| dbo:abstract
|
- Poema èpic o epopeia són termes que defineixen en literatura el gènere poètic que narra les gestes dels herois amb una barreja tant d'elements reals com fabulosos i llegendaris. En els seus orígens la seva transmissió era oral i per tant hi podia haver diverses versions d'una mateixa història. (ca)
- الملحمة هي قصة شعرية طويلة مليئة بالأحداث غالباً ما تقص حكايات شعب من الشعوب في بداية تاريخه وتقص عن تحرك جماعات بأكملها وبنائها للأمة والمجتمع. الملحمة حكاية بطولية تخبر عن حركة جماعات أو حركة الشعوب وحركة القبائل وهي نموذج إنساني يُحتذى به، يفعل بحياته وسلوكه ما يمكن أن يطمح المرء لتحقيقه. قد تحتوي الملحمة على أساطير قد تدخل الأسطورة في نسيج الملحمة ولكن لا تتداخل الملحمة مع الأسطورة فالملحمة شيء والأسطورة شيء آخر حيث أن الفرق الجوهري بين الأسطورة والملحمة هو أن أبطال الأسطورة من الآلهة أما أبطال الملحمة فهم من البشر. يعبر مصطلح: «ملحمة» عن أعمال عسكرية كبرى ويعبر أيضا عن الأدب الذي يضم هذا النوع الأدبي. فنذكر مثلاٌ «ملحمة نابليون» التي تحتفي وتخلد أعمال نابليون بونابارت العسكرية وتجعل منها أسطورة. هناك أيضا قصائد طويلة مثل «أفانجيلاين» لهنري لونجفيلو و«الكوميديا الإلهية» لدانتي أليغييري مصنفة كملاحم رغم عدم تطابقها كلياٌ مع الخصائص التقليدية المتعارف عليها لهذا النوع الأدبي. من نفس هذا المنطلق، نستطيع تصنيف العديد من النصوص والروايات على شاكلة قصة غنجي كنصوص ملحمية بسبب الأبعاد التأسيسية وأهميتهم الكبرى في ثقافة شعب ما. (ar)
- L'èpica és un dels grans gèneres literaris clàssics, juntament amb la lírica i el drama. L'èpica és el mode de la narrativa, de l'observació de l'entorn i l'explicació d'històries, on importa la trama i la manera com aquesta es conta. Hi predominen dues funcions del llenguatge, la referencial i la poètica. Pot incloure descripció o exaltació dels sentiments, però el més rellevant és l'acció, el canvi que es produeix en una situació inicial i que desencadena la història. Les primeres manifestacions èpiques estan escrites en vers o provenen de la tradició oral, com l'epopeia o la cançó de gesta. Modernament, però, es narren en prosa, quedant el vers per a la lírica i així l'èpica es manifesta en la novel·la o el conte. Per evitar confusions amb les obres clàssiques, se sol emprar la denominació de narrativa, assimilant èpica a una matèria relacionada amb els herois i la guerra, que poden aparèixer a les obres fundacionals de la literatura nacional o a recreacions històriques. (ca)
- Epika, také nazývaná výpravná literatura nebo narativní literatura, je literární druh. Je založena na ději, vyprávění příběhu. Příběh v tomto smyslu znamená záznam událostí v čase, řadu kauzálně spojených prvků. Epika bývá vymezována vůči lyrice a dramatu. Od lyriky se liší tím, že je syžetová (má dějové schéma). Od dramatu, které je rovněž syžetovým literárním druhem, se odlišuje tím, že je vyprávěná, nikoliv inscenovaná. Je taktéž možné vycházet z předpokladu, že epika je žánrem objektivním, na rozdíl od subjektivní lyriky: zatímco v lyrice subjekt tematizuje sám sebe, v epických textech zprostředkovává objekty, o nichž se vypráví. Mezi epické žánry patří například román, novela, povídka, epos, pohádka, ale také epická poezie nebo anekdota a další. Pod epiku se řadí velké množství žánrů a neustále vznikají nové, v současnosti se jedná o nejoblíbenější literární druh. Existují rovněž žánry lyrickoepické, na pomezí dvou literárních druhů. Patří mezi ně například balada, romance nebo idyla. (cs)
- Epos či epopej je rozsáhlá epická veršovaná báseň. Kompozice těchto děl bývá volná, děj je pomalý a je tvořen epizodami. Mluví se o takzvané epické šíři. Epos zpravidla vypráví o hrdinských činech, proto se mluví o hrdinském eposu, a týká se událostí významných pro určitý národ, proto se mluví o národním eposu. Nejstarší eposy vychází z mýtů a odehrávají se v blíže neurčeném čase. Příkladem jsou sumerský Epos o Gilgamešovi (cca 2 100 př. n. l.), starořecké eposy Ilias a Odysseia (8. století př. n. l.) nebo indické eposy Mahábhárata (4. století př. n. l. – 4. století n. l.) a Rámajána (3. století). Ve středověké Evropě vznikla také řada eposů, označovaných zpravidla jako rytířské či dvorské, jedná se například o díla vypravující o Rolandovi, králi Artušovi, Tristanovi a Isoldě nebo Nibelunzích. (cs)
- Epik (griechisch επική [ποίησις] „zum Epos gehörende Dichtung“), auch erzählende Literatur genannt, ist neben Dramatik und Lyrik eine der drei großen Gattungen der Literatur und umfasst erzählende Literatur in Vers- oder Prosaform. Angewandt im heutigen Sprachgebrauch taucht Epik oftmals in Erweiterung mit anderen Kunstgattungen auf, so etwa im epischen Theater, Film, Musik, Roman, Bühnenwerk, Fernsehfilm und Computerspiel, worin die Handlung ein Thema der Größe, Würde und des Heroismus entfaltet, ähnlich wie im klassischen Epos. (de)
- Das Epos (altgriechisch ἔπος „Wort, Vers“, dann auch „die Erzählung, das Gedicht“; Mehrzahl: Epen), veraltet die Epopöie (von ἐποποιΐα epopoiïa „die Versschöpfung“), ist in der Antike neben Drama und Lyrik eine der drei grundlegenden Gattungen der Literatur. Erzählende Dichtung wird unter dem Begriff Epik zusammengefasst. In der Neuzeit wird unter Epos zunehmend eine weitläufige umfangreiche Erzählung verstanden.Ein epischer Text ist ein narrativer, fiktionaler Text, dessen Charakteristikum ein Erzähler ist. Die epische Geschichte kann dabei in Versform oder auch in Prosa abgefasst worden sein. (de)
- Το έπος (από το αρχαίο ελληνικό ρήμα έπω, μιλάω) είναι λογοτεχνικό αφηγηματικό είδος του έμμετρου λόγου, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο μεγάλος αριθμός στίχων με θεματολογία μυθολογική ή ιστορική, ηρωική ή διδακτική, πλούσια σε ιδεολογικά και πολιτιστικά στοιχεία. Η δε δομή, πλοκή και τεχνική του διανθίζεται συνήθως από πλούσια καλολογικά στοιχεία που το κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλές και κλασικό στο χρόνο. Εκ του έπους ορίζεται ομοίως το ιδιαίτερο αυτό είδος της ποίησης ως επική ποίηση. Ιδιαίτερα επίσης χαρακτηριστικά του έπους είναι αφενός μεν ο αντικειμενικός του χαρακτήρας, δηλαδή χωρίς τις υποκειμενικές και προσωπικές απόψεις του ποιητή, και αφετέρου ότι απαγγέλλεται και δεν τραγουδιέται, σε αντίθεση με άλλα ποιήματα, λυρικά ή δραματικά. (el)
- Epopeo estas speco de rakonta beletro, kiu proze aŭ verse celebras miton aŭ gravan eventon. Epopeo ofte rakontas la aventurojn de herooj kaj celas subteni la kreiĝon aŭ formiĝon de etno aŭ civilizo aŭ batalon por sendependeco, uzante religiajn aŭ kosmologiajn temojn. Aliaj epopeoj interlaĉas serion da aventuroj aŭ historioj, kiel faras ekzemple Ovidio. Kelkaj fakuloj alkalkulas ankaŭ la ĝenron (Lukrecio, Manilio k.m.a.) al la epopea ĝenro. La epopea arto ankaŭ nomiĝas epiko. Ĝi estas unu de la tri grandaj specoj de la poezio kune kun la liriko kaj la drama arto. En helena mitologio, la Muzo Klio estas ligite epopean poezion. (eo)
- La Epiko (de la greka vorto epikos, siavice de (epos), "vorto, historio, poemo") estas literatura ĝenro kie la aŭtoro prezentas agojn pli malpli legendajn, imagajn elementojn aŭ eĉ fantastajn kiujn oni ĝenerale volas ŝajnigi kiel veraj aŭ verbazaj, aŭ ligitaj ĉiukaze al elemento de la realo, aŭ fikciaj okazintaj en tempo kaj spaco difinitaj. La aŭtoro uzas kiel ofta esprimmaniero la rakonton, sed ankaŭ la priskribon kaj la dialogon. Foje la epiko ne estas skriba, sed parola fare de rapsodoj. (eo)
- La 'épica (del adjetivo griego: ἐπικός, epikós; de ἔπος, épos 'palabra, historia, poema') es un género narrativo, de distintos momentos en la historia, en el que se presentan hechos legendarios o ficticios relativos a las hazañas de uno o más héroes ficticios y a las luchas reales o imaginarias en las que estos han participado.Su forma de expresión tradicional fue la narración en verso, cuya finalidad última era la exaltación o engrandecimiento de un pueblo. En algunos casos, la épica no tenía forma escrita, sino que era contada oralmente por los rapsodas. Con posterioridad la épica adoptó también la forma narrativa en prosa, incorporando elementos de descripción y diálogo y dando lugar, en primera instancia, a la novela de caballerías, a la novela picaresca o antiheroica y posteriormente a la novela realista o burguesa, entre otros géneros. (es)
- An epic poem, or simply an epic, is a lengthy narrative poem typically about the extraordinary deeds of extraordinary characters who, in dealings with gods or other superhuman forces, gave shape to the mortal universe for their descendants. (en)
- La epopeya es un relato épico o narrativo, escrito la mayor parte de las veces en verso largo (hexámetro) o prosa, que consiste en la narración extensa de acciones trascendentales o dignas de memoria para un pueblo en torno a la figura de un héroe representativo de sus virtudes de más estima. Se trata de uno de los subgéneros literarios más antiguos dentro del más general de la épica o narrativa. (es)
- Epika (antzinako grezieratik ἐπικός, epikos, eta horren jatorria ἔπος, epos, «hitza, istorio, poema») gertakizun eta ekintza gogoangarriak –bortitzak edo heroikoak gehienetan– kantatzen dituen literatura generoa da. Alor honetan bi testu mota bereizten dira: epopeia (oso luzea) eta kantu epikoa (laburragoa eta berriagoa). Antzinako gizarteek herrien ohituretan eta gertakizun historikoetan oinarritutako poemak egin eta bildu zituzten. Lan horietan herrian izandako borrokak eta heroien ekintzak goraipatzen ziren. Homerok eta Virgiliok beren poema epikoetan gai horiek jaso zituzten (Homeroren Iliada eta Odisea; Virgilioren Eneida). Ekialdeko herrietan ere gauza bera egin zuten. Mesopotamian Gilgameshen epopeia (K.a. 3.000. urte ingurukoa) hartu izan da epikaren aitzindari, baina Homeroren poemak (K.a. 900-750) dira zalantzarik gabe epikaren hasiera adierazi zutenak, eta epikaren arauen iturri nagusia eman dutenak. Homeroren lan horien ezaugarriak, deskripzioak, adjektiboak, esaerak, bat-bateko ahozko poesia, eta poesia-mota horren arauetan oinarritzen dira. (eu)
- Epopeia heroi bat edo egite gogoangarri bat goraipatzea helburutzat duen poema luzea da. Epopeia kontakizun epiko edo narratibo bat da, gehienetan bertso luze (hexametro) edo prosan idatzia, herri batentzako ekintza transzendentalak edo memoria duinak kontatzean datzana, bere bertuterik estimatuenak irudikatzen dituen heroi baten figuraren inguruan. Epika edo narratibako azpigenero literariorik zaharrenetako bat da. Bertan, batez ere antzinaroan, noiz gizartean noble gerlari eta apaizak nagusi zirenean, elementu fantastiko edo jainkoek parte hartzen zuten askotan (sumertar jainkoak Gilgamexen epopeiaren kasuan, greziarrak Homeroren epopeien kasuan, latindarrak Virgilioren Eneidaren kasuan). Ia beti, bere argudioek gerra gatazkekin, bidaia zoragarriekin edo bi gauzekin zerikusia duten balentria edo balentria arriskutsuekin dute zerikusia, horietako asko, behe-mundurako bidaia bat, amets profetiko bat edo hilobiaz haraindiko ikuspegi bat barne. Hori, mitologoaren arabera, heroiaren edo Bidaiaren teoriarekin lotzen da. (eu)
- Une épopée (du grec ancien ἐποποιία / epopoiía, de ἔπος / épos, « récit ou paroles d’un chant » et ποιέω / poiéô, « faire, créer » ; littéralement « l’action de faire un récit ») est un long poème d’envergure nationale narrant les exploits historiques ou mythiques d’un héros ou d’un peuple. Le terme d’épopée peut, par extension, renvoyer à une suite de hauts-faits militaires et à la littérature qui y est relative. On parle ainsi d’épopée napoléonienne, l'épopée de Gilgamesh ou l'épopée d'Ulysse. Par extension également, un grand nombre de poèmes particulièrement longs, comme Evangéline de Longfellow ou la Divine Comédie de Dante, sont qualifiées d’épopées, bien que ne correspondant pas nécessairement aux caractéristiques traditionnelles du genre. De même, de nombreux textes, poèmes ou romans, à l’instar du Dit du Genji, ont pu être dits épiques en raison de leur dimension fondatrice ou de leur importance majeure dans la culture d’un peuple. (fr)
- Wiracarita (Dewanagari: वीरचरित; IAST: Vīracarita वीरचरित) atau disebut pula epos atau epik adalah sejenis karya sastra tradisional yang menceritakan kisah kepahlawanan (wira berarti pahlawan dan carita adalah cerita/kisah). Epos ini sering kali dinyatakan dalam bentuk syair. Beberapa contoh epos terkenal adalah Ramayana, Mahabharata, Illiad, Odysseus, La Chanson de Roland, La Galigo, dan juga Hikayat Hang Tuah.
* l
*
* s (in)
- Un poema epico (il termine "epica" deriva dal greco ἔπος, èpos, che significa "parola", e in senso più ampio "racconto", "narrazione") è un componimento letterario in versi che narra le gesta, storiche o leggendarie, di un eroe o di un popolo, mediante le quali si conservava e tramandava la memoria e l'identità di una civiltà o di una classe politica. L'epica narra il mythos (mito), cioè il racconto di un passato glorioso di guerre e di avventure ed è stata la prima forma di narrativa, costituendo anche una sorta di enciclopedia del sapere religioso, politico ecc., trasmessa oralmente con un accompagnamento musicale da poeti-cantori. I poemi epici di tutte le letterature si basano su un patrimonio di miti preesistente; i più antichi poemi epici che si conoscono sono i mesopotamici Atrahasis e l'epopea del re di Uruk, Gilgamesh, mentre i più lunghi poemi epici furono scritti in India: il Mahābhārata e il Rāmāyaṇa. I poemi epici più famosi in Occidente sono: l'Iliade e l'Odissea di Omero, l'Eneide di Virgilio, la Pharsalia di Lucano, le Argonautiche di Apollonio Rodio, la Tebaide di Stazio, il ciclo di Re Artù e dei Cavalieri della Tavola Rotonda (Materia di Bretagna), la Chanson de Roland, il Poema del mio Cid, Beowulf, la Canzone dei Nibelunghi, l'Edda poetica, il Canto della schiera di Igor, l'Orlando Innamorato di Matteo Maria Boiardo, l'Orlando furioso di Ludovico Ariosto, la Gerusalemme liberata di Torquato Tasso, I Lusiadi di Luís de Camões, il Paradiso perduto di John Milton. (it)
- 서사시(敍事詩)는 자연이나 사물의 창조, 신의 업적, 영웅의 전기 등을 주제로 하는 이야기 시이다. 서사시는 인류의 역사 속에서 존재한 거의 모든 문화에서 발견할 수 있다. 넓게는 문자 없이 들려주는 이야기로 전해져 온 것도 서사시에 포함하나 일반적인 서사시는 운문의 형식으로 쓰인 것을 말한다. 서사시는 서정시 · 극시와 함께 시의 3대 형식의 하나로서, 객관적 문학의 총칭에도 사용된다. 대한민국의 대표적인 서사시는 이규보가 지은 동명왕편이 있다. 고대 그리스에서는 음송(吟誦)한 이야기를 지칭했다. 이 표현 방법은 고대·중세에서는 성행했으나 차츰 극 또는 소설로 바뀌었다. 호메로스의 《일리아스》·《오디세이아》, 단테의 《신곡》, 인도 문학의 《라마야나》·《마하바라타》 등이 유명하다. (ko)
- 叙事詩（じょじし、英語: epic、epic poem、epic poetry、epos、epopee）とは、物事や出来事を記述する形の韻文のこと。ある程度の長さを持つもので、一般的には民族の英雄や神話、民族の歴史として語り伝える価値のある事件を出来事の物語として語り伝えるものをさす。大岡昇平はさらに「戦争を内容とする」ものとしている（「常識的文学論」）。 口承文芸として、吟遊詩人や語り部などが伝え、その民族の古い時代には次世代の教養の根幹を成したり、教育の主要部分となることも多かった。後世に書き残され、歴史資料に保存されることになったものが多い。 対義語は叙情詩。 (ja)
- Epiek is de verzamelnaam voor verhalende producten van de literatuur, zowel in poëzie als in proza, waarbij de nadruk ligt op de beschrijving van gebeurtenissen en handelingen van personages. De epiek is, naast de lyriek en de dramatiek, een van de hoofdvormen van de literatuur. Narratologie is de studie van verhalende literatuur en film. In het spraakgebruik kan de term "episch" (afgeleid van epos) met een andere betekenis gebruikt worden en gaat het dan over een verhaal met grootse, verheven of meeslepende gebeurtenissen. In epische teksten vertelt een meer of vaak ook minder herkenbare verteller een geschiedenis of een verhaal. Daarbij wordt in de literaire kritiek en in de antropologie vooral gekeken naar de wijze waarop die verhalen zijn verteld. De meest voorkomende tot de epiek behorende genres zijn: de mythe, het sprookje, de legende, de sage, het epos of heldendicht, de ballade, de romance, de fabel, de parabel, het kort verhaal en de roman. (nl)
- Epika (gr. ἐπικός epikós „słowny”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i dramatu). Ukształtowała się z ustnych sag, podań, legend i mitów o przeszłości. (pl)
- Epos (gr. έπος, epos „słowo”), także: ‘epopeja’, ‘poemat heroiczny’, czasem również ‘poemat epicki’ – jeden z głównych i najstarszych gatunków epiki. Tradycyjne eposy to dłuższe poematy narracyjne o specyficznej konstrukcji elementów świata przedstawionego, podporządkowanej funkcji parenetycznej i afirmującej etos społeczności, w której zostały napisane. Eposy charakteryzują również: typ bohatera (heros, początkowo król bądź rycerz, później także heros duchowy; postać programowo idealizowana), podniosły rejestr stylistyczny, koncepcja podmiotu twórczego (narracja trzecioosobowa) oraz tworzywo poetyckie (początkowo autorzy eposów sięgali najczęściej po zdarzenia mityczne bądź legendarne, do „czasu ojców”, później także po wydarzenia historyczne). Obejmuje utwory najczęściej poetyckie, np. Iliada, Odyseja, choć eposami (epopejami) nazywa się także powieści o rozmachu epickim, ukazujące dzieje życia legendarnych, częściowo lub całkiem historycznych bohaterów lub też opowieść o prapoczątkach jakiegoś narodu, a także omawia początki kultów religijnych. Często opowiadają nie tylko o postaciach ludzkich, ale też boskich, magicznych czy demonicznych (np. Ramajana). Najwcześniejsze eposy mają charakter zbioru opowieści mitycznych i wywodzą się często z czasów, w których grupa ich autorów nie znała pisma. Epos doby pisma wykształcił odmianę historyczną, ukazującą wydarzenia jeszcze nieprzebrzmiałe (np. poematy Samuela Twardowskiego, Transakcyja wojny chocimskiej Wacława Potockiego), a także biblijną, która za pomocą środków biblijnych przedstawia losy bohaterów Pisma św., zwłaszcza Chrystusa, ale też całą historię świętą (odmianę tę reprezentują np. Chrystiada Marca Girolama Vidy, Raj utracony Johna Miltona). Prostszą, krótszą odmianą jest poemat epicki (np. Beowulf). Często głównym wątkiem eposu jest historia jednego rodu panującego (Pieśń o Nibelungach) lub dzieje życia jednego niezwykłego heroicznego bohatera (Odyseja), ale może on też przedstawiać opowieść o całym ludzie (Kalevala), o jego początkach (Eneida), także o jego bogach (Dzieje Dionizosa, Edda) i przodkach (eposy Hezjoda). Dawne eposy i poematy epickie przeznaczone były do recytowania lub do śpiewania, często zawierały elementy rytuałów i były używane w celach religijnych. Stanowiły też często zapis religii i mitologii danego ludu, jego wartości moralnych, obyczajowości i najstarszego języka. Za ostatnią „żywą epopeję” uważa się nawiązującą do początków buddyzmu tybetańskiego Epopeję o Królu Gesarze. Wśród Tybetańczyków i Mongołów znaleźć można około 140 pieśniarzy, którzy zajmują się tą balladą. Eposy powstałe w czasach późniejszych (począwszy od czasów rzymskich, ale i np. Raj utracony i Pan Tadeusz) są dziełami czysto literackimi, które nie wywodzą się bezpośrednio z ustnej tradycji epickiej. Eposy były pisane przy użyciu różnych form wersyfikacyjnych. Eposy greckie i rzymskie były układane iloczasowym heksametrem daktylicznym, bez podziału na strofy i bez rymu. Arma virumque cano, Troiae qui primus ab orisItaliam, fato profugus, Laviniaque venitlitora, multum ille et terris iactatus et altovi superum saevae memorem Iunonis ob iram;multa quoque et bello passus, dum conderet urbem,inferretque deos Latio, genus unde Latinum,Albanique patres, atque altae moenia Romae.(Wergiliusz, Eneida. Księga pierwsza) W krajach romańskich eposy pisano przeważnie oktawą (abababcc), a niekiedy tercyną (aba bcb cdc...). Oktawa była budulcem wielu renesansowych eposów włoskich, hiszpańskich i portugalskich. Przy jej użyciu tworzyli swoje najsławniejsze dzieła Luigi Pulci, Matteo Maria Boiardo, Ludovico Ariosto, Torquato Tasso, Lucrezia Marinella, Alonso de Ercilla y Zúñiga, Luís de Camões, Vasco Mouzinho de Quevedo, Francisco de Sá de Meneses i Gabriel Pereira de Castro. As armas e os barões assinalados,Que da ocidental praia Lusitana,Por mares nunca de antes navegados,Passaram ainda além da Taprobana,Em perigos e guerras esforçados,Mais do que prometia a força humana,E entre gente remota edificaramNovo Reino, que tanto sublimaram;(Luís Vaz de Camões, Os Lusíadas, Canto Primeiro) W Anglii w roli tworzywa eposów stosowano albo wiersz biały (blank verse), albo siedmiowersową strofę królewską (ababbcc) i dziewięciowersową strofę spenserowską (ababbcbcc). Heavy that slumber over all the land;But terrible the wakening! for, behold!While yet the sun shone brightly,--on the leaves,Dew--steeped, and grasses, and the rippling streams,A diamond sparkle flinging,--the clear airSuddenly 'gan to thicken. Cloud was none,Nor gentlest waft of wind, that from afar,O'er sea, or desert, might that gloom have brought.(Edwin Atherstone, Israel in Egypt, Book fourteenth) W Polsce eposy pisze się przeważnie trzynastozgłoskowcem rymowanym parzyście. W ten sposób pisał między innymi Wacław Potocki. Tradycyjnie rymowanym trzynastozgłoskowcem tłumaczono także starożytny heksametr. Już we trzech częściach Turczyn rozpościera świataTwardy tron, już ciężarem samym insze zgniataKrólestwa; już Azyja, już ma i Afryka,Już ma na karku piękna Europa łyka;Gdzie nad samym Bosforem ze wszytkich narodówZburzonych najsławniejszy opanował z grodówKonstantynopol – niegdy twój, Paleologu!Tam siedzi i samemu nie składając Bogu,Do ostatniej złupiwszy okrąg świata miazgi,Wszytkich za nic poczyta, wszytkich za drobiazgi.(Wacław Potocki, Wojna chocimska) Niekiedy eposy są pisane przy użyciu innych rodzajów wiersza. Serbowie stosują dziesięciozgłoskowiec, zaś fińska Kalevala została skomponowana zasadniczo ośmiozgłoskowcem. W epice staroangielskiej wykorzystywano nie rym, ale aliterację, która budowała wiersz aliteracyjny (pl)
- Een epos, Grieks, meervoud epen of, minder gebruikelijk, epossen, of heldendicht is een lang, verhalend gedicht over een belangrijke mythologische of historische persoon en gebeurtenis. Daaronder vallen ook legendarische gebeurtenissen, zoals beschreven in de Ilias van Homerus en de Aeneis van Vergilius. (nl)
- Эпос — род литературы (наряду с лирикой и драмой), повествование о событиях, предполагаемых в прошлом (как бы свершившихся и вспоминаемых повествователем). Эпос охватывает бытие в его пластической объёмности, пространственно-временной протяжённости и событийной насыщенности (сюжетность). Согласно «Поэтике» Аристотеля, эпос, в отличие от лирики и драмы, беспристрастен и объективен в момент повествования. Характерные особенности эпоса: широта охвата действительности: изображение как частной жизни отдельных людей, так и явлений общественной жизни; раскрытие человеческих характеров в процессе действия сюжета; объективность повествования: отношение автора к героям и изображаемому миру производится через подбор художественных деталей. (ru)
- Epik är, tillsammans med lyrik och dramatik, en av de tre klassiska litteraturgenrerna med anor från forntiden och antiken. Epik är detsamma som berättande litteratur, till skillnad från lyrik, som är en enskild människas subjektiva beskrivning av något, och dramatik som är avsedd att framföras av skådespelare snarare än att återberättas ordagrant eller läsas i enskildhet. Till epiken hör romaner och noveller. (sv)
- Poesia épica (em grego clássico: ἐπύλλιον, plural: ἐπύλλια, epyllia), ou Epopeia é um género da literatura em que se celebra uma acção grandiosa e heroica, na qual se exprime um mito colectivo. (pt)
- A épica é um gênero literário no qual o autor apresenta de forma objetiva fatos lendários ou fictícios acontecidos num tempo e espaços determinados. O autor usa como forma de expressão a narração, mas a descrição e o diálogo também são usados dando uma maior ênfase ao objetivo pretendido. Essa alternativa de discurso tem como origem a observação aristotélica entre e diegesis, ou seja, entre narração e descrição. (pt)
- Epos är en längre berättelse på vers och utgör en subgenre till epiken. Termen används även om längre, berättande prosaframställning av skönlitterär art. Kännetecknande för epos är bland annat att realistiska inslag blandas med mytiska på ett sätt som ligger sagan nära. Handlingen utspelas i en förfluten tid, och dess huvudkaraktärer är hjältar, som är starkare och tapprare än folk är i dag. Vanliga motiv är krig och kärlek samt kampen mellan gott och ont. Epos brukar använda sig flitigt av upprepningar av ord, verser eller till och med hela situationer. Detta var urpsrungligen till för att underlätta för berättaren eller sångaren att memorera texten. Ibland lyfts särskilt vackra partier i vissa epos ur sina sammanhang och läses då som poesi, vilket är vanligt att finna i diktantologier (och inte att förväxla med "smakprov" som har ett annat syfte). Atterboms romantiska Lycksalighetens ö är ett av många svenska epos, som var en mycket populär genre fram till 1800-talets andra hälft, då prosan nära nog blev allenarådande skrivsätt för såväl epiken som dramat. Ett annat epos är Johan Ludvig Runebergs diktverk Fänrik Ståls sägner från 1848. Ett av de fåtaliga exempel på ett modernt epos är Aniara av Harry Martinson. Sedan 1900-talet har termen brukats i sammansättningar som "bygdeepos", och avser då prosatexter. Detta språkbruk har tillkommit för att särskilja vissa betydande romaner från andra i samma genre, men skiljer sig från genren epos genom att de är realistiska. Märk dock att "epos" inte är en värderande benämning på betydelsefullhet, och heller inte att se som ett starkare ord än roman eller berättelse. I sådana fall där förstärkning behövs är "opus" lämpligt. (sv)
- Э́пос (др.-греч. ἔπος — «слово», «повествование», «стих») — род литературы (наряду с лирикой и драмой), героическое повествование о прошлом, содержащее целостную картину народной жизни и представляющее в гармоническом единстве мир героев-богатырей. Часто эпические поэмы не имеют автора (собиратели древних эпосов не осознавали себя авторами написанного). Повествование ведётся от лица повествователя — реального или вымышленного рассказчика, наблюдателя, участника или героя события. (ru)
- Е́пічна поезія (дав.-гр. ἔπος — «слово», «оповідання») — віршовані твори, що оповідають про події, які нібито відбувалися у минулому (немов здійснювалися насправді і згадуються оповідачем). Джерело її сюжету — народний віршований переказ з ідеалізованими образами й узагальненнями (Приклади: «Іліада» Гомера, «Енеїда» Вергілія). (uk)
- 史詩是一種莊嚴的文學體裁，內容為民間傳說或歌頌英雄功績的長篇敘事詩，它涉及的主題可以包括歷史事件、民族、宗教或傳說。 專家和主張經典的史詩基本上是口傳形式流傳的。在文字尚未出現時，史詩最初是純口述式記錄的，在傳達過程中，聽眾聆聽史詩後，會用口述形式將史詩世代相傳，隨著時間而增添情節，最後被整理、加工，以文字記載成為一部統一的作品。這類史詩的代表有荷馬的史詩作品《伊利亞特》和《奧德賽》。另一種為以特定的觀念目的有意識地編寫而成的「文學史詩」，這類史詩的代表有維吉爾的《埃涅阿斯紀》和約翰·彌爾頓的《失樂園》。Epyllion是另一種篇幅簡短的史詩，字源來自古希臘文ἐπύλλιον，意思是「小的史詩」。Epyllion一詞在十九世紀開始被使用，其敘述的內容通常是浪漫或神話的主題，經典的Epyllion例子包括《埃涅阿斯紀》第六卷中關於的故事。另外，Epyllion亦指一些英國文藝復興時期的詩，特別是那些受奧維德影響的作品。 “史詩”這個詞在現代語文中，多用來指虛構的文藝作品，其特點是背景龐大、人物眾多，涉及大量的虛構地理，時間跨度大的敍事作品。典型的例子如《星球大戰》等，參見大河小說。 (zh)
- Героїчний епос (з грец. «епос» — слово або оповідання) — це сукупність творів про бойову, лицарську звитягу, яку оспівували народні співці і яка зображає події минувшини так, як їх трактував народ у період створення цих творів. епос — «Рамаяна», «Іліада» та «Одіссея» Гомера.
* Середньовічний героїчний епос — «Слово о полку Ігоревім», «Пісня про нібелунгів», «Пісня про Роланда», «Пісня про мого Сіда». (uk)
- Е́пос (дав.-гр. ἔπος — «слово», «оповідання») — різновид літературного роду (нарівні з лірикою і драмою), що розповідає про події, які нібито відбувалися у минулому (немов здійснювалися насправді і згадуються оповідачем). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Poema èpic o epopeia són termes que defineixen en literatura el gènere poètic que narra les gestes dels herois amb una barreja tant d'elements reals com fabulosos i llegendaris. En els seus orígens la seva transmissió era oral i per tant hi podia haver diverses versions d'una mateixa història. (ca)
- Epik (griechisch επική [ποίησις] „zum Epos gehörende Dichtung“), auch erzählende Literatur genannt, ist neben Dramatik und Lyrik eine der drei großen Gattungen der Literatur und umfasst erzählende Literatur in Vers- oder Prosaform. Angewandt im heutigen Sprachgebrauch taucht Epik oftmals in Erweiterung mit anderen Kunstgattungen auf, so etwa im epischen Theater, Film, Musik, Roman, Bühnenwerk, Fernsehfilm und Computerspiel, worin die Handlung ein Thema der Größe, Würde und des Heroismus entfaltet, ähnlich wie im klassischen Epos. (de)
- Das Epos (altgriechisch ἔπος „Wort, Vers“, dann auch „die Erzählung, das Gedicht“; Mehrzahl: Epen), veraltet die Epopöie (von ἐποποιΐα epopoiïa „die Versschöpfung“), ist in der Antike neben Drama und Lyrik eine der drei grundlegenden Gattungen der Literatur. Erzählende Dichtung wird unter dem Begriff Epik zusammengefasst. In der Neuzeit wird unter Epos zunehmend eine weitläufige umfangreiche Erzählung verstanden.Ein epischer Text ist ein narrativer, fiktionaler Text, dessen Charakteristikum ein Erzähler ist. Die epische Geschichte kann dabei in Versform oder auch in Prosa abgefasst worden sein. (de)
- Το έπος (από το αρχαίο ελληνικό ρήμα έπω, μιλάω) είναι λογοτεχνικό αφηγηματικό είδος του έμμετρου λόγου, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο μεγάλος αριθμός στίχων με θεματολογία μυθολογική ή ιστορική, ηρωική ή διδακτική, πλούσια σε ιδεολογικά και πολιτιστικά στοιχεία. Η δε δομή, πλοκή και τεχνική του διανθίζεται συνήθως από πλούσια καλολογικά στοιχεία που το κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλές και κλασικό στο χρόνο. Εκ του έπους ορίζεται ομοίως το ιδιαίτερο αυτό είδος της ποίησης ως επική ποίηση. Ιδιαίτερα επίσης χαρακτηριστικά του έπους είναι αφενός μεν ο αντικειμενικός του χαρακτήρας, δηλαδή χωρίς τις υποκειμενικές και προσωπικές απόψεις του ποιητή, και αφετέρου ότι απαγγέλλεται και δεν τραγουδιέται, σε αντίθεση με άλλα ποιήματα, λυρικά ή δραματικά. (el)
- La Epiko (de la greka vorto epikos, siavice de (epos), "vorto, historio, poemo") estas literatura ĝenro kie la aŭtoro prezentas agojn pli malpli legendajn, imagajn elementojn aŭ eĉ fantastajn kiujn oni ĝenerale volas ŝajnigi kiel veraj aŭ verbazaj, aŭ ligitaj ĉiukaze al elemento de la realo, aŭ fikciaj okazintaj en tempo kaj spaco difinitaj. La aŭtoro uzas kiel ofta esprimmaniero la rakonton, sed ankaŭ la priskribon kaj la dialogon. Foje la epiko ne estas skriba, sed parola fare de rapsodoj. (eo)
- An epic poem, or simply an epic, is a lengthy narrative poem typically about the extraordinary deeds of extraordinary characters who, in dealings with gods or other superhuman forces, gave shape to the mortal universe for their descendants. (en)
- La epopeya es un relato épico o narrativo, escrito la mayor parte de las veces en verso largo (hexámetro) o prosa, que consiste en la narración extensa de acciones trascendentales o dignas de memoria para un pueblo en torno a la figura de un héroe representativo de sus virtudes de más estima. Se trata de uno de los subgéneros literarios más antiguos dentro del más general de la épica o narrativa. (es)
- Wiracarita (Dewanagari: वीरचरित; IAST: Vīracarita वीरचरित) atau disebut pula epos atau epik adalah sejenis karya sastra tradisional yang menceritakan kisah kepahlawanan (wira berarti pahlawan dan carita adalah cerita/kisah). Epos ini sering kali dinyatakan dalam bentuk syair. Beberapa contoh epos terkenal adalah Ramayana, Mahabharata, Illiad, Odysseus, La Chanson de Roland, La Galigo, dan juga Hikayat Hang Tuah.
* l
*
* s (in)
- 서사시(敍事詩)는 자연이나 사물의 창조, 신의 업적, 영웅의 전기 등을 주제로 하는 이야기 시이다. 서사시는 인류의 역사 속에서 존재한 거의 모든 문화에서 발견할 수 있다. 넓게는 문자 없이 들려주는 이야기로 전해져 온 것도 서사시에 포함하나 일반적인 서사시는 운문의 형식으로 쓰인 것을 말한다. 서사시는 서정시 · 극시와 함께 시의 3대 형식의 하나로서, 객관적 문학의 총칭에도 사용된다. 대한민국의 대표적인 서사시는 이규보가 지은 동명왕편이 있다. 고대 그리스에서는 음송(吟誦)한 이야기를 지칭했다. 이 표현 방법은 고대·중세에서는 성행했으나 차츰 극 또는 소설로 바뀌었다. 호메로스의 《일리아스》·《오디세이아》, 단테의 《신곡》, 인도 문학의 《라마야나》·《마하바라타》 등이 유명하다. (ko)
- 叙事詩（じょじし、英語: epic、epic poem、epic poetry、epos、epopee）とは、物事や出来事を記述する形の韻文のこと。ある程度の長さを持つもので、一般的には民族の英雄や神話、民族の歴史として語り伝える価値のある事件を出来事の物語として語り伝えるものをさす。大岡昇平はさらに「戦争を内容とする」ものとしている（「常識的文学論」）。 口承文芸として、吟遊詩人や語り部などが伝え、その民族の古い時代には次世代の教養の根幹を成したり、教育の主要部分となることも多かった。後世に書き残され、歴史資料に保存されることになったものが多い。 対義語は叙情詩。 (ja)
- Epika (gr. ἐπικός epikós „słowny”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i dramatu). Ukształtowała się z ustnych sag, podań, legend i mitów o przeszłości. (pl)
- Een epos, Grieks, meervoud epen of, minder gebruikelijk, epossen, of heldendicht is een lang, verhalend gedicht over een belangrijke mythologische of historische persoon en gebeurtenis. Daaronder vallen ook legendarische gebeurtenissen, zoals beschreven in de Ilias van Homerus en de Aeneis van Vergilius. (nl)
- Эпос — род литературы (наряду с лирикой и драмой), повествование о событиях, предполагаемых в прошлом (как бы свершившихся и вспоминаемых повествователем). Эпос охватывает бытие в его пластической объёмности, пространственно-временной протяжённости и событийной насыщенности (сюжетность). Согласно «Поэтике» Аристотеля, эпос, в отличие от лирики и драмы, беспристрастен и объективен в момент повествования. Характерные особенности эпоса: широта охвата действительности: изображение как частной жизни отдельных людей, так и явлений общественной жизни; раскрытие человеческих характеров в процессе действия сюжета; объективность повествования: отношение автора к героям и изображаемому миру производится через подбор художественных деталей. (ru)
- Epik är, tillsammans med lyrik och dramatik, en av de tre klassiska litteraturgenrerna med anor från forntiden och antiken. Epik är detsamma som berättande litteratur, till skillnad från lyrik, som är en enskild människas subjektiva beskrivning av något, och dramatik som är avsedd att framföras av skådespelare snarare än att återberättas ordagrant eller läsas i enskildhet. Till epiken hör romaner och noveller. (sv)
- Poesia épica (em grego clássico: ἐπύλλιον, plural: ἐπύλλια, epyllia), ou Epopeia é um género da literatura em que se celebra uma acção grandiosa e heroica, na qual se exprime um mito colectivo. (pt)
- A épica é um gênero literário no qual o autor apresenta de forma objetiva fatos lendários ou fictícios acontecidos num tempo e espaços determinados. O autor usa como forma de expressão a narração, mas a descrição e o diálogo também são usados dando uma maior ênfase ao objetivo pretendido. Essa alternativa de discurso tem como origem a observação aristotélica entre e diegesis, ou seja, entre narração e descrição. (pt)
- Э́пос (др.-греч. ἔπος — «слово», «повествование», «стих») — род литературы (наряду с лирикой и драмой), героическое повествование о прошлом, содержащее целостную картину народной жизни и представляющее в гармоническом единстве мир героев-богатырей. Часто эпические поэмы не имеют автора (собиратели древних эпосов не осознавали себя авторами написанного). Повествование ведётся от лица повествователя — реального или вымышленного рассказчика, наблюдателя, участника или героя события. (ru)
- Е́пічна поезія (дав.-гр. ἔπος — «слово», «оповідання») — віршовані твори, що оповідають про події, які нібито відбувалися у минулому (немов здійснювалися насправді і згадуються оповідачем). Джерело її сюжету — народний віршований переказ з ідеалізованими образами й узагальненнями (Приклади: «Іліада» Гомера, «Енеїда» Вергілія). (uk)
- 史詩是一種莊嚴的文學體裁，內容為民間傳說或歌頌英雄功績的長篇敘事詩，它涉及的主題可以包括歷史事件、民族、宗教或傳說。 專家和主張經典的史詩基本上是口傳形式流傳的。在文字尚未出現時，史詩最初是純口述式記錄的，在傳達過程中，聽眾聆聽史詩後，會用口述形式將史詩世代相傳，隨著時間而增添情節，最後被整理、加工，以文字記載成為一部統一的作品。這類史詩的代表有荷馬的史詩作品《伊利亞特》和《奧德賽》。另一種為以特定的觀念目的有意識地編寫而成的「文學史詩」，這類史詩的代表有維吉爾的《埃涅阿斯紀》和約翰·彌爾頓的《失樂園》。Epyllion是另一種篇幅簡短的史詩，字源來自古希臘文ἐπύλλιον，意思是「小的史詩」。Epyllion一詞在十九世紀開始被使用，其敘述的內容通常是浪漫或神話的主題，經典的Epyllion例子包括《埃涅阿斯紀》第六卷中關於的故事。另外，Epyllion亦指一些英國文藝復興時期的詩，特別是那些受奧維德影響的作品。 “史詩”這個詞在現代語文中，多用來指虛構的文藝作品，其特點是背景龐大、人物眾多，涉及大量的虛構地理，時間跨度大的敍事作品。典型的例子如《星球大戰》等，參見大河小說。 (zh)
- Героїчний епос (з грец. «епос» — слово або оповідання) — це сукупність творів про бойову, лицарську звитягу, яку оспівували народні співці і яка зображає події минувшини так, як їх трактував народ у період створення цих творів. епос — «Рамаяна», «Іліада» та «Одіссея» Гомера.
* Середньовічний героїчний епос — «Слово о полку Ігоревім», «Пісня про нібелунгів», «Пісня про Роланда», «Пісня про мого Сіда». (uk)
- Е́пос (дав.-гр. ἔπος — «слово», «оповідання») — різновид літературного роду (нарівні з лірикою і драмою), що розповідає про події, які нібито відбувалися у минулому (немов здійснювалися насправді і згадуються оповідачем). (uk)
- الملحمة هي قصة شعرية طويلة مليئة بالأحداث غالباً ما تقص حكايات شعب من الشعوب في بداية تاريخه وتقص عن تحرك جماعات بأكملها وبنائها للأمة والمجتمع. الملحمة حكاية بطولية تخبر عن حركة جماعات أو حركة الشعوب وحركة القبائل وهي نموذج إنساني يُحتذى به، يفعل بحياته وسلوكه ما يمكن أن يطمح المرء لتحقيقه. قد تحتوي الملحمة على أساطير قد تدخل الأسطورة في نسيج الملحمة ولكن لا تتداخل الملحمة مع الأسطورة فالملحمة شيء والأسطورة شيء آخر حيث أن الفرق الجوهري بين الأسطورة والملحمة هو أن أبطال الأسطورة من الآلهة أما أبطال الملحمة فهم من البشر. (ar)
- L'èpica és un dels grans gèneres literaris clàssics, juntament amb la lírica i el drama. L'èpica és el mode de la narrativa, de l'observació de l'entorn i l'explicació d'històries, on importa la trama i la manera com aquesta es conta. Hi predominen dues funcions del llenguatge, la referencial i la poètica. Pot incloure descripció o exaltació dels sentiments, però el més rellevant és l'acció, el canvi que es produeix en una situació inicial i que desencadena la història. (ca)
- Epos či epopej je rozsáhlá epická veršovaná báseň. Kompozice těchto děl bývá volná, děj je pomalý a je tvořen epizodami. Mluví se o takzvané epické šíři. Epos zpravidla vypráví o hrdinských činech, proto se mluví o hrdinském eposu, a týká se událostí významných pro určitý národ, proto se mluví o národním eposu. (cs)
- Epika, také nazývaná výpravná literatura nebo narativní literatura, je literární druh. Je založena na ději, vyprávění příběhu. Příběh v tomto smyslu znamená záznam událostí v čase, řadu kauzálně spojených prvků. Epika bývá vymezována vůči lyrice a dramatu. Od lyriky se liší tím, že je syžetová (má dějové schéma). Od dramatu, které je rovněž syžetovým literárním druhem, se odlišuje tím, že je vyprávěná, nikoliv inscenovaná. Je taktéž možné vycházet z předpokladu, že epika je žánrem objektivním, na rozdíl od subjektivní lyriky: zatímco v lyrice subjekt tematizuje sám sebe, v epických textech zprostředkovává objekty, o nichž se vypráví. (cs)
- Epopeo estas speco de rakonta beletro, kiu proze aŭ verse celebras miton aŭ gravan eventon. Epopeo ofte rakontas la aventurojn de herooj kaj celas subteni la kreiĝon aŭ formiĝon de etno aŭ civilizo aŭ batalon por sendependeco, uzante religiajn aŭ kosmologiajn temojn. Aliaj epopeoj interlaĉas serion da aventuroj aŭ historioj, kiel faras ekzemple Ovidio. Kelkaj fakuloj alkalkulas ankaŭ la ĝenron (Lukrecio, Manilio k.m.a.) al la epopea ĝenro. La epopea arto ankaŭ nomiĝas epiko. Ĝi estas unu de la tri grandaj specoj de la poezio kune kun la liriko kaj la drama arto. (eo)
- La 'épica (del adjetivo griego: ἐπικός, epikós; de ἔπος, épos 'palabra, historia, poema') es un género narrativo, de distintos momentos en la historia, en el que se presentan hechos legendarios o ficticios relativos a las hazañas de uno o más héroes ficticios y a las luchas reales o imaginarias en las que estos han participado.Su forma de expresión tradicional fue la narración en verso, cuya finalidad última era la exaltación o engrandecimiento de un pueblo. En algunos casos, la épica no tenía forma escrita, sino que era contada oralmente por los rapsodas. Con posterioridad la épica adoptó también la forma narrativa en prosa, incorporando elementos de descripción y diálogo y dando lugar, en primera instancia, a la novela de caballerías, a la novela picaresca o antiheroica y posteriormente (es)
- Epopeia heroi bat edo egite gogoangarri bat goraipatzea helburutzat duen poema luzea da. Epopeia kontakizun epiko edo narratibo bat da, gehienetan bertso luze (hexametro) edo prosan idatzia, herri batentzako ekintza transzendentalak edo memoria duinak kontatzean datzana, bere bertuterik estimatuenak irudikatzen dituen heroi baten figuraren inguruan. Epika edo narratibako azpigenero literariorik zaharrenetako bat da. (eu)
- Epika (antzinako grezieratik ἐπικός, epikos, eta horren jatorria ἔπος, epos, «hitza, istorio, poema») gertakizun eta ekintza gogoangarriak –bortitzak edo heroikoak gehienetan– kantatzen dituen literatura generoa da. Alor honetan bi testu mota bereizten dira: epopeia (oso luzea) eta kantu epikoa (laburragoa eta berriagoa). (eu)
- Une épopée (du grec ancien ἐποποιία / epopoiía, de ἔπος / épos, « récit ou paroles d’un chant » et ποιέω / poiéô, « faire, créer » ; littéralement « l’action de faire un récit ») est un long poème d’envergure nationale narrant les exploits historiques ou mythiques d’un héros ou d’un peuple. Le terme d’épopée peut, par extension, renvoyer à une suite de hauts-faits militaires et à la littérature qui y est relative. On parle ainsi d’épopée napoléonienne, l'épopée de Gilgamesh ou l'épopée d'Ulysse. (fr)
- Un poema epico (il termine "epica" deriva dal greco ἔπος, èpos, che significa "parola", e in senso più ampio "racconto", "narrazione") è un componimento letterario in versi che narra le gesta, storiche o leggendarie, di un eroe o di un popolo, mediante le quali si conservava e tramandava la memoria e l'identità di una civiltà o di una classe politica. (it)
- Epos (gr. έπος, epos „słowo”), także: ‘epopeja’, ‘poemat heroiczny’, czasem również ‘poemat epicki’ – jeden z głównych i najstarszych gatunków epiki. Tradycyjne eposy to dłuższe poematy narracyjne o specyficznej konstrukcji elementów świata przedstawionego, podporządkowanej funkcji parenetycznej i afirmującej etos społeczności, w której zostały napisane. Eposy charakteryzują również: typ bohatera (heros, początkowo król bądź rycerz, później także heros duchowy; postać programowo idealizowana), podniosły rejestr stylistyczny, koncepcja podmiotu twórczego (narracja trzecioosobowa) oraz tworzywo poetyckie (początkowo autorzy eposów sięgali najczęściej po zdarzenia mityczne bądź legendarne, do „czasu ojców”, później także po wydarzenia historyczne). Obejmuje utwory najczęściej poetyckie, np. I (pl)
- Epiek is de verzamelnaam voor verhalende producten van de literatuur, zowel in poëzie als in proza, waarbij de nadruk ligt op de beschrijving van gebeurtenissen en handelingen van personages. De epiek is, naast de lyriek en de dramatiek, een van de hoofdvormen van de literatuur. Narratologie is de studie van verhalende literatuur en film. In het spraakgebruik kan de term "episch" (afgeleid van epos) met een andere betekenis gebruikt worden en gaat het dan over een verhaal met grootse, verheven of meeslepende gebeurtenissen. (nl)
- Epos är en längre berättelse på vers och utgör en subgenre till epiken. Termen används även om längre, berättande prosaframställning av skönlitterär art. Kännetecknande för epos är bland annat att realistiska inslag blandas med mytiska på ett sätt som ligger sagan nära. Handlingen utspelas i en förfluten tid, och dess huvudkaraktärer är hjältar, som är starkare och tapprare än folk är i dag. Vanliga motiv är krig och kärlek samt kampen mellan gott och ont. Epos brukar använda sig flitigt av upprepningar av ord, verser eller till och med hela situationer. Detta var urpsrungligen till för att underlätta för berättaren eller sångaren att memorera texten. (sv)
|
