| dbo:abstract
|
- Artikulace je v oboru lingvistiky chápána jako vytváření hlásek pohyby . Špatná artikulace může způsobit špatnou srozumitelnost řeči, protože se při ní mění kvalita i kvantita hlásek, zejména samohlásek. Artikulační orgány se dělí na:
* aktivní (dolní a horní ret, dolní čelist, jazyk, měkké patro s čípkem, hlasivky) a
* pasivní (horní a dolní zuby, dáseň, tvrdé patro). (cs)
- El mode d'articulació o modo d'articulació és la posició que adopten els òrgans de fonació per produir un so, de manera que es produeixen diferents tipus d'obstrucció del pas de l'aire. Segons els mode d'articulació una consonant pot ser:
* Oclusiva: quan hi ha una interrupció total del pas de l'aire en algun moment
* Africada: quan es produeix una oclusiva seguida immediatament d'una fricativa
* Fricativa: quan es produeix una turbulència en la columna d'aire
* Aproximant: quan els òrgans de fonació no s'arriben a tocar
* Nasal: quan l'aire surt alhora pel nas i per la boca
* Vibrant o ròtica: quan hi ha una agitació repetida de la llengua contra altres òrgans de manera ràpida
* Lateral: quan l'aire escapa pels costats de la llengua El mode d'articulació és un dels paràmetres usats en fonètica per a descriure un so. Els altres són el punt d'articulació i la sonoritat. (ca)
- صفة الحرف ما يميز كل حرف في اللغة عن باقي الحروف، صفات ذاتية ملازمة لكل حرف، يوصف بها وفقا لطريقة النطق به. (ar)
- Die Artikulationsart (auch Artikulationsmodus genannt) bezeichnet in der Phonetik den Überwindungsmodus im Vokaltrakt (Ansatzrohr), durch den ein Sprachlaut gebildet wird. Man unterscheidet folgende Artikulationsarten:
* Plosive
* Nasale
* Vibranten
* Taps/Flaps
* Frikative
* Affrikaten
* Approximanten
* Laterale
* Klicks
* Implosive
* Ejektive Die genannten Artikulationsarten sind nicht komplementär, das heißt, es gibt Laute, die beispielsweise sowohl Approximanten als auch Laterale sind oder Laterale, die gleichzeitig Frikative sind. Die Artikulationsarten sind eigentlich durch die Artikulationsorgane bewirkte geometrische Veränderungen des menschlichen Vokaltrakts. (de)
- En lingvoscienco, maniero de artikulacio priskribas kiel la lango, lipoj, kaj aliaj parolorganoj partoprenantaj en la farado de sono faras kontakton. Ofte la koncepto estas uzata nur por la produktado de konsonantoj. Por kiu ajn loko de artikulacio, povas esti kelkaj manieroj, kaj do kelkaj konsonantoj. Unu parametro de maniero estas strikteco, tio is, kiel proksime la parolorganoj aliras unu la alian. Parametroj aliaj ol strikteco estas tiuj koncernataj en la r-sonoj (frapetoj kaj triloj), kaj la sibleco de frikativoj. Ofte nazaleco kaj lateraleco estas inkluditaj en maniero, sed fonetikistoj kia konsideras ilin kiel sendependajn. (eo)
- En fonética articulatoria, el modo de articulación describe la manera en que un obstáculo se opone a la salida del aire durante la emisión de un sonido del habla, es decir, cómo los órganos articulatorios del lenguaje, tales como la lengua y los labios, se configuran para producir sonidos. Un aspecto fundamental del modo de articulación es el grado de constricción en la salida del aire; por este motivo, generalmente el concepto se aplica solo a las consonantes, ya que en las vocales la constricción siempre es pequeña. Para cualquier punto de articulación (el lugar donde se pone el obstáculo), puede haber diversos modos y, por lo tanto, distintas consonantes homorgánicas. (es)
- In articulatory phonetics, the manner of articulation is the configuration and interaction of the articulators (speech organs such as the tongue, lips, and palate) when making a speech sound. One parameter of manner is stricture, that is, how closely the speech organs approach one another. Others include those involved in the r-like sounds (taps and trills), and the sibilancy of fricatives. The concept of manner is mainly used in the discussion of consonants, although the movement of the articulators will also greatly alter the resonant properties of the vocal tract, thereby changing the formant structure of speech sounds that is crucial for the identification of vowels. For consonants, the place of articulation and the degree of phonation of voicing are considered separately from manner, as being independent parameters. Homorganic consonants, which have the same place of articulation, may have different manners of articulation. Often nasality and laterality are included in manner, but some phoneticians, such as Peter Ladefoged, consider them to be independent. (en)
- En phonétique articulatoire, le mode d’articulation d’une consonne désigne un ensemble de propriétés de son articulation selon :
* le type d’obstruction au passage de l’air (consonnes occlusives, fricatives, affriquées, spirantes, roulées, battues) ;
* le canal vocal ou la cavité de résonance utilisée (orale ou nasale) ;
* l’organe qui pointe vers un lieu d’articulation la consonne sera gutturale, linguale, ou labiale ;
* le type d’écoulement (central ou latéral) ;
* le mécanisme à l’origine de l’écoulement (consonne pulmonaire ou non pulmonaire : injective, éjective ou clic). (fr)
- Cara artikulasi adalah cara disempitkan atau dilepaskan dalam alat ucap untuk menghasilkan bunyi bahasa. Konsep ini dipakai untuk mengklasifikasikan bunyi bahasa atas beberapa jenis seperti plosif (letupan), frikatif (geseran), afrikat (paduan), nasal (sengau), lateral (sampingan), geletar (trill), sentuhan (flap), hampiran (approximant), semivokal, dan vokal. Setiap daerah artikulasi memiliki beberapa cara artikulasi sehingga menghasilkan beberapa . (in)
- 調音方法（ちょうおんほうほう、英: manner of articulation）は、調音に関わる阻害の種類のことである。 (ja)
- In fonetica articolatoria, il modo di articolazione è uno dei parametri che permettono di classificare i suoni del linguaggio (foni), e più precisamente le consonanti. Esso descrive il modo in cui gli organi dell'apparato fonatorio interagiscono per produrre un suono (fonazione), vale a dire in che modo le labbra, la lingua e le altre parti della bocca si posizionano per ostacolare l'aria nella sua fuoriuscita, producendo così il suono voluto. (it)
- 조음 방법은 닿소리를 발음할 때 소리를 만드는 방법이다. (ko)
- In de taalkunde (articulatorische fonetiek) omschrijft de manier van articulatie hoe de tong, lippen, kaak en andere spraakorganen betrokken zijn bij het maken van een spraakklank. Het concept wordt doorgaans gebruikt voor het omschrijven van hoe medeklinkers worden gevormd. Voor elk articulatiepunt kunnen meerdere manieren van articulatie bestaan. Het Internationaal Fonetisch Alfabet kent de volgende manieren van articulatie:
* Plosief
* Nasaal
* Fricatief
* Sibilant
* Lateraal frictatief
* Affricaat
* Flap
* Tril
* Approximant
* Halfklinker
* Lateraal approximant.
* Klik
* Implosief
* Ejectief (nl)
- Przez sposób artykulacji w fonetyce rozumie się sposób, w jaki prąd powietrza przepływa przez przy artykulacji spółgłosek. Ze względu na rodzaj przegrody i sposób jej pokonywania (czyli stopień zbliżenia narządów mowy w czasie) wyróżnia się:
* spółgłoski zwarto-otwarte
* spółgłoski zwarte (spółgłoski zwarto-wybuchowe, plozywne)
* spółgłoski zwarto-szczelinowe (spółgłoski zwarto-trące, afrykaty)
* spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne).
* spółgłoski półotwarta Ze względu na udział jam (ponad gardłowych) użytych w artykulacji wyróżnia się:
*
* spółgłoski nosowe Ze względu na sposób pokonywanie toru ustnego:
*
* spółgłoski boczne Ze względu na rodzaj inicjacji i kierunek przepływu powietrza:
* spółgłoski produkowane na bazie powietrza wydychanego się z płuc (spółgłoski wydechowe, płucne)
* spółgłoski produkowane na bazie powietrza wdychanego wymagające inicjacji ustnej (welarnej) (tzw. mlaski)
* spółgłoski wymagające inicjacji krtaniowej produkowane na wydechu (tzw. spółgłoski ejektywne)
* spółgłoski wymagające inicjacji krtaniowej produkowane na wdechu (tzw. spółgłoski implozyjne) (pl)
- Inom lingvistik är artikulationssätt de sätt som tungan, läpparna, käken och andra talorgan påverkas för att tillverka ljud. Oftast används konceptet enbart för konsonantljud, även om artikulationssätt även påverkar vokalers uttal. (sv)
- 调音方法（英語：Manner of articulation），也称发音方法，在語音學上指发音时舌頭、唇部及其他调音器官发出特定语音的方法。此一概念通常使用於子音的產生。對於任一個调音部位，存在若干種调音方法，而因此有若干個同位子音。 调音方法的一特徵為阻礙程度，即调音器官之間的相近程度。其他的特徵還有ar sounds(閃音和顫音)和擦音的有噝。通常鼻音化及邊音也被認為包括在调音方法內，但一些如之類的語音學家認為它們是獨立於调音方法之外的。 (zh)
- Артикуля́ция (от лат. articulo — «расчленяю») — в фонетике, совокупность работ отдельных произносительных органов при образовании звуков речи. В произношении любого звука речи принимают то или иное участие все активные произносительные органы. Положение этих органов, необходимое для образования данного звука, образуют его артикуляцию, отделимость звуков, чёткость их звучания. Стриктура (не следует путать со словом «структура») является одним из способов образования, то есть определяющим фактором того, насколько близко органы речи приближаются друг к другу, создавая звуки. Параметры иначе, чем стриктура, участвуют в образовании одно- и многоударных, а также в шипящих фрикативах. Назализованность и произношение боковых согласных тоже считается способом образования согласных, но некоторые учёные, такие как Питер Ладефогед, считают их отдельным явлением. Артикуляция звука состоит из 3 этапов: 1.
* Экскурсия — подготовка речевого аппарата к произнесению звука, или начало артикуляции; 2.
* Выдержка — само произношение с сохранением положения органов, необходимого для произнесения; 3.
* Рекурсия — окончание артикуляции, представляющее собой завершение звука, при котором органы речи меняют своё расположение для произнесения следующего звука или переходят в состояние покоя. В реальных условиях обычно произносятся не отдельные звуки, а речевая цепочка, тогда экскурсия следующего звука накладывается на рекурсию, а иногда и на выдержку предыдущего звука. (ru)
- Артикуля́ція (лат. articulatioвід articulo — «розчленовую») — робота органів мовлення, спрямована на продукування звуків. Уся сукупність навичок артикуляції, засвоєних людиною з дитинства разом із опануванням мови, створює т. зв. артикуляційну базу, властиву кожному мовному колективу. Артикуляцію контролюють мовні зони кори й підкіркових утворень головного мозку, отримуючи зворотній відгук через слух і кінестетику. Недорозвинення фонематичного слуху істотно ускладнює формування правильної артикуляції. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Artikulace je v oboru lingvistiky chápána jako vytváření hlásek pohyby . Špatná artikulace může způsobit špatnou srozumitelnost řeči, protože se při ní mění kvalita i kvantita hlásek, zejména samohlásek. Artikulační orgány se dělí na:
* aktivní (dolní a horní ret, dolní čelist, jazyk, měkké patro s čípkem, hlasivky) a
* pasivní (horní a dolní zuby, dáseň, tvrdé patro). (cs)
- صفة الحرف ما يميز كل حرف في اللغة عن باقي الحروف، صفات ذاتية ملازمة لكل حرف، يوصف بها وفقا لطريقة النطق به. (ar)
- En fonética articulatoria, el modo de articulación describe la manera en que un obstáculo se opone a la salida del aire durante la emisión de un sonido del habla, es decir, cómo los órganos articulatorios del lenguaje, tales como la lengua y los labios, se configuran para producir sonidos. Un aspecto fundamental del modo de articulación es el grado de constricción en la salida del aire; por este motivo, generalmente el concepto se aplica solo a las consonantes, ya que en las vocales la constricción siempre es pequeña. Para cualquier punto de articulación (el lugar donde se pone el obstáculo), puede haber diversos modos y, por lo tanto, distintas consonantes homorgánicas. (es)
- En phonétique articulatoire, le mode d’articulation d’une consonne désigne un ensemble de propriétés de son articulation selon :
* le type d’obstruction au passage de l’air (consonnes occlusives, fricatives, affriquées, spirantes, roulées, battues) ;
* le canal vocal ou la cavité de résonance utilisée (orale ou nasale) ;
* l’organe qui pointe vers un lieu d’articulation la consonne sera gutturale, linguale, ou labiale ;
* le type d’écoulement (central ou latéral) ;
* le mécanisme à l’origine de l’écoulement (consonne pulmonaire ou non pulmonaire : injective, éjective ou clic). (fr)
- Cara artikulasi adalah cara disempitkan atau dilepaskan dalam alat ucap untuk menghasilkan bunyi bahasa. Konsep ini dipakai untuk mengklasifikasikan bunyi bahasa atas beberapa jenis seperti plosif (letupan), frikatif (geseran), afrikat (paduan), nasal (sengau), lateral (sampingan), geletar (trill), sentuhan (flap), hampiran (approximant), semivokal, dan vokal. Setiap daerah artikulasi memiliki beberapa cara artikulasi sehingga menghasilkan beberapa . (in)
- 調音方法（ちょうおんほうほう、英: manner of articulation）は、調音に関わる阻害の種類のことである。 (ja)
- In fonetica articolatoria, il modo di articolazione è uno dei parametri che permettono di classificare i suoni del linguaggio (foni), e più precisamente le consonanti. Esso descrive il modo in cui gli organi dell'apparato fonatorio interagiscono per produrre un suono (fonazione), vale a dire in che modo le labbra, la lingua e le altre parti della bocca si posizionano per ostacolare l'aria nella sua fuoriuscita, producendo così il suono voluto. (it)
- 조음 방법은 닿소리를 발음할 때 소리를 만드는 방법이다. (ko)
- Inom lingvistik är artikulationssätt de sätt som tungan, läpparna, käken och andra talorgan påverkas för att tillverka ljud. Oftast används konceptet enbart för konsonantljud, även om artikulationssätt även påverkar vokalers uttal. (sv)
- 调音方法（英語：Manner of articulation），也称发音方法，在語音學上指发音时舌頭、唇部及其他调音器官发出特定语音的方法。此一概念通常使用於子音的產生。對於任一個调音部位，存在若干種调音方法，而因此有若干個同位子音。 调音方法的一特徵為阻礙程度，即调音器官之間的相近程度。其他的特徵還有ar sounds(閃音和顫音)和擦音的有噝。通常鼻音化及邊音也被認為包括在调音方法內，但一些如之類的語音學家認為它們是獨立於调音方法之外的。 (zh)
- Артикуля́ція (лат. articulatioвід articulo — «розчленовую») — робота органів мовлення, спрямована на продукування звуків. Уся сукупність навичок артикуляції, засвоєних людиною з дитинства разом із опануванням мови, створює т. зв. артикуляційну базу, властиву кожному мовному колективу. Артикуляцію контролюють мовні зони кори й підкіркових утворень головного мозку, отримуючи зворотній відгук через слух і кінестетику. Недорозвинення фонематичного слуху істотно ускладнює формування правильної артикуляції. (uk)
- El mode d'articulació o modo d'articulació és la posició que adopten els òrgans de fonació per produir un so, de manera que es produeixen diferents tipus d'obstrucció del pas de l'aire. Segons els mode d'articulació una consonant pot ser: El mode d'articulació és un dels paràmetres usats en fonètica per a descriure un so. Els altres són el punt d'articulació i la sonoritat. (ca)
- Die Artikulationsart (auch Artikulationsmodus genannt) bezeichnet in der Phonetik den Überwindungsmodus im Vokaltrakt (Ansatzrohr), durch den ein Sprachlaut gebildet wird. Man unterscheidet folgende Artikulationsarten:
* Plosive
* Nasale
* Vibranten
* Taps/Flaps
* Frikative
* Affrikaten
* Approximanten
* Laterale
* Klicks
* Implosive
* Ejektive Die genannten Artikulationsarten sind nicht komplementär, das heißt, es gibt Laute, die beispielsweise sowohl Approximanten als auch Laterale sind oder Laterale, die gleichzeitig Frikative sind. (de)
- En lingvoscienco, maniero de artikulacio priskribas kiel la lango, lipoj, kaj aliaj parolorganoj partoprenantaj en la farado de sono faras kontakton. Ofte la koncepto estas uzata nur por la produktado de konsonantoj. Por kiu ajn loko de artikulacio, povas esti kelkaj manieroj, kaj do kelkaj konsonantoj. (eo)
- In articulatory phonetics, the manner of articulation is the configuration and interaction of the articulators (speech organs such as the tongue, lips, and palate) when making a speech sound. One parameter of manner is stricture, that is, how closely the speech organs approach one another. Others include those involved in the r-like sounds (taps and trills), and the sibilancy of fricatives. (en)
- In de taalkunde (articulatorische fonetiek) omschrijft de manier van articulatie hoe de tong, lippen, kaak en andere spraakorganen betrokken zijn bij het maken van een spraakklank. Het concept wordt doorgaans gebruikt voor het omschrijven van hoe medeklinkers worden gevormd. Voor elk articulatiepunt kunnen meerdere manieren van articulatie bestaan. Het Internationaal Fonetisch Alfabet kent de volgende manieren van articulatie: (nl)
- Przez sposób artykulacji w fonetyce rozumie się sposób, w jaki prąd powietrza przepływa przez przy artykulacji spółgłosek. Ze względu na rodzaj przegrody i sposób jej pokonywania (czyli stopień zbliżenia narządów mowy w czasie) wyróżnia się:
* spółgłoski zwarto-otwarte
* spółgłoski zwarte (spółgłoski zwarto-wybuchowe, plozywne)
* spółgłoski zwarto-szczelinowe (spółgłoski zwarto-trące, afrykaty)
* spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne).
* spółgłoski półotwarta Ze względu na udział jam (ponad gardłowych) użytych w artykulacji wyróżnia się:
*
* spółgłoski nosowe (pl)
- Артикуля́ция (от лат. articulo — «расчленяю») — в фонетике, совокупность работ отдельных произносительных органов при образовании звуков речи. В произношении любого звука речи принимают то или иное участие все активные произносительные органы. Положение этих органов, необходимое для образования данного звука, образуют его артикуляцию, отделимость звуков, чёткость их звучания. Артикуляция звука состоит из 3 этапов: В реальных условиях обычно произносятся не отдельные звуки, а речевая цепочка, тогда экскурсия следующего звука накладывается на рекурсию, а иногда и на выдержку предыдущего звука. (ru)
|
