| dbo:abstract
|
- فرانسوا جيزو (بالفرنسية: François Guizot) سياسي ومؤرخ فرنسي من مواليد مدينة نيم في 4 اكتوير 1787 - وتوفي بمدينة Saint-Ouen-le-Pin في 12 سبتمبر 1874. (ar)
- François Pierre Guillaume Guizot (4. října 1787 v Nîmes – 12. září 1874 v , Normandie) byl francouzský historik a liberální politik. V roce 1830 zastával krátce funkci ministra vnitra, v letech 1830-1837 byl celkem čtyřikrát ministrem vzdělávání, v letech 1840-1848 byl ministrem zahraničních věcí. Jako předseda vlády v letech 1847-1848 byl odpůrcem revoluce 1848. (cs)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nimes, 4 d'octubre de 1787 - Saint-Ouen-le-Pin (Calvados), 12 de setembre de 1874) va ser Primer Ministre de França i historiador. Va néixer a Nimes dins una família burgesa hugonot. El seu pare va ser executat a Nimes durant la Revolució Francesa. La seva mare s'exilià a Ginebra on Guizot va ser educat i allí va rebre la influència de les idees de Rousseau. El 1812 va ocupar la càtedra d'història moderna de la Universitat de la Sorbona. Va escriure una Histoire de la révolution d'Angleterre depuis Charles I à Charles II (1826-1827) mostrant-se imparcial i Histoire de la civilisation en Europe (1828) i Histoire de la civilisation en France que són considerades obres clàssiques de la historiografia. El març de 1830 Guizot pronuncià un discurs demanant una major llibertat política a la Cambra de Diputats i la moció es va aprovar 221 contra 181, al que Carles X de França va respondre dissolent la Cambra el 16 de maig i convocant noves eleccions que van reforçar l'oposició al tron, que puja a 284 escons. El 25 de juliol de 1830, Carles X va intentar després d'un llarg període d'agitació, primer ministerial i després parlamentària, assolir un cop de força per mitjà de les "" però finalment, en la Revolució francesa de Juliol el rei hagué d'abdicar al i fugir amb la família reial cap a Anglaterra. Durant 26 anys va ocupar diversos càrrecs com els dels ministeris d'interior, Afers estrangers i Primer Ministre de França. La crisi econòmica de 1846-1848 va afavorir l'oposició, que es va anar unint progressivament, i després de les reformes obtingudes durant la sessió parlamentària de 1847, com la rebaixa de l'impost del cens a 100 francs al març, la prohibició de l'acumulació de càrrecs públics administratius amb escó de diputats, el gabinet de Guizot esdevingué més autoritari. En preparació de la sessió parlamentària de 1847-1848, Lluís Felip I de França va prohibir les reunions de l'oposició demòcrata, republicana i liberal. El més liberal dels orleanistes reunits darrere d'Adolphe Thiers va reclamar un règim més parlamentari i es va unir amb l'esquerra. Per primera vegada en anys va arribar a un acord amb de Klemens Wenzel Lothar von Metternich sobre la donant suport als cantons separatistes i proposar una conferència, però el govern va aixafar abans la revolta. La prohibició de les reunions polítiques d'una oposició cada cop més vigorosa el gener de 1848 va catalitzar la revolució, i Adolphe Thiers, partidari de la repressió, fou nomenat cap de govern en substitució de François Guizot però els aldarulls fan enderrocar Lluís Felip al febrer i va veure l'establiment de la Segona República Francesa. (ca)
- François Pierre Guillaume Guizot [fʁɑ̃swa pjɛʁ ɡijom ɡizo]; 4a de oktobro 1787 – 12a de septembro 1874) estis franca historiisto, oratoro, kaj politikisto. Guizot estis grava figuro en franca politiko antaŭ la Revolucio de 1848. Estante liberalo kiu opoziciis la klopodojn de la reĝo Karlo la 10-a por uzurpi la leĝofaran povon, li laboris por elteni la regadon de la konstitucia monarkio post la Franca revolucio de 1830. Li poste servis al la "civitana reĝo" Ludoviko-Filipo, kiel Ministro de Edukado, 1832–37, ambasadoro en Londono, Ministro de Eksterlandaj Aferoj en 1840–1847, kaj finfine kiel Ĉefministro de Francio ekde la 19a de septembro 1847 ĝis la 23a de februaro 1848. La influo de Guizot estis grava por etendi la publikan edukadon, kiu sur lia ministreco vidis la kreadon de bazlernejoj en ĉiu komunumo de Francio. Sed kiel estro de la monarkiismaj "Doctrinaires", engaĝiĝis por subteni la politikon de Ludoviko-Filipo kaj la limigojn de plua ekspansio de la politika balotrajto, kaj ricevis la haton de pli maldekstremaj liberaloj kaj respublikanoj kiuj kontraŭis lian subtenon de la limigo de la balotrajto al riĉuloj, konsilante al tiuj kiuj deziris balotrajton "riĉiĝi" (enrichissez-vous) pere de forta laboro kaj ŝparemo. Kiel Ĉefministro, estis la malpermeso de Guizot de politikaj kunsidoj (nomitaj campagne des banquets aŭ Parizaj Bankedoj, kiuj estis faritaj de moderataj liberaloj kiuj deziris pli grandan etendon de la balotrajto) de la pli kaj pli forta opozicio en januaro 1848 kio kristaliĝis en la revolucio kiu elpostenigis Ludovikon-Filipon en februaro kaj vidis la establon de la Dua Respubliko de Francio. (eo)
- François Pierre Guillaume Guizot (* 4. Oktober 1787 in Nîmes; † 12. September 1874 in Saint-Ouen-le-Pin, Basse-Normandie) war ein französischer Politiker und Schriftsteller. (de)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 de octubre de 1787 - Saint-Ouen-le-Pin, 12 de septiembre de 1874) fue un historiador y político francés. Participó en el gobierno durante la monarquía de Luis Felipe de Orleans y fue líder de los doctrinarios. (es)
- François Pierre Guillaume Guizot (French: [fʁɑ̃swa pjɛʁ ɡijom ɡizo]; 4 October 1787 – 12 September 1874) was a French historian, orator, and statesman. Guizot was a dominant figure in French politics prior to the Revolution of 1848. A conservative liberal who opposed the attempt by King Charles X to usurp legislative power, he worked to sustain a constitutional monarchy following the July Revolution of 1830. He then served the "citizen king" Louis Philippe, as Minister of Education, 1832–37, ambassador to London, Foreign Minister 1840–1847, and finally Prime Minister of France from 19 September 1847 to 23 February 1848. Guizot's influence was critical in expanding public education, which under his ministry saw the creation of primary schools in every French commune. As a leader of the "Doctrinaires", committed to supporting the policies of Louis Phillipe and limitations on further expansion of the political franchise, he earned the hatred of more left-leaning liberals and republicans through his unswerving support for restricting suffrage to propertied men and supposedly advised those who wanted the vote to "enrich yourselves" (enrichissez-vous) through hard work and thrift. As Prime Minister, it was Guizot's ban on the political meetings (called the campagne des banquets or the Paris Banquets, which were held by moderate liberals who wanted a larger extension of the franchise) of an increasingly vigorous opposition in January 1848 that catalyzed the revolution that toppled Louis Philippe in February and saw the establishment of the French Second Republic. He is mentioned in the famous opening paragraph of the Communist Manifesto ("a spectre is haunting Europe...") as a representative of the reactionary forces of Old Europe. Marx and Engels published that book just days before Guizot's overthrow in the 1848 Revolution. (en)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 1787ko urriaren 4a - Saint-Ouen-le-Pin, 1874ko irailaren 12a) frantziar politikari eta historialaria izan zen. 1847-1848 bitartean Frantziako lehen ministroa izan zen, Luis Filipe errege zela. (eu)
- François Guizot, né le 4 octobre 1787 à Nîmes et mort le 12 septembre 1874 à Saint-Ouen-le-Pin, est un historien et homme d'État français, membre de l'Académie française à partir de 1836, plusieurs fois ministre sous la monarchie de Juillet, en particulier des Affaires étrangères de 1840 à 1848 et président du Conseil en 1847, avant d'être renversé par la Révolution française de 1848. Il joua aussi un rôle important dans l'histoire de l'école en France, en tant que ministre de l'Instruction publique, par la loi de 1833, demandant la création d'une école primaire par commune et d'une école normale primaire par département. (fr)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 Oktober 1787 – Saint-Ouen-le-Pin, 12 September 1874) merupakan seorang politikus dan historiografi Prancis. Dia berasal dari keluarga borjuis Huguenot dan orangtuanya diam-diam menikah dengan kepercayaan Katolik. Pada 8 April 1794 ayahandanya Andrea Guizot, dituduh federalisme dan dieksekusi di Nîmes di tengah Teror. (in)
- フランソワ・ピエール・ギヨーム・ギゾー（フランス語: François Pierre Guillaume Guizot, 1787年10月4日 - 1874年9月12日）は、フランスの政治家、歴史家、七月王政期の最後の首相。 (ja)
- 프랑수아 피에르 기욤 기조(François Pierre Guillaume Guizot, 1787년 10월 4일 ~ 1874년 9월 12일)는 프랑스의 정치가이자 역사가이다. 님의 신교도 가정에서 출생하여 파리에서 법률을 배우고 뒤에 문학을 공부하였다. 1812년 기번의 《로마 제국 쇠망사》를 번역하여 역사가로서 출발하였고, 그 해 소르본 대학 근세사 교수가 되었다. 왕정 복고 후에 내무성, 법무성에 근무하였다. 영국이 청나라와의 제1차 아편 전쟁에서 승리하자(1842년), 프랑스 국왕 루이 필리프 1세는 남쪽에서 청나라로 접근함으로써 이러한 영국의 개입에 대항하기를 희망하고 있었다. 이에, 프랑스의 외무장관이던 1843년, 기조는 장바티스트 세실 제독과 레오나르 샤르네르 대령의 지휘하에 베트남에 함대를 파병하였다. 이것은 프랑스의 베트남에 대한 개입의 시작이었다. 그러나 프랑스는 중국 내에서의 영국의 활동을 돕고, 베트남 내에서 프랑스인 선교사들에 대한 박해에 대한 보복이라는 핑계를 내세웠다. :27 외교관 테오도르 드 라그르네(Théodore de Lagrené)도 동반한 이 함대는 홍콩과 유사한 기지를 만들기 위해 바실란주을 정복하려고 하였으나, 스페인이 이 섬은 필리핀의 일부라고 주장하고 나서자, 정복 계획은 폐기되었다. 프랑수아 기조는 세실을 베트남으로 보내어 가톨릭교회 선교사인 도미니크 레페브르(Dominique Lefèbvre) 주교를 구출해 오도록 했다.(1845년) 그러나 정부의 정책과는 입장을 달리하여 사직한 뒤 하원의원이 되고, 7월 혁명 때 부르봉가를 쓰러뜨리는 데 힘썼다. 뒤를 이은 오를레앙 왕조의 루이 필리프 왕의 밑에서 수상이 되었다. 그러나 1848년 2월 혁명이 일어나 영국으로 망명하였으며, 이듬해 귀국하여 역사 연구에만 몰두하였다. 저서에 《프랑스 문명사》, 《영국 혁명사》등이 있다. (ko)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 oktober 1787 – (Saint-Ouen-le-Pin), 12 september 1874) was een Frans minister-president, liberaal politicus en historicus. (nl)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 ottobre 1787 – Abbazia di Val-Richer, 12 settembre 1874) è stato un politico e storico francese. (it)
- François Guizot (ur. 4 października 1787 w Nîmes, zm. 12 września 1874 w Saint-Ouen-le-Pin) – francuski historyk i polityk, autor Ustroju reprezentacyjnego (1816), premier Francji od 18 września 1847 do 24 lutego 1848. Kalwinista, za Restauracji radca stanu, od 1820 profesor historii w Sorbonie, zwalczał reakcyjno-klerykalne dążenia rządu. Od 1830 deputowany, przez zredagowanie protestu przeciw ordonansom lipcowym dał powód do rewolucji. W latach 1832—1837 minister oświaty, zasłużył się na niwie szkolnictwa powszechnego. W 1836 został członkiem Akademii Francuskiej (zajmował fotel 40). Od 1839 poseł w Londynie, od 1840 minister spraw zagranicznych, od 1847 kierownik gabinetu. Wtedy to stał się bardzo niepopularny jako uosobienie najgorszych cech monarchii lipcowej. W 1840 odznaczony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej. Po przewrocie 1848 opuścił kraj. W 1854 objął przewodnictwo Akademii Nauk Moralnych i Politycznych. Historyk, wywarł wpływ znaczny na rozwój dziejopisarstwa francuskiego, zarówno przez popieranie wydawnictw źródeł, jak i dzieła oryginalne. Najważniejsze dzieła to „Cours d' histoire moderne” (1828—1830, 6 tomów), „Histoire de la civilisation en France” (1828—1830, 4 t.), „Histoire de la civiliztion d' Angleterre” (1828, 2 tomy, dzieło tzw. szkoły pragmatycznej), „Histoire de la république d’Angleterre et de Cromwell (1649-1658)” (1854, 2 tomy), „Corneille et son temps” (1852) i i. Wydał też „Mémoires”, obejmujące okres 1814—1848 (1858—1867, 8 tomów). Był zwolennikiem systemu przedstawicielskiego ograniczonego cenzusem majątkowym. Związane jest z tym jego hasło – Bogaćcie się! (pl)
- Франсуа́ Пьер Гийо́м Гизо́ (фр. François Pierre Guillaume Guizot, 4 октября 1787 — 12 сентября 1874) — французский историк, критик, политический и государственный деятель, идеолог либерального консерватизма. (ru)
- François Pierre Guillaume Guizot, född 4 oktober 1787 i Nîmes, död 12 september 1874, var en fransk historiker, talare och statsman. Guizot växte upp i en borgerlig, protestantisk familj och uppfostrades i Genève efter strikt kalvinistiska principer och kom 1805 till Paris, där han, uppmärksammad för sin arbetsförmåga och lärdom 1812 blev biträdande professor vid Sorbonne, senare professor i Modern historia. Guizot gav uppslaget till den moderna franska historieforskningen. Hans undervisning utmärkte sig för sträng vetenskaplighet, grundliga källstudier och ingående forskningar angående den historiska utvecklingen av institutionerna. År 1814 blev Guizot inrikesministern François Xavier de Montesquiou-Fézensacs generalsekreterare, och begav sig efter Napoleons återkomst till Ludvig XVIII i Gent, utsågs vid andra restaurationen till generalsekreterare i justitiedepartementet och senare maître de requêtes i . Guizot anslöt sig till det doktrinära partiet och tog betydande del i utarbetandet av vallagen 1817, militärlagen 1818 och tryckfrihetslagen 1819. Élie Decazes utnämnde honom till direktör för den departementala och kommunala förvaltningen. Vid Decazes fall 1820 återvände Guizot till Sorbonne och angrep Jean-Baptiste de Villèles regering i sina föreläsningar, varför hans kurser inställdes 1822. Åren därefter utgav han Collection des mémoiries relatifs à l'hstoire d'Angleterre, Collection des mémoires relatifs à l'histoire de France Jusqu'au XIII:e siècle, Essais sur l'historie de France, samt de två första banden av sin Histoire de la révolution d'Angleterre. År 1828 erhöll han tillstånd att på nytt undervisa. Deputerad 1830, protesterade Guizot mot 1830 års förordningar och blev efter julirevolutionen 1830 inrikesminsiter. Guizot skilde sig nu alltmer från liberalerna för att följa en övervägande konservativ politik. Som medlem av Adolphe Thiers och Victor de Broglies regeringar 1832–36, genomdrev han 1833 en lag angående organisationen av folkskoleundervisningen. 1836–37 var han undervisningsminister i Louis Mathieu Molés regering. År 1840 blev han ambassadör i London, där han ej lyckades förhindra Londonkonventionen, vilken reglerade affärerna i Orienten med uteslutande av Frankrike, och återkallades samma år för att ingå i Nicolas Jean-de-Dieu Soults regering som utrikesminister fram till 1847. 19 september 1847–23 februari 1848 var han konseljpresident, och ledde under denna till Frankrikes inrikes- och utrikespolitik. Hans inrikespolitik präglades av hans vägran att genomföra reformer, särskilt i avseende på vallagen. Hans utrikespolitik sammanföll med Ludvig Filip I av Frankrikes önskan om bibehållande av fred till varje pris. Guizots motstånd mot liberala partiets krav ledde till Februarirevolutionen 1848. Han ingav sin avskedsansökan och begav sig kort därefter till Ludvig Filip i Storbritannien. Därmed var hans politiska bana avslutad, och han ägnade sid hädanefter åt historiska, moraliska och religiösa studier. Han avslutade sitt verk om engelska revolutionens historia, sina Mémoires pour servir à l'histoire de mon temps (10 band, 1858–60) samt utgav mot slutet av sitt liv Histoire de France racontée à mes petits-enfant, fullföljt av dottern, madame de Witt. I första äktenskapet var han gift med författarinnan Pauline de Meulan, känd som madame Guizot. Guizot invaldes 1836 i Franska akademien. Han blev 1837 utländsk ledamot av Vitterhetsakademien och 1842 av Vetenskapsakademien. (sv)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 de Outubro de 1787 — Saint-Ouen-le-Pin, 12 de Setembro de 1874) foi um historiador, orador e estadista francês. (pt)
- 弗朗索瓦·皮埃尔·纪尧姆·基佐（François Pierre Guillaume Guizot，1787年10月4日－1874年9月12日），是一名政治家和历史学家，他在1847年—1848年間任法國首相，是法國第二十二位的首相。 (zh)
- Франсуа́ П'єр Гійо́м Гізо́ (фр. François Pierre Guillaume Guizot; 4 жовтня 1787, Нім—12 вересня 1874, ) — французький державний діяч, дипломат, історик. Не раз обіймав міністерські посади в урядах Франції, зокрема міністра іноземних та внутрішніх справ і міністра освіти. У 1847—1848 роках був прем'єр-міністром країни. Член Французької академії (від 1836 року). Автор декількох значних праць з історії Європи, Франції, Англії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- فرانسوا جيزو (بالفرنسية: François Guizot) سياسي ومؤرخ فرنسي من مواليد مدينة نيم في 4 اكتوير 1787 - وتوفي بمدينة Saint-Ouen-le-Pin في 12 سبتمبر 1874. (ar)
- François Pierre Guillaume Guizot (4. října 1787 v Nîmes – 12. září 1874 v , Normandie) byl francouzský historik a liberální politik. V roce 1830 zastával krátce funkci ministra vnitra, v letech 1830-1837 byl celkem čtyřikrát ministrem vzdělávání, v letech 1840-1848 byl ministrem zahraničních věcí. Jako předseda vlády v letech 1847-1848 byl odpůrcem revoluce 1848. (cs)
- François Pierre Guillaume Guizot (* 4. Oktober 1787 in Nîmes; † 12. September 1874 in Saint-Ouen-le-Pin, Basse-Normandie) war ein französischer Politiker und Schriftsteller. (de)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 de octubre de 1787 - Saint-Ouen-le-Pin, 12 de septiembre de 1874) fue un historiador y político francés. Participó en el gobierno durante la monarquía de Luis Felipe de Orleans y fue líder de los doctrinarios. (es)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 1787ko urriaren 4a - Saint-Ouen-le-Pin, 1874ko irailaren 12a) frantziar politikari eta historialaria izan zen. 1847-1848 bitartean Frantziako lehen ministroa izan zen, Luis Filipe errege zela. (eu)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 Oktober 1787 – Saint-Ouen-le-Pin, 12 September 1874) merupakan seorang politikus dan historiografi Prancis. Dia berasal dari keluarga borjuis Huguenot dan orangtuanya diam-diam menikah dengan kepercayaan Katolik. Pada 8 April 1794 ayahandanya Andrea Guizot, dituduh federalisme dan dieksekusi di Nîmes di tengah Teror. (in)
- フランソワ・ピエール・ギヨーム・ギゾー（フランス語: François Pierre Guillaume Guizot, 1787年10月4日 - 1874年9月12日）は、フランスの政治家、歴史家、七月王政期の最後の首相。 (ja)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 oktober 1787 – (Saint-Ouen-le-Pin), 12 september 1874) was een Frans minister-president, liberaal politicus en historicus. (nl)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 ottobre 1787 – Abbazia di Val-Richer, 12 settembre 1874) è stato un politico e storico francese. (it)
- Франсуа́ Пьер Гийо́м Гизо́ (фр. François Pierre Guillaume Guizot, 4 октября 1787 — 12 сентября 1874) — французский историк, критик, политический и государственный деятель, идеолог либерального консерватизма. (ru)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nîmes, 4 de Outubro de 1787 — Saint-Ouen-le-Pin, 12 de Setembro de 1874) foi um historiador, orador e estadista francês. (pt)
- 弗朗索瓦·皮埃尔·纪尧姆·基佐（François Pierre Guillaume Guizot，1787年10月4日－1874年9月12日），是一名政治家和历史学家，他在1847年—1848年間任法國首相，是法國第二十二位的首相。 (zh)
- Франсуа́ П'єр Гійо́м Гізо́ (фр. François Pierre Guillaume Guizot; 4 жовтня 1787, Нім—12 вересня 1874, ) — французький державний діяч, дипломат, історик. Не раз обіймав міністерські посади в урядах Франції, зокрема міністра іноземних та внутрішніх справ і міністра освіти. У 1847—1848 роках був прем'єр-міністром країни. Член Французької академії (від 1836 року). Автор декількох значних праць з історії Європи, Франції, Англії. (uk)
- François Pierre Guillaume Guizot (Nimes, 4 d'octubre de 1787 - Saint-Ouen-le-Pin (Calvados), 12 de setembre de 1874) va ser Primer Ministre de França i historiador. Va néixer a Nimes dins una família burgesa hugonot. El seu pare va ser executat a Nimes durant la Revolució Francesa. La seva mare s'exilià a Ginebra on Guizot va ser educat i allí va rebre la influència de les idees de Rousseau. (ca)
- François Pierre Guillaume Guizot [fʁɑ̃swa pjɛʁ ɡijom ɡizo]; 4a de oktobro 1787 – 12a de septembro 1874) estis franca historiisto, oratoro, kaj politikisto. Guizot estis grava figuro en franca politiko antaŭ la Revolucio de 1848. Estante liberalo kiu opoziciis la klopodojn de la reĝo Karlo la 10-a por uzurpi la leĝofaran povon, li laboris por elteni la regadon de la konstitucia monarkio post la Franca revolucio de 1830. (eo)
- François Pierre Guillaume Guizot (French: [fʁɑ̃swa pjɛʁ ɡijom ɡizo]; 4 October 1787 – 12 September 1874) was a French historian, orator, and statesman. Guizot was a dominant figure in French politics prior to the Revolution of 1848. (en)
- François Guizot, né le 4 octobre 1787 à Nîmes et mort le 12 septembre 1874 à Saint-Ouen-le-Pin, est un historien et homme d'État français, membre de l'Académie française à partir de 1836, plusieurs fois ministre sous la monarchie de Juillet, en particulier des Affaires étrangères de 1840 à 1848 et président du Conseil en 1847, avant d'être renversé par la Révolution française de 1848. (fr)
- 프랑수아 피에르 기욤 기조(François Pierre Guillaume Guizot, 1787년 10월 4일 ~ 1874년 9월 12일)는 프랑스의 정치가이자 역사가이다. 님의 신교도 가정에서 출생하여 파리에서 법률을 배우고 뒤에 문학을 공부하였다. 1812년 기번의 《로마 제국 쇠망사》를 번역하여 역사가로서 출발하였고, 그 해 소르본 대학 근세사 교수가 되었다. 왕정 복고 후에 내무성, 법무성에 근무하였다. 그러나 정부의 정책과는 입장을 달리하여 사직한 뒤 하원의원이 되고, 7월 혁명 때 부르봉가를 쓰러뜨리는 데 힘썼다. 뒤를 이은 오를레앙 왕조의 루이 필리프 왕의 밑에서 수상이 되었다. 그러나 1848년 2월 혁명이 일어나 영국으로 망명하였으며, 이듬해 귀국하여 역사 연구에만 몰두하였다. 저서에 《프랑스 문명사》, 《영국 혁명사》등이 있다. (ko)
- François Guizot (ur. 4 października 1787 w Nîmes, zm. 12 września 1874 w Saint-Ouen-le-Pin) – francuski historyk i polityk, autor Ustroju reprezentacyjnego (1816), premier Francji od 18 września 1847 do 24 lutego 1848. Był zwolennikiem systemu przedstawicielskiego ograniczonego cenzusem majątkowym. Związane jest z tym jego hasło – Bogaćcie się! (pl)
- François Pierre Guillaume Guizot, född 4 oktober 1787 i Nîmes, död 12 september 1874, var en fransk historiker, talare och statsman. Guizot växte upp i en borgerlig, protestantisk familj och uppfostrades i Genève efter strikt kalvinistiska principer och kom 1805 till Paris, där han, uppmärksammad för sin arbetsförmåga och lärdom 1812 blev biträdande professor vid Sorbonne, senare professor i Modern historia. Guizot gav uppslaget till den moderna franska historieforskningen. Hans undervisning utmärkte sig för sträng vetenskaplighet, grundliga källstudier och ingående forskningar angående den historiska utvecklingen av institutionerna. (sv)
|
