe płytki połączone z rezonatorem skrzynkowym, które wydają dźwięk zbliżony do dzwonków. Instrument ma zazwyczaj 49-65 klawiszy oraz skalę obejmującą trzy, cztery lub pięć oktaw. (pl)
- De celesta (ook: celeste) is een toetseninstrument dat behoort tot de idiofonen. Het muziekinstrument heeft een klavier en beschikt over een binnenwerk met metalen staven en houten resonatoren. Deze staven worden door middel van met vilt beklede hamertjes aangeslagen. Het op een harmonium lijkende instrument brengt een klank voort die wat op die van het klokkenspel lijkt, maar een veel zachter timbre heeft. Aan dit timbre dankt het instrument zijn naam: het Franse celeste betekent "hemels". De celesta behoort in het orkest tot het slagwerk en wordt veelal door een pianist bespeeld. (nl)
- Celesta är ett klaverinstrument med hängande metall- eller glas-stavar i stället för strängar. Därigenom är den ett slags klockspel (jämför även metallofon) som spelas med tangenter i stället för med klubbor. Instrumentet har ett yttre format som ett litet pianino, försett med mekanik med hammare samt stålstavar som är försedda med resonator. Ursprungligen hade celestan ett tonförråd på fyra oktaver, vilket senare i regel utökats till fem oktaver; den har ett noterat omfång från c till c5, men klingar en oktav högre. Den spelas vanligtvis av en pianist. (sv)
- Челе́ста (італ. celesta, від celeste — небесний) — ударно-клавішний музичний інструмент, формою схожий на піаніно. Використовується у симфонічному оркестрі. Відрізняється ніжним звучанням, яке нагадує звук дзвіночків. Діапазон челести становить 1-5 октави. (uk)
|
