| dbo:abstract
|
- العهد النابليوني هي فترة من تاريخ فرنسا وأوروبا. تصنف عادة على أنها تشمل المرحلة الرابعة والأخيرة من الثورة الفرنسية، كانت الأولى في الجمعية الوطنية، والثانية في الجمعية التشريعية، والثالثة هي مجلس الإدارة. يبدأ عهد النابليوني تقريبًا مع انقلاب نابليون بونابرت وإسقاط مجلس الإدارة وإقامة القنصلية الفرنسية وينتهي بنهاية المائة يوم وهزيمته في واترلو (9 نوفمبر 1799 - 28 يونيو 1815). أعاد مؤتمر فيينا أوروبا لما قبل أيام الثورة الفرنسية. (ar)
- La Napoleona epoko estas periodo en la historio de Francio kaj de Eŭropo. Ĝi estis ĝenerale klasita inkludante la kvaran kaj finan stadion de la Franca Revolucio, el kio unua ero estus la Nacia Asembleo (france Assemblée nationale), la dua la Leĝofara Asembleo (france Assemblée législative), kaj la tria la Direktoraro. La Napoleona epoko ekus proksimume pro la puĉo fare de Napoleono Bonaparte, elpelante la Direktoraron, establante la Konsularon, kaj finus dum la Cent-Tagoj kaj lia malvenko en la Batalo de Waterloo (9a de Novembro 1799 – 28a de Junio 1815). La Kongreso de Vieno tuj restaŭris Eŭropon al la tagoj antaŭaj al la Franca Revolucio. Napoleono alportis politikan stabilecon al lando tumultita de revolucio kaj milito. Li faris pacon kun la Romkatolika Eklezio kaj ŝanĝis la plej radikalajn religiajn politikojn de la Konvencio. En 1804 Napoleono promulgis la Civilan Kodon, nome reviziita korpuso de civila juro, kiu ankaŭ helpis stabiligi la Francan socion. La Civila Kodo plifirmigis la politikan kaj juran egalecon de ĉiu plenkreskaj homoj kaj establis merit-bazan socion en kiu individuoj progresu en edukado kaj dungado pro talento pli ol pro nasko aŭ socia klaso. La Civila Kodo konfirmis multajn el la moderaj revoluciaj politikoj de la Nacia Asembleo sed retiris decidojn aprobitajn de la pli radikala Konvencio. La kodo restaŭris patriarkecajn aŭtoritaton en la familio, por ekzemplo, farante virinojn kaj infanojn subservantoj al masklaj ĉefoj de familioj. Dum li klopodis stabiligi Francion, Napoleono klopodis ankaŭ etendi sian aŭtoritaton tra la tuta Eŭropo. La armeoj de Napoleono konkeris la Iberian kaj Italan duoninsulojn, okupis landojn, kaj li devigis Aŭstrion, Prusion, kaj Rusion alianciĝi kun li kaj respekti la Francan hegemonion en Eŭropo. La Unuiĝinta Reĝlando malakceptis agnoski la Francan hegemonion kaj pluigis la militon. La Unua Imperio komencis dissolviĝi en 1812, kiam li decidis invadi Rusion. Napoleono subkalkulis la malfacilaĵojn kiujn lia armeo devos fronti dum la okupado de Rusio. Konvinkita ke la caro estis konspiranta kun liaj Britaj malamikoj, Napoleono estris armeon de 600,000 soldatoj al Moskvo. Li venkis super la Rusian armeon ĉe Borodino antaŭ kapti Moskvon, sed la caro retiriĝis kaj Moskvo estis incendiita, lasante la enorman armeon de Napoleono sen taŭga ŝirmejo aŭ provizaro. Napoleono ordonis retiriĝon, sed la akra Rusia vintro kaj ripetitaj rusaj atakoj elĉerpis sian armeon, kaj nur restaĵo de 30,000 soldatoj sukcesis reveni al Franca teritorio. La aliancanoj tiam pluigis unuigitan klopodon kontraŭ Napoleono ĝis ili sukcesis ke Parizo petu lian abdikon en 1814. Lia reveno al povo la venontan jaron estis rezistita de ĉiuj la aliancanoj kaj lia armeo estis venkita de Angl-Alianca forto en Waterloo. (eo)
- The Napoleonic era is a period in the history of France and Europe. It is generally classified as including the fourth and final stage of the French Revolution, the first being the National Assembly, the second being the Legislative Assembly, and the third being the Directory. The Napoleonic era begins roughly with Napoleon Bonaparte's coup d'état, overthrowing the Directory (9 November 1799), establishing the French Consulate, and ends during the Hundred Days and his defeat at the Battle of Waterloo (18 June 1815). The Congress of Vienna soon set out to restore Europe to pre-French Revolution days. Napoleon brought political stability to a land torn by revolution and war. He made peace with the Roman Catholic Church and reversed the most radical religious policies of the Convention. In 1804 Napoleon promulgated the Civil Code, a revised body of civil law, which also helped stabilize French society. The Civil Code affirmed the political and legal equality of all adult men and established a merit-based society in which individuals advanced in education and employment because of talent rather than birth or social standing. The Civil Code confirmed many of the moderate revolutionary policies of the National Assembly but retracted measures passed by the more radical Convention. The code restored patriarchal authority in the family, for example, by making women and children subservient to male heads of households. Whilst working to stabilise France, Napoleon also sought to extend his authority throughout Europe. Napoleon's armies conquered the Iberian and Italian peninsulas, occupied lands, and he forced Austria, Prussia, and Russia to ally with him and respect French hegemony in Europe. The United Kingdom refused to recognise French hegemony and continued the war throughout. The First French Empire began to unravel in 1812, when he decided to invade Russia. Napoleon underestimated the difficulties his army would have to face whilst occupying Russia. Convinced that the Tsar was conspiring with his British enemies, Napoleon led an army of 600,000 soldiers to Moscow. He defeated the Russian army at Borodino before capturing Moscow, but the Tsar withdrew and Moscow was set ablaze, leaving Napoleon's vast army without adequate shelter or supplies. Napoleon ordered a retreat, but the bitter Russian winter and repeated Russian attacks whittled down his army, and only a battered remnant of 30,000 soldiers managed to limp back to French territory. The allies then continued a united effort against Napoleon until they had seized Paris forcing his abdication in 1814. His return to power the next year was resisted by all the allies and his army was defeated by a Prussian and Anglo-Allied force at Waterloo. (en)
- De napoleontische tijd betreft de periode waarin Napoleon Bonaparte in Frankrijk aan de macht was, te weten de jaren vanaf 1799 toen hij de macht greep tot aan zijn uiteindelijke nederlaag in de Slag bij Waterloo in 1815.In het politiek-militaire leven van Napoleon zijn drie periodes te onderscheiden. (nl)
- Con età napoleonica, nella storiografia contemporanea, s'intende il periodo della storia contemporanea che va dalla discesa di Napoleone Bonaparte in Italia (1796), ovvero sul finire della Rivoluzione francese, al Congresso di Vienna (1815) ovvero fino alla Restaurazione, a cavallo dunque di XVIII e XIX secolo, caratterizzato dall'ascesa e affermazione al potere di Napoleone con il suo impero e la sua ideologia politica (bonapartismo). Rappresenta la prima fase storica della storia contemporanea europea. (it)
- 拿破仑时代是欧洲和法国历史上的一个时期，大体涵盖了法国大革命的第四和最后一个阶段（法国大革命的第一阶段是国民大会时期，第二阶段是国民立法议会时期，第三阶段是督政府时期）。其大致始于拿破仑·波拿巴雾月政变，推翻督政府，建立法国执政府，终于百日王朝期间的滑铁卢战役。此后维也纳会议即召开，欧洲版图又恢复到大革命之前。拿破仑带领法国走出革命和战争的焦土，重新实现了政治稳定；其与罗马天主教廷达成和解，废除了国民公会制定的许多激进宗教政策，并在1804年颁布了《民法典》——这部法典确认所有男性成年公民的政治和法律地位平等，并且建立起个人不再依靠出身而是更多依靠自身教育、职业的努力来取得成功的一个唯才是举的社会。民法典还承认了国民大会的许多温和的政策，撤回了由过度激进的国民公会通过的政策。但法典也承认了家长制，这使得妇女和儿童都成为其男性家长的从属。 拿破仑在积极整顿国内事务的同时，也试图在整个欧洲范围建立起自己的权威：他的军队征服了意大利和西班牙，占领了许多岛屿，并且迫使奥地利、普鲁士和俄罗斯与法国结盟，后者也被迫接受了法国在欧洲的霸主地位。但英国从始至终反对法国的霸权，未曾屈服于拿破仑。 拿破仑的法兰西第一帝国解体于1812年，当时拿破仑决意入侵俄国，但却低估了其部队可能遭遇的挑战。拿破仑确信沙皇正在与英国密谋，因此亲自率领 60 万大军远征莫斯科，并在莫斯科近郊的博罗季诺击败了俄军。但沙皇早已撤离并烧毁了莫斯科，这使得拿破仑的庞大军队既得不到充分的补给，也没有躲避寒冬的营地。拿破仑只得下令撤退，但和俄军无休止的骚扰击垮了他的军队，最后只有3万人的部队成功回到法国。各国重新结成反法同盟，终于在1814年攻克巴黎迫使拿破仑退位。1815年拿破仑复辟，反法同盟旋即重新成立，拿破仑又在滑铁卢被以英国为首的联军部队最终击败。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- العهد النابليوني هي فترة من تاريخ فرنسا وأوروبا. تصنف عادة على أنها تشمل المرحلة الرابعة والأخيرة من الثورة الفرنسية، كانت الأولى في الجمعية الوطنية، والثانية في الجمعية التشريعية، والثالثة هي مجلس الإدارة. يبدأ عهد النابليوني تقريبًا مع انقلاب نابليون بونابرت وإسقاط مجلس الإدارة وإقامة القنصلية الفرنسية وينتهي بنهاية المائة يوم وهزيمته في واترلو (9 نوفمبر 1799 - 28 يونيو 1815). أعاد مؤتمر فيينا أوروبا لما قبل أيام الثورة الفرنسية. (ar)
- De napoleontische tijd betreft de periode waarin Napoleon Bonaparte in Frankrijk aan de macht was, te weten de jaren vanaf 1799 toen hij de macht greep tot aan zijn uiteindelijke nederlaag in de Slag bij Waterloo in 1815.In het politiek-militaire leven van Napoleon zijn drie periodes te onderscheiden. (nl)
- Con età napoleonica, nella storiografia contemporanea, s'intende il periodo della storia contemporanea che va dalla discesa di Napoleone Bonaparte in Italia (1796), ovvero sul finire della Rivoluzione francese, al Congresso di Vienna (1815) ovvero fino alla Restaurazione, a cavallo dunque di XVIII e XIX secolo, caratterizzato dall'ascesa e affermazione al potere di Napoleone con il suo impero e la sua ideologia politica (bonapartismo). Rappresenta la prima fase storica della storia contemporanea europea. (it)
- La Napoleona epoko estas periodo en la historio de Francio kaj de Eŭropo. Ĝi estis ĝenerale klasita inkludante la kvaran kaj finan stadion de la Franca Revolucio, el kio unua ero estus la Nacia Asembleo (france Assemblée nationale), la dua la Leĝofara Asembleo (france Assemblée législative), kaj la tria la Direktoraro. La Napoleona epoko ekus proksimume pro la puĉo fare de Napoleono Bonaparte, elpelante la Direktoraron, establante la Konsularon, kaj finus dum la Cent-Tagoj kaj lia malvenko en la Batalo de Waterloo (9a de Novembro 1799 – 28a de Junio 1815). La Kongreso de Vieno tuj restaŭris Eŭropon al la tagoj antaŭaj al la Franca Revolucio. (eo)
- The Napoleonic era is a period in the history of France and Europe. It is generally classified as including the fourth and final stage of the French Revolution, the first being the National Assembly, the second being the Legislative Assembly, and the third being the Directory. The Napoleonic era begins roughly with Napoleon Bonaparte's coup d'état, overthrowing the Directory (9 November 1799), establishing the French Consulate, and ends during the Hundred Days and his defeat at the Battle of Waterloo (18 June 1815). The Congress of Vienna soon set out to restore Europe to pre-French Revolution days. Napoleon brought political stability to a land torn by revolution and war. He made peace with the Roman Catholic Church and reversed the most radical religious policies of the Convention. In 18 (en)
- 拿破仑时代是欧洲和法国历史上的一个时期，大体涵盖了法国大革命的第四和最后一个阶段（法国大革命的第一阶段是国民大会时期，第二阶段是国民立法议会时期，第三阶段是督政府时期）。其大致始于拿破仑·波拿巴雾月政变，推翻督政府，建立法国执政府，终于百日王朝期间的滑铁卢战役。此后维也纳会议即召开，欧洲版图又恢复到大革命之前。拿破仑带领法国走出革命和战争的焦土，重新实现了政治稳定；其与罗马天主教廷达成和解，废除了国民公会制定的许多激进宗教政策，并在1804年颁布了《民法典》——这部法典确认所有男性成年公民的政治和法律地位平等，并且建立起个人不再依靠出身而是更多依靠自身教育、职业的努力来取得成功的一个唯才是举的社会。民法典还承认了国民大会的许多温和的政策，撤回了由过度激进的国民公会通过的政策。但法典也承认了家长制，这使得妇女和儿童都成为其男性家长的从属。 拿破仑在积极整顿国内事务的同时，也试图在整个欧洲范围建立起自己的权威：他的军队征服了意大利和西班牙，占领了许多岛屿，并且迫使奥地利、普鲁士和俄罗斯与法国结盟，后者也被迫接受了法国在欧洲的霸主地位。但英国从始至终反对法国的霸权，未曾屈服于拿破仑。 (zh)
|
