| dbo:abstract
|
- Gai Plini Cecili Segon (en llatí Caius Plinius Caecilius Secundus; Como, 61 – Nicomèdia, 113) va ser un polític i escriptor llatí anomenat Plini el Jove, per distingir-lo de l'oncle homònim Plini el Vell. Era fill de i de Plinia (la germana de Plini el Vell). Va néixer vers el 61 o 62 a Comum (Como), a la vora de la qual tenia diverses vil·les. Se sap que estava present a l'erupció del Vesuvi l'any 79, i ell mateix diu que tenia 18 anys. (ca)
- جايوس بلينيوس كاسيليوس الثاني المولود باسم جايوس كاسيليوس أو جايوس كاسيليوس سيلو (61 – 112 تقريبًا) المشهور باسم بلينيوس الأصغر هو محام ومؤلف وقاض روماني. نشأ وتعلم على يدي عمه بلينيوس الأكبر. وشهدا معا ثوران فيزوف في 24 أغسطس 79 م. كتب بلينيوس المئات من الرسائل التي لا زال بعضها باقيًا تعد الآن من المصادر التاريخية لتلك الفترة، بعضها كان موجهًا لأباطرة تلك الفترة والبعض إلى نبلاء أمثال المؤرخ تاسيتس. عمل بلينيوس كقاض في عهد تراجان. كان بلينيوس رجلاً صادقًا ومعتدلاً، شغل العديد من المناصب المدنية والعسكرية. كما كان صديقًا للمؤرخ تاسيتس. (ar)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus, známý jako Plinius minor, česky Plinius mladší, (61 – 113 Novum Comum, Itálie) byl římský spisovatel a právník. Jako mladý přišel o otce, proto byl vychován matkou a svým strýcem Pliniem starším, který jej adoptoval. Získal řečnické a právnické vzdělání. Jako obhájce se stal poměrně známý. Sloužil jako vojenský tribun v Sýrii, potom se věnoval státní službě. V letech 89–90 byl císařovým quaestorem, 91–92 byl tribunem lidu a roku působil ve funkci praetora. Roku 100 zastával konzulát. V letech 111–113 byl císařský legát s prokonzulskou pravomocí provincii v Bithýnii. Za působení v tomto úřadě byl Plinius nucen podílet se na pronásledování křesťanů, jak o tom svědčí jeden z jeho dopisů císaři Trajánovi. (cs)
- Ο Γάιος Πλίνιος Καικίλιος (Gaius Plinius Caecilius Secundus, 61 - 113), γνωστότερος ως Πλίνιος ο Νεότερος, ήταν δικηγόρος, συγγραφέας και δικαστής της αρχαίας Ρώμης. Ήταν ανιψιός του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, ο οποίος συμμετείχε στην ανατροφή του. Έγραψε ποίηση, ρητορικούς λόγους και επιστολές προς δημοσίευση, ένα νέο, υποκειμενικό είδος μη μυθοπλαστικού πεζού λόγου. Μετά από μία πολύχρονη πολιτική καριέρα και ανέλιξη στα κρατικά αξιώματα, το 110 διορίστηκε πρέσβης του Αυτοκράτορα στη Βιθυνία. Σε επιστολή που έγραψε το 112 στον αυτοκράτορα Τραϊανό ζητούσε οδηγίες για την μεταχείριση των χριστιανών της Βιθυνίας. Ήταν η εποχή που εξαπλωνόταν η νέα θρησκεία και ο Πλίνιος διεξήγαγε ανακρίσεις και έρευνες. Ήταν αυτόπτης μάρτυρας της έκρηξης του Βεζούβιου, το 79 όταν καταστράφηκε η Πομπηία και η μαρτυρία του διασώθηκε σε δύο επιστολές του. (el)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus, auch Plinius der Jüngere, lateinisch Plinius minor (* zwischen 25. August 61 und 24. August 62 in Novum Comum, jetzt Como, Oberitalien; † um 113 oder 115 wahrscheinlich in der Provinz Bithynia et Pontus), war Anwalt und Senator in der römischen Kaiserzeit unter den Herrschern Domitian, Nerva und Trajan. Wie sein Onkel, der Naturforscher Plinius der Ältere, ist er für die Nachwelt vor allem wegen seines teilweise überlieferten schriftstellerischen Werkes, hauptsächlich der Plinius-Briefe, bedeutsam geblieben. Die von Plinius dem Jüngeren zu Lebzeiten herausgegebenen Briefe stellen ein wichtiges Zeugnis für das Leben und Denken in führenden Kreisen Roms während dieser Phase des Prinzipats dar. Größere Bekanntheit erlangte neben seiner Schilderung des Vesuvausbruchs im Jahr 79 (daher der geologische Begriff Plinianische Eruption) auch sein postum erschienener Briefwechsel als Statthalter der Provinz Bithynien-Pontus mit Kaiser Trajan. Diese Korrespondenz ist eine erstrangige historische Quelle zu Aspekten der damaligen römischen Provinzverwaltung. (de)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus minor, nomata Plinio la Juna, naskiĝis dum la jaro 61 en Como (Novum Comum) kaj mortis ĉirkaŭ la jaro 113. Li estis nevo kaj poste adopta filo de Gaius Plinius Secundus, konata kiel Plinius maior, Plinio la Maljuna. (eo)
- Plinio Gaztea (latinez: Gaius Plinius Caecilus Secundus; Comum, 61 - Bitinia, c. 112) Antzinako Erromako politika-gizon eta idazle bat izan zen, Plinio Zaharraren iloba. (eu)
- Cayo Plinio Cecilio Segundo (en latín Caius Plinius Caecilius Secundus; Como, Italia, 61 - Bitinia, c. 112), conocido como Plinio el Joven, fue un abogado, escritor y científico de la antigua Roma. (es)
- Ba dhlíodóir, údar, agus na Sean-Róimhe é Plinias Óg (Laidin:Gaius Plinius Caecilius Secundus) (61 AD- ca. 112 AD), a rugadh Gaius Caecilius nó Gaius Caecilius Cilo. Chabhraigh uncail Phlinias, Plinias Mór, le tógáil agus oiliúint a nia agus bhí siad araon mar fhinné ar bhrúchtadh na Veasúive ar 24 Lúnasa 79 AD. Duine suaitheanta é Plinias Óg mar gheall ar a chéadta litreacha a mhaireann go fóill, atá ina bhfoinse luachmhar stairiúil don tréimhse. Tá go leor acu seolta chuig impirí nó daoine tábhachtacha cosúil leis an staraí, Tacitus. Ba dhuine suntasach féin é Plinias , agus é ina ghiúistís impiriúil faoi (Laidin:Marcus Ulpius Nerva Traianus Augustus ) (réimeas AD 98-117). Measadh gur fear macánta agus measartha é Plinias agus fuair sé céimeanna níos airde trí shraith de oifigí Impiriúla idir sibhialta agus míleata, an cursus honorum (féach thíos). Ba chara an staraí Tacitus é agus d'fhostaigh sé an beathaisnéisí ina bhfoirne. Tháinig Plinias freisin i dteagmháil le go leor fir-aitheanta eile den tréimhse sin, lena n-áirítear na fealsaimh agus le linn a chuid ama sa tSiria. (ga)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus, born Gaius Caecilius or Gaius Caecilius Cilo (61 – c. 113), better known as Pliny the Younger (/ˈplɪni/), was a lawyer, author, and magistrate of Ancient Rome. Pliny's uncle, Pliny the Elder, helped raise and educate him. Pliny the Younger wrote hundreds of letters, of which 247 survive, and which are of great historical value. Some are addressed to reigning emperors or to notables such as the historian Tacitus. Pliny served as an imperial magistrate under Trajan (reigned 98–117), and his letters to Trajan provide one of the few surviving records of the relationship between the imperial office and provincial governors. Pliny rose through a series of civil and military offices, the cursus honorum. He was a friend of the historian Tacitus and might have employed the biographer Suetonius on his staff. Pliny also came into contact with other well-known men of the period, including the philosophers Artemidorus and Euphrates the Stoic, during his time in Syria. (en)
- Caius Plinius Caecilius Secundus, lahir sebagai Gaius Caecilius atau Gaius Caecilius Cilo (~61 - 112 M.), lebih dikenal sebagai Plinius yang Muda (bahasa Inggris: Plinius the Younger) adalah seorang penulis sejarah yang lahir di Como, dekat Milan, Italia. Ia menjabat sebagai konsul pada zaman Kaisar Trajan (memerintah 98–117 M) dan kemudian diangkat menjadi gubernur provinsi Romawi di Pontus dan Bitinia (Turki) tahun 101-110 M. Pamannya, Plinius yang Tua, membantu membesarkan dan mendidiknya. Mereka berdua menjadi saksi meletusnya gunung Vesuvius tanggal 24 Agustus 79 M. Ratusan tulisannya sekarang menjadi sumber informasi penting untuk sejarah Romawi kuno. Ia adalah teman baik penulis sejarah Tacitus. Salah satu tulisannya yang banyak dikenal saat ini adalah suratnya kepada Kaisar Romawi meminta instruksi khusus untuk menginterogasi orang-orang Kristen yang ditangkapnya. Dalam bagian "Epistles X 96", ia menyatakan bahwa orang-orang Kristen ini tidak mau menyembah Kaisar Trajan dan tidak mau mengutuki pemimpin mereka, Yesus Kristus, meskipun di bawah siksaan berat sampai mati. Plinius menulis bahwa orang-orang Kristen: Plinius menggambarkan orang-orang Kristen sebagai orang-orang yang mencintai kebenaran dengan harga apapun. Mereka bersedia mati syahid daripada mengingkari iman mereka kepada Yesus, anak Allah. Dari sini didapat informasi, bahwa pada sekitar tahun 100 (jadi belum sampai 70 tahun setelah kematian Yesus), Yesus sudah disembah sebagai Allah oleh orang-orang Kristen. (in)
- Pline le Jeune est né en 61 ou 62 après J.-C. à Novum Comum (aujourd'hui Côme) en Cisalpine. Il est adopté par son oncle maternel Pline l'Ancien sous le nom de Caius Plinius Lucius filius Oufentina tribu Caecilius Secundus . Pline est mort vers 113 probablement dans la province de Bithynie et Pont. C'est un sénateur et célèbre avocat romain des règnes de Titus à Trajan, proche de ce dernier, consul suffect en 100 et gouverneur impérial de la province de Bithynie et Pont entre 111 et 113. À l'instar de son oncle, le naturaliste Pline l'Ancien, il est resté célèbre principalement en raison de son travail littéraire qui a partiellement survécu, notamment sa fameuse correspondance. Les Lettres de Pline sont un témoignage unique et important de la vie et de la pensée dans les cercles dirigeants de Rome sous les principats de Nerva et Trajan. S'ajoutent à cela certaines lettres décrivant des procès, donnant des informations sur certains personnages contemporains ou encore celles décrivant l'éruption du Vésuve. De plus, ses échanges avec l'empereur pendant sa légation en Pont-Bithynie sont une source historique de première main concernant une partie de l'administration provinciale romaine. (fr)
- ガイウス・プリニウス・カエキリウス・セクンドゥス（Gaius Plinius Caecilius Secundus, 61年頃 - 113年頃）は、帝政ローマの文人、政治家。北イタリアのコムム（現在のコモ市）生まれ。父の死後、母方の叔父である博物学者、政治家、軍人のガイウス・プリニウス・セクンドゥス（大プリニウス）の養子になった。叔父との区別のため小プリニウスと称される。 元老院議員としてトラヤヌス帝に対して捧げた賞賛の演説『』と、全10巻の『』が作品として知られている。『書簡集』は103年頃から出版したもので、96年末頃からの書簡を収めていて「当時のローマ社会を知るうえできわめて重要な史料である」。『書簡集』第1巻から第9巻には私信を収め、友人・知人あての247通からなる。第10巻にはトラヤヌスと交わした公的書簡121通を収め、巻初からの14通はローマでプリニウスが書いた手紙と皇帝の返書1通で、残りの107通は109年秋から赴任地ビテュニア・ポントゥスで暮らしたプリニウスが属州総督としてトラヤヌス宛てに書いた手紙とトラヤヌスの答書で構成されている。112年ごろ書いた手紙およびトラヤヌスの答書による指示は、皇帝礼拝を拒否しイエス・キリストを崇拝するキリスト教徒に対する処遇方法を知る事ができる貴重な資料となっている。タキトゥスとは友人で、彼の求めに応じて叔父が死んだ日の様子を語った書簡が『書簡集』に含まれており、ヴェスヴィオ火山の噴火の様子を知る貴重な資料となっている。 プリニウスは資産家としても知られ、総額2億セステルティウスの資産があったと考えられている。古代ローマ研究者R・ダンカン・ジョーンズの研究によれば、資産者リストの21位となっている。 (ja)
- Gaio Plinio Cecilio Secondo, nato Gaio Cecilio (in latino: Gaius Plinius Caecilius Secundus; Novum Comum, 61 o 62 – Bitinia o forse Roma, 114 circa), è stato un avvocato, scrittore e magistrato romano, conosciuto come Plinio il Giovane per distinguerlo dallo zio materno Plinio il Vecchio: lo zio lo adottò dopo la morte del padre, gli diede il proprio nome e si occupò della sua educazione. Autore di varie opere, della sua produzione ci sono pervenuti il Panegirico di Traiano (Traianii laudatio) e un epistolario in X libri (Epistularum libri X). La prima opera è un discorso di ringraziamento (gratiarum actio) in XCV paragrafi, scritto dopo la sua elezione a console, con cui celebra l'optimus princeps Traiano tracciandone un ritratto di uomo ideale e di sovrano perfetto. La seconda opera, invece, è una raccolta di 371 lettere in X libri, di cui IX sono costituiti da 247 lettere inviate a vari amici, mentre il X contiene la corrispondenza imperiale con Traiano (72 lettere + 50 lettere di risposta), prevalentemente quella tenuta durante il governo di Bitinia e Ponto; l'opera ha un grande valore in quanto è uno dei pochi documenti sopravvissuti che riguardano la relazione tra l'ufficio imperiale e i governatori provinciali. In particolare, la lettera 96 è l'unico documento ufficiale pervenutoci del comportamento delle autorità romane nei confronti dei cristiani. Plinio fu anche amico dello storico Publio Cornelio Tacito, del tre volte console Lucio Giulio Urso Serviano e del biografo Gaio Svetonio Tranquillo, in particolare quest'ultimo diede la sua protezione per entrare nella corte di Traiano. (it)
- 가이우스 플리니우스 카이킬리우스 세쿤두스(라틴어: Gaius Plinius Caecilius Secundus, 기원후 61년 - 112년), 아명은 가이우스 카이킬리우스 혹은 가이우스 카이킬리우스 킬로(라틴어: Gaius Caecilius Cilo)이며 흔히 소플리니우스라 부른다. 고대 로마의 문학가이자 법조인이자 자연 철학자이며 행정관이었다. 그의 숙부는 가이우스 플리니우스 세쿤두스(대플리니우스)로 자신을 길러주고 가르치는 데 도움을 주었으며, 79년 8월 24일 베수비우스 화산 폭발 당시 두 사람은 현장을 목격했다. (ko)
- Pliniusz Młodszy, łac. Gaius Plinius Caecilius Secundus, także Minor (ur. ok. 61 r. n.e., zm. ok. 113 r. n.e.) – polityk, mówca, prawnik i pisarz rzymski. Urodził się w Comum Novum (dziś Como w Lombardii). Po śmierci ojca, Lucjusza Caeciliusa Cilo, edyla prowincji, został adoptowany przez Pliniusza Starszego, który był jego wujem. Rozpoczął karierę urzędniczą za cesarza Domicjana, wycofał się jednak z życia publicznego zrażony terrorem. Powrócił do polityki za cesarza Trajana, który darzył go zaufaniem i powierzył mu namiestnictwo prowincji Bitynii i Pontu. Pliniusz był znakomitym mówcą, co potwierdza jedyna zachowana mowa (Panegiryk) na cześć cesarza Trajana. Do historii przeszedł jako epistolograf. Zachowało się jego 247 listów (Epistulae) z lat 97–109, które stanowią wspaniały obraz życia w tych czasach. Pliniusz pisał o wybuchu Wezuwiusza, pogrzebach, narodzinach, życiu w mieście i na wsi. Wartość największą stanowią listy do Tacyta (gdzie opisana jest m.in. śmierć Pliniusza Starszego) oraz listy do cesarza (m.in. o prześladowaniu chrześcijan). Na uwagę zasługuje styl Pliniusza Młodszego – jasny, rzeczowy, zwięzły. Jego listy, w odróżnieniu od np. korespondencji Cycerona były od początku przeznaczone do publikacji, nie jest to więc ściśle rzecz biorąc korespondencja prywatna. Zdaniem historyków XIX-wiecznych Pliniusz, zwłaszcza w porównaniu z Seneką i Tacytem, uchodził za obywatela przeciętnie majętnego. Tymczasem już powierzchowne badania pozwoliły stwierdzić, że Pliniusz miał 10 tysięcy ha ziemi, co kwalifikowało jego posiadłości do typu latyfundialnego. Trzeba jednocześnie przyjąć, że różna była wartość ziemi ornej, lasów, pastwisk, winnic, a wreszcie posiadłości podmiejskich i miejskich, zwłaszcza w okolicach Rzymu. Dobra ziemskie Pliniusza koncentrowały się w trzech regionach Italii: pierwsze w Umbrii koło Tifernum Tiberinum na pograniczu z Etrurią, drugie w okolicach Comum Novum nad Jeziorem Laryjskim i trzecie w Lacjum koło nadmorskiej osady Vicus Laurentium. Ta ostatnia posiadłość – mimo bliskości Rzymu – przynosiła najmniejsze dochody, o czym sam pisał tłumacząc, że tam właśnie powstało najwięcej jego dzieł: "nec agrum, quem non habeo, sed ipse me studiis excolo". Największe natomiast dochody przynosiły mu dobra w okolicach Jeziora Laryjskiego, co zaprzątało jego gospodarską uwagę. Oba ośrodki oddalone od Rzymu przynosiły mu ponad milion sesterców rocznego przychodu. Najbardziej dziś znanym (i cytowanym) fragmentem prac Pliniusza Młodszego jest opis wybuchu Wezuwiusza w roku 79 n.e., kiedy to nieoczekiwanie poniósł śmierć obserwujący kataklizm jego wuj Pliniusz Starszy. Pliniusz Młodszy jest głównym bohaterem powieści historycznej Jacka Hajduka pt. Pliniusz Młodszy (Novae Res, Gdynia 2012). (pl)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus (bijgenaamd minor, d.i. de Jongere, Como 62 - circa 113) was een Romeinse letterkundige en politicus. Hij was de neef en (na de dood van zijn vader) ook adoptiezoon van Plinius de Oudere. In 1876 werden een Romeinse mozaïekvloer en veel Romeinse munten gevonden in Lierna, in het Comomeer. Aangenomen wordt dat de mozaïekvloer onderdeel was van de . (nl)
- Caio Plínio Cecílio Segundo (em latim: Caius Plinius Caecilius Secundus; Como, 61 ou 62 — Bitínia?, 114), também conhecido como Plínio, o Jovem, o Moço ou o Novo, foi orador insígne (Panegírico de Trajano, 100), jurista, político, e governador imperial na Bitínia (111-112). Sobrinho-neto de Plínio, o Velho, que o adoptou, estava com ele no dia da grande erupção do Vesúvio (79 d.C.), mas não o acompanhou na viagem de barco até o vulcão em erupção que se revelaria mortal. Seus escritos sobre esse dia, no qual Pompeia se afogou em cinzas, são o principal documento escrito que versam a respeito de como sucedeu tal erupção. A troca de cartas entre Plínio e o imperador Trajano, preservadas até os dias de hoje, são considerados um dos mais valiosos documentos para entender a organização e a vida cotidiana do império romano da época. Nelas, Plínio cita pela primeira vez o cristianismo num documento romano conhecido. (pt)
- Пли́ний Мла́дший (полное имя — Гай Пли́ний Цеци́лий Секу́нд; лат. Gaius Plinius Caecilius Secundus; родился приблизительно в 61 году, Новый Ком, Римская империя — умер между 113 и 115 годом, провинция Вифиния, Римская империя) — древнеримский государственный деятель, писатель и адвокат, занимавший в 100 году должность консула-суффекта. (ru)
- Gaius Plinius Cecilius Secundus, mer känd som Plinius den yngre, född cirka 63 i Como, död cirka 113 i Bithynien, var en romersk jurist, författare och senator. (sv)
- 盖尤斯·普林尼·采西利尤斯·塞孔都斯（拉丁语：Gaius Plinius Caecilius Secundus，61年8月25日至62年8月24日之间出生于今天意大利科莫，约113年逝世于比提尼亞與本都行省），也被称为小普林尼，是一位罗马帝国律师、作家和議員。他被认为是一位诚实而低调的人物，坚持执行追查基督徒的政策。他的很多信件流传了下来，成为研究当时历史的珍贵资料。 (zh)
- Гай Плі́ній Цеци́лій Се́кунд (лат. Gaius Plinius Caecilius Secundus; 62 — близько 114) — давньоримський політичний діяч, консул-суффект 100 року, письменник, адвокат. Племінник і усиновлений Плінія Старшого. Коли Пліній Старший загинув під час виверження вулкана Везувій в 79 році, Гай Цецилій як спадкоємець змінив своє ім'я на Гай Пліній Цецилій Секунд. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Gai Plini Cecili Segon (en llatí Caius Plinius Caecilius Secundus; Como, 61 – Nicomèdia, 113) va ser un polític i escriptor llatí anomenat Plini el Jove, per distingir-lo de l'oncle homònim Plini el Vell. Era fill de i de Plinia (la germana de Plini el Vell). Va néixer vers el 61 o 62 a Comum (Como), a la vora de la qual tenia diverses vil·les. Se sap que estava present a l'erupció del Vesuvi l'any 79, i ell mateix diu que tenia 18 anys. (ca)
- جايوس بلينيوس كاسيليوس الثاني المولود باسم جايوس كاسيليوس أو جايوس كاسيليوس سيلو (61 – 112 تقريبًا) المشهور باسم بلينيوس الأصغر هو محام ومؤلف وقاض روماني. نشأ وتعلم على يدي عمه بلينيوس الأكبر. وشهدا معا ثوران فيزوف في 24 أغسطس 79 م. كتب بلينيوس المئات من الرسائل التي لا زال بعضها باقيًا تعد الآن من المصادر التاريخية لتلك الفترة، بعضها كان موجهًا لأباطرة تلك الفترة والبعض إلى نبلاء أمثال المؤرخ تاسيتس. عمل بلينيوس كقاض في عهد تراجان. كان بلينيوس رجلاً صادقًا ومعتدلاً، شغل العديد من المناصب المدنية والعسكرية. كما كان صديقًا للمؤرخ تاسيتس. (ar)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus minor, nomata Plinio la Juna, naskiĝis dum la jaro 61 en Como (Novum Comum) kaj mortis ĉirkaŭ la jaro 113. Li estis nevo kaj poste adopta filo de Gaius Plinius Secundus, konata kiel Plinius maior, Plinio la Maljuna. (eo)
- Plinio Gaztea (latinez: Gaius Plinius Caecilus Secundus; Comum, 61 - Bitinia, c. 112) Antzinako Erromako politika-gizon eta idazle bat izan zen, Plinio Zaharraren iloba. (eu)
- Cayo Plinio Cecilio Segundo (en latín Caius Plinius Caecilius Secundus; Como, Italia, 61 - Bitinia, c. 112), conocido como Plinio el Joven, fue un abogado, escritor y científico de la antigua Roma. (es)
- 가이우스 플리니우스 카이킬리우스 세쿤두스(라틴어: Gaius Plinius Caecilius Secundus, 기원후 61년 - 112년), 아명은 가이우스 카이킬리우스 혹은 가이우스 카이킬리우스 킬로(라틴어: Gaius Caecilius Cilo)이며 흔히 소플리니우스라 부른다. 고대 로마의 문학가이자 법조인이자 자연 철학자이며 행정관이었다. 그의 숙부는 가이우스 플리니우스 세쿤두스(대플리니우스)로 자신을 길러주고 가르치는 데 도움을 주었으며, 79년 8월 24일 베수비우스 화산 폭발 당시 두 사람은 현장을 목격했다. (ko)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus (bijgenaamd minor, d.i. de Jongere, Como 62 - circa 113) was een Romeinse letterkundige en politicus. Hij was de neef en (na de dood van zijn vader) ook adoptiezoon van Plinius de Oudere. In 1876 werden een Romeinse mozaïekvloer en veel Romeinse munten gevonden in Lierna, in het Comomeer. Aangenomen wordt dat de mozaïekvloer onderdeel was van de . (nl)
- Пли́ний Мла́дший (полное имя — Гай Пли́ний Цеци́лий Секу́нд; лат. Gaius Plinius Caecilius Secundus; родился приблизительно в 61 году, Новый Ком, Римская империя — умер между 113 и 115 годом, провинция Вифиния, Римская империя) — древнеримский государственный деятель, писатель и адвокат, занимавший в 100 году должность консула-суффекта. (ru)
- Gaius Plinius Cecilius Secundus, mer känd som Plinius den yngre, född cirka 63 i Como, död cirka 113 i Bithynien, var en romersk jurist, författare och senator. (sv)
- 盖尤斯·普林尼·采西利尤斯·塞孔都斯（拉丁语：Gaius Plinius Caecilius Secundus，61年8月25日至62年8月24日之间出生于今天意大利科莫，约113年逝世于比提尼亞與本都行省），也被称为小普林尼，是一位罗马帝国律师、作家和議員。他被认为是一位诚实而低调的人物，坚持执行追查基督徒的政策。他的很多信件流传了下来，成为研究当时历史的珍贵资料。 (zh)
- Гай Плі́ній Цеци́лій Се́кунд (лат. Gaius Plinius Caecilius Secundus; 62 — близько 114) — давньоримський політичний діяч, консул-суффект 100 року, письменник, адвокат. Племінник і усиновлений Плінія Старшого. Коли Пліній Старший загинув під час виверження вулкана Везувій в 79 році, Гай Цецилій як спадкоємець змінив своє ім'я на Гай Пліній Цецилій Секунд. (uk)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus, známý jako Plinius minor, česky Plinius mladší, (61 – 113 Novum Comum, Itálie) byl římský spisovatel a právník. Jako mladý přišel o otce, proto byl vychován matkou a svým strýcem Pliniem starším, který jej adoptoval. Získal řečnické a právnické vzdělání. Jako obhájce se stal poměrně známý. Sloužil jako vojenský tribun v Sýrii, potom se věnoval státní službě. (cs)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus, auch Plinius der Jüngere, lateinisch Plinius minor (* zwischen 25. August 61 und 24. August 62 in Novum Comum, jetzt Como, Oberitalien; † um 113 oder 115 wahrscheinlich in der Provinz Bithynia et Pontus), war Anwalt und Senator in der römischen Kaiserzeit unter den Herrschern Domitian, Nerva und Trajan. Wie sein Onkel, der Naturforscher Plinius der Ältere, ist er für die Nachwelt vor allem wegen seines teilweise überlieferten schriftstellerischen Werkes, hauptsächlich der Plinius-Briefe, bedeutsam geblieben. (de)
- Ο Γάιος Πλίνιος Καικίλιος (Gaius Plinius Caecilius Secundus, 61 - 113), γνωστότερος ως Πλίνιος ο Νεότερος, ήταν δικηγόρος, συγγραφέας και δικαστής της αρχαίας Ρώμης. Ήταν ανιψιός του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, ο οποίος συμμετείχε στην ανατροφή του. (el)
- Ba dhlíodóir, údar, agus na Sean-Róimhe é Plinias Óg (Laidin:Gaius Plinius Caecilius Secundus) (61 AD- ca. 112 AD), a rugadh Gaius Caecilius nó Gaius Caecilius Cilo. Chabhraigh uncail Phlinias, Plinias Mór, le tógáil agus oiliúint a nia agus bhí siad araon mar fhinné ar bhrúchtadh na Veasúive ar 24 Lúnasa 79 AD. (ga)
- Gaius Plinius Caecilius Secundus, born Gaius Caecilius or Gaius Caecilius Cilo (61 – c. 113), better known as Pliny the Younger (/ˈplɪni/), was a lawyer, author, and magistrate of Ancient Rome. Pliny's uncle, Pliny the Elder, helped raise and educate him. Pliny rose through a series of civil and military offices, the cursus honorum. He was a friend of the historian Tacitus and might have employed the biographer Suetonius on his staff. Pliny also came into contact with other well-known men of the period, including the philosophers Artemidorus and Euphrates the Stoic, during his time in Syria. (en)
- Caius Plinius Caecilius Secundus, lahir sebagai Gaius Caecilius atau Gaius Caecilius Cilo (~61 - 112 M.), lebih dikenal sebagai Plinius yang Muda (bahasa Inggris: Plinius the Younger) adalah seorang penulis sejarah yang lahir di Como, dekat Milan, Italia. Ia menjabat sebagai konsul pada zaman Kaisar Trajan (memerintah 98–117 M) dan kemudian diangkat menjadi gubernur provinsi Romawi di Pontus dan Bitinia (Turki) tahun 101-110 M. Pamannya, Plinius yang Tua, membantu membesarkan dan mendidiknya. Mereka berdua menjadi saksi meletusnya gunung Vesuvius tanggal 24 Agustus 79 M. Ratusan tulisannya sekarang menjadi sumber informasi penting untuk sejarah Romawi kuno. Ia adalah teman baik penulis sejarah Tacitus. (in)
- Pline le Jeune est né en 61 ou 62 après J.-C. à Novum Comum (aujourd'hui Côme) en Cisalpine. Il est adopté par son oncle maternel Pline l'Ancien sous le nom de Caius Plinius Lucius filius Oufentina tribu Caecilius Secundus . Pline est mort vers 113 probablement dans la province de Bithynie et Pont. C'est un sénateur et célèbre avocat romain des règnes de Titus à Trajan, proche de ce dernier, consul suffect en 100 et gouverneur impérial de la province de Bithynie et Pont entre 111 et 113. À l'instar de son oncle, le naturaliste Pline l'Ancien, il est resté célèbre principalement en raison de son travail littéraire qui a partiellement survécu, notamment sa fameuse correspondance. (fr)
- Gaio Plinio Cecilio Secondo, nato Gaio Cecilio (in latino: Gaius Plinius Caecilius Secundus; Novum Comum, 61 o 62 – Bitinia o forse Roma, 114 circa), è stato un avvocato, scrittore e magistrato romano, conosciuto come Plinio il Giovane per distinguerlo dallo zio materno Plinio il Vecchio: lo zio lo adottò dopo la morte del padre, gli diede il proprio nome e si occupò della sua educazione. (it)
- ガイウス・プリニウス・カエキリウス・セクンドゥス（Gaius Plinius Caecilius Secundus, 61年頃 - 113年頃）は、帝政ローマの文人、政治家。北イタリアのコムム（現在のコモ市）生まれ。父の死後、母方の叔父である博物学者、政治家、軍人のガイウス・プリニウス・セクンドゥス（大プリニウス）の養子になった。叔父との区別のため小プリニウスと称される。 元老院議員としてトラヤヌス帝に対して捧げた賞賛の演説『』と、全10巻の『』が作品として知られている。『書簡集』は103年頃から出版したもので、96年末頃からの書簡を収めていて「当時のローマ社会を知るうえできわめて重要な史料である」。『書簡集』第1巻から第9巻には私信を収め、友人・知人あての247通からなる。第10巻にはトラヤヌスと交わした公的書簡121通を収め、巻初からの14通はローマでプリニウスが書いた手紙と皇帝の返書1通で、残りの107通は109年秋から赴任地ビテュニア・ポントゥスで暮らしたプリニウスが属州総督としてトラヤヌス宛てに書いた手紙とトラヤヌスの答書で構成されている。112年ごろ書いた手紙およびトラヤヌスの答書による指示は、皇帝礼拝を拒否しイエス・キリストを崇拝するキリスト教徒に対する処遇方法を知る事ができる貴重な資料となっている。タキトゥスとは友人で、彼の求めに応じて叔父が死んだ日の様子を語った書簡が『書簡集』に含まれており、ヴェスヴィオ火山の噴火の様子を知る貴重な資料となっている。 (ja)
- Pliniusz Młodszy, łac. Gaius Plinius Caecilius Secundus, także Minor (ur. ok. 61 r. n.e., zm. ok. 113 r. n.e.) – polityk, mówca, prawnik i pisarz rzymski. Urodził się w Comum Novum (dziś Como w Lombardii). Po śmierci ojca, Lucjusza Caeciliusa Cilo, edyla prowincji, został adoptowany przez Pliniusza Starszego, który był jego wujem. Rozpoczął karierę urzędniczą za cesarza Domicjana, wycofał się jednak z życia publicznego zrażony terrorem. Powrócił do polityki za cesarza Trajana, który darzył go zaufaniem i powierzył mu namiestnictwo prowincji Bitynii i Pontu. (pl)
- Caio Plínio Cecílio Segundo (em latim: Caius Plinius Caecilius Secundus; Como, 61 ou 62 — Bitínia?, 114), também conhecido como Plínio, o Jovem, o Moço ou o Novo, foi orador insígne (Panegírico de Trajano, 100), jurista, político, e governador imperial na Bitínia (111-112). A troca de cartas entre Plínio e o imperador Trajano, preservadas até os dias de hoje, são considerados um dos mais valiosos documentos para entender a organização e a vida cotidiana do império romano da época. Nelas, Plínio cita pela primeira vez o cristianismo num documento romano conhecido. (pt)
|
