| dbo:abstract
|
- Un sermó o homilia és una modalitat del gènere oratori que consisteix en un discurs de tema religiós, en general pronunciat durant la missa cristiana. El sermó es pronunciava, en la primera litúrgia cristiana, en llatí. Després, quan el poble ja no comprenia el llatí culte, va començar a pronunciar-se en llengua vulgar, mentre que la resta de la litúrgia continuava en llatí. Alguns autors pensen que aquest va ser l'origen de cert traspàs de veus, proverbis i contes cultes a la llengua vulgar, cosa que donaria peu a bona part de la literatura folklòrica. El sermó podria ser dogmàtic, místic, ascètic o parenètic. Era dogmàtic si tractava sobre dogmes. Els que explicaven els misteris eren els sermons místics. Si eren sobre pràctiques religioses, s'anomenaven ascètics. Finalment, dels que tractaven qüestions morals en deien parenètics. (ca)
- Kázání může znamenat
* přednesení projevu s náboženským obsahem během bohoslužby, přičemž jde většinou o integrální součást takové bohoslužby a osoba přednášejícího (většinou identická s autorem obsahu), čas, místo a způsob přednesu jsou do určité míry upraveny liturgickými předpisy;
* samotný obsah přednesu, rovněž částečně upravený liturgickými předpisy;
* v češtině i v některých jiných jazycích (srov. např. anglické „homily“):
* přeneseně: dlouhou řeč, obšírný výklad;
* expresivně: domluvu, napomínání, kárání, výtky. Nauka o kázání (kazatelství) se nazývá homiletika. (cs)
- الموعظة هو أي خطاب القاه نبي أو يلقيه أحد فقهاء أو رجال الدين، عادة ما يحتوي على تحليل لما جاء بهذا الدين من إرشادات أو قوانين، أو تذكير ببعض المباديء الهامة. (ar)
- Prediko estas literatura ĝenro, parolado per kiu oni komunikas al publiko verojn religiajn aŭ insistado en rekomendado de tio, kion oni kredas vera kaj bona. En Katolika Eklezio ĝis 1970 dirata de predikejo. Predikisto kutime identigas personon kiu predikas aŭ faras predikojn aŭ homiliojn de religiaj temoj plej ofte al asembleo de personoj. Malplej oftaj estas predikistoj kiuj predikas surstrate, aŭ tiuj kies mesaĝo ne necese estas religia, sed kiuj predikas komponantojn kiaj el morala aŭ socia aŭ sociala vidpunktoj aŭ filozofio. (eo)
- Predigt (lat. praedicatio) ist eine Rede im Rahmen einer religiösen Feier, zumeist mit religiösem Inhalt. Die Predigt hat einen besonderen Stellenwert im Neuen Testament und im christlichen Gottesdienst. In der christlichen Theologie wird die Lehre von der Predigt als Homiletik bezeichnet. Auf Englisch und Französisch heißt Predigt sermon (von lat. sermo: Wechselrede, Gespräch; Vortrag). Im Deutschen ist der Sermon nur sprichwörtlich. (de)
- Se denomina sermón u homilía al género de la oratoria que consiste en un discurso de tema religioso, por lo general pronunciado durante el culto cristiano. El sermón se pronunciaba, en la primera liturgia cristiana, en latín, pero después, en vista de que el pueblo ya no entendía el latín culto, empezó a pronunciarse en lengua vernácula, mientras que el resto de la liturgia continuaba pronunciándose en latín. Algunos autores piensan que ese fue el origen de cierto transvase de voces, proverbios y cuentecillos cultos a la lengua vulgar, dando origen a buena parte de la literatura folclórica. (es)
- Sermoi, baita ere prediku, homilia eta pronu, oratoriaren generoa da, eliz hitzaldia, erlijioari buruzko diskurtsoan datzana, oro har kristau gurtzan zehar. Sermoia gai erlijioso edo moral bati buruz apaiz baten diskurtso publikoa bat da, elizako zerbitzu baten zati gisa egiten ohi dena. Sermoia emateko ekintzari "sermoia egin" esaten zaio. Sermoia, lehen kristau liturgian, latinez ahoskatzen zen, baina gero, herriak latinezko kultua jada ulertzen ez zuela ikusirik, herri-hizkuntzan ematen hasi zen, gainerako liturgiak latinez egiten jarraitzen zuen bitartean. Egile batzuek uste dute hori izan zela hizkuntza arruntera landutako ahots eta esaera zaharren aldaketa jakin baten jatorria, literatura folklorikoaren zati bat sorraraziz. (eu)
- Un sermon, du latin sermo (« conversation, conférence »), est un discours prononcé lors d'une célébration religieuse. Dans les religions abrahamiques, le prédicateur, ou prêcheur, adresse à l'assemblée un message d'ordre éthique ou théologique, fondé sur les Écritures, Bible ou Coran, tout en expliquant les applications pratiques que les fidèles peuvent mettre en œuvre. (fr)
- Khotbah adalah salah satu cara yang dipakai untuk mengkomunikasikan pesan kepada Nathan. Dalam tradisi Kristen, pesan ini didasarkan pada apa yang tertulis di dalam Alkitab atau yang biasa disebut kabar baik. Dalam bahasa Yunani, kabar baik ini disebut Yunani . Alkitab sebagai sumber pemberitaan Firman Tuhan melalui proses. Sehingga khotbah yang disampaikan bukan pemikiran subjektif si pengkhotbah. Pesan dari teks Alkitab itu yang menjadi inti khotbah. Pesan yang diberitakan itu di dalam bahasa Yunani disebut . Kerygma merupakan pesan dari teks Alkitab yang telah ditafsirkan sebelumnya. Cara mengkomunikasikan khotbah juga berbeda dengan cara komunikasi yang lain. Khotbah di Bukit merupakan salah satu contoh khotbah yang dilakukan oleh Yesus. Khotbah di Bukit juga menjadi salah satu rujukan di dalam etika Perjanjian Baru. Yesus di dalam pemberitaan-Nya tersebut berisi tentang Kerajaan Allah yang akan datang. Khotbah itu pun berisi panggilan atau seruan Yesus kepada setiap orang untuk bertobat. Selain Yesus, tokoh yang terkenal dengan khotbahnya di dalam Perjanjian Baru adalah Paulus. Pemberitaan berita kesukaan dari Paulus terpusat pada kematian dan kebangkitan Kristus menurut Kitab Suci. di dalam berkhotbah ada cara-cara tertentu di dalam ilmu berkhotbah. Ilmu Khotbah juga dikenal dengan istilah . Homiletika merupakan alat yang harus dikuasai oleh seorang pengkhotbah. Di dalam penyusunan khotbah juga diperlukan proses hermeneutik. Proses Hermeneutik ini membantu pengkhotbah dalam menafsir teks sehingga kontekstual. (in)
- A sermon is a religious discourse or oration by a preacher, usually a member of clergy. Sermons address a scriptural, theological, or moral topic, usually expounding on a type of belief, law, or behavior within both past and present contexts. Elements of the sermon often include exposition, exhortation, and practical application. The act of delivering a sermon is called preaching. In secular usage, the word sermon may refer, often disparagingly, to a lecture on morals. In Christian practice, a sermon is usually preached to a congregation in a place of worship, either from an elevated architectural feature, known as a pulpit or an ambo, or from behind a lectern. The word sermon comes from a Middle English word which was derived from Old French, which in turn originates from the Latin word sermō meaning 'discourse.' A sermonette is a short sermon (usually associated with television broadcasting, as stations would present a sermonette before signing off for the night). The Christian Bible contains many speeches without interlocution, which some take to be sermons: Jesus' sermon on the mount in Matthew 5–7 (though the gospel writers do not specifically call it a sermon; the popular descriptor for Jesus' speech there came much later); and Peter after Pentecost in Acts 2:14–40 (though this speech was delivered to non-Christians and as such is not quite parallel to the popular definition of a sermon). In Islam, sermons are known as khutbah. (en)
- De preek of prediking (Latijn praedicare = openlijk verklaren, verkondigen, vermelden, vertellen) is een rede waarin een godsdienstige waarheid in het openbaar wordt verkondigd, toegelicht, enzovoort. Zij is een belangrijk onderdeel van de eredienst in verschillende godsdiensten. De leer van het doordenken, maken en geven van een preek of homilie heet homiletiek. (nl)
- 説教（せっきょう）とは、宗教の教義・教典を、その信者や民衆に、口頭で説き明かすこと。また、そこで話される内容そのものを指す場合もある。転じて、目下の者に対して、教え導くために言い聞かせることや、堅苦しい教訓をいう場合もある（「親に説教される」など）。 本来の語義における説教の場面では、説教をする者（説教者、説教家）は、一般信徒や民衆よりも高度で専門的な教義・教典についての知識や見識を有する者であること、さらにそれをわかりやすく教え伝える能力に長けていることが期待される。 (ja)
- 설교(說敎)는 기독교에서 성직자가 성경을 해석하는 예배의 순서이다.다른 종교에서도 “설교”가 있지만, 이 문서에서는 기독교에 한정한다. (ko)
- Um sermão é um discurso dado em circunstâncias religiosas. (pt)
- Predikan (latin praedicare ’utropa’) eller förkunnelse är de tal och anföranden som religiösa lärare håller för att utlägga innehållet i sin tro och vinna anslutning till denna, samt uppmuntra till ett liv i enlighet med den. (sv)
- Kazanie (łac. sermo) – gatunek literatury stosowanej, przemowa wygłaszana zwykle przez osobę duchowną wyznania chrześcijańskiego, która ma za zadanie nauczanie i przekazanie treści religijnych. Odmianą kazania jest homilia zawierająca wyjaśnienie fragmentu tekstu biblijnego, często błędnie uważana za synonim tego terminu. Do 1970 roku kazania w Kościele katolickim były głoszone z ambony, obecnie – częściej z kazalnicy (zwanej też poetycko stołem słowa Bożego). W islamie kazanie zwane jest chutbą. Mianem kazania również określa się najobszerniejszą przemowę wygłoszoną przez Jezusa Chrystusa, zwaną Kazaniem na górze. (pl)
- Про́повідь (грец. Ομιλία) — у вузькому значенні, християнська церковна настанова, завданням якої є розповісти і розтлумачити слухачам вчення Ісуса Христа; офіційна назва в українському православ'ї — Слово; також неофіційна назва в українському протестантстві. У широкому значенні, разповсюдження Доброї новини (Євангелія) та вчення Ісуса Христа, заповідане Ним Самим Своїм послідовникам: «І казав Він до них: Ідіть по цілому світові, та всьому створінню Євангелію проповідуйте!» (Мк 16,15); близьке до новозавітньому поняттю, що виражається грецьким терміном κήρυγμα. Проповідь, серед функції релігійної настанови, у 17 столітті, окрім завдань просвітительських, виконувала також і завдання спеціально-естетичні, таким чином вона ставала виразно бароковою. Українські проповідники кінця XVI — початку XVII ст. досягали зрозумілості і доступності своїх повчань та настанов простотою викладу та будували їх без особливих риторичних хитрощів. Для того, щоб задовольнити смаки аудиторії, проповідникам доводилося вводити у свої промови незвичайні і цікаві факти і відомості, приклади та оповідання з використанням порівнянь, метафор і алегорій. (uk)
- Про́поведь в широком смысле — выражение или распространение каких-либо идей, знаний, истин, учений или верований, которое осуществляет их убеждённый сторонник. (ru)
- 佈道或講道（英語：Sermon），是指基督教教會中，由神父、傳道人或牧师进行的一种演講。 佈道主要包括圣经、神学、宗教或道德方面的社會话题，通常在过去和当前的背景下阐释了信仰、律法等。佈道的主要元素包括诠释經文、劝诫和实际行动等。佈道起源於耶穌基督的登山寶訓。 其他宗教信仰的傳道亦可稱「佈道」，有時世俗性的演講亦可稱「佈道」，泛指具感染力但不具宗教色彩的演講。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Kázání může znamenat
* přednesení projevu s náboženským obsahem během bohoslužby, přičemž jde většinou o integrální součást takové bohoslužby a osoba přednášejícího (většinou identická s autorem obsahu), čas, místo a způsob přednesu jsou do určité míry upraveny liturgickými předpisy;
* samotný obsah přednesu, rovněž částečně upravený liturgickými předpisy;
* v češtině i v některých jiných jazycích (srov. např. anglické „homily“):
* přeneseně: dlouhou řeč, obšírný výklad;
* expresivně: domluvu, napomínání, kárání, výtky. Nauka o kázání (kazatelství) se nazývá homiletika. (cs)
- الموعظة هو أي خطاب القاه نبي أو يلقيه أحد فقهاء أو رجال الدين، عادة ما يحتوي على تحليل لما جاء بهذا الدين من إرشادات أو قوانين، أو تذكير ببعض المباديء الهامة. (ar)
- Prediko estas literatura ĝenro, parolado per kiu oni komunikas al publiko verojn religiajn aŭ insistado en rekomendado de tio, kion oni kredas vera kaj bona. En Katolika Eklezio ĝis 1970 dirata de predikejo. Predikisto kutime identigas personon kiu predikas aŭ faras predikojn aŭ homiliojn de religiaj temoj plej ofte al asembleo de personoj. Malplej oftaj estas predikistoj kiuj predikas surstrate, aŭ tiuj kies mesaĝo ne necese estas religia, sed kiuj predikas komponantojn kiaj el morala aŭ socia aŭ sociala vidpunktoj aŭ filozofio. (eo)
- Predigt (lat. praedicatio) ist eine Rede im Rahmen einer religiösen Feier, zumeist mit religiösem Inhalt. Die Predigt hat einen besonderen Stellenwert im Neuen Testament und im christlichen Gottesdienst. In der christlichen Theologie wird die Lehre von der Predigt als Homiletik bezeichnet. Auf Englisch und Französisch heißt Predigt sermon (von lat. sermo: Wechselrede, Gespräch; Vortrag). Im Deutschen ist der Sermon nur sprichwörtlich. (de)
- Se denomina sermón u homilía al género de la oratoria que consiste en un discurso de tema religioso, por lo general pronunciado durante el culto cristiano. El sermón se pronunciaba, en la primera liturgia cristiana, en latín, pero después, en vista de que el pueblo ya no entendía el latín culto, empezó a pronunciarse en lengua vernácula, mientras que el resto de la liturgia continuaba pronunciándose en latín. Algunos autores piensan que ese fue el origen de cierto transvase de voces, proverbios y cuentecillos cultos a la lengua vulgar, dando origen a buena parte de la literatura folclórica. (es)
- Un sermon, du latin sermo (« conversation, conférence »), est un discours prononcé lors d'une célébration religieuse. Dans les religions abrahamiques, le prédicateur, ou prêcheur, adresse à l'assemblée un message d'ordre éthique ou théologique, fondé sur les Écritures, Bible ou Coran, tout en expliquant les applications pratiques que les fidèles peuvent mettre en œuvre. (fr)
- De preek of prediking (Latijn praedicare = openlijk verklaren, verkondigen, vermelden, vertellen) is een rede waarin een godsdienstige waarheid in het openbaar wordt verkondigd, toegelicht, enzovoort. Zij is een belangrijk onderdeel van de eredienst in verschillende godsdiensten. De leer van het doordenken, maken en geven van een preek of homilie heet homiletiek. (nl)
- 説教（せっきょう）とは、宗教の教義・教典を、その信者や民衆に、口頭で説き明かすこと。また、そこで話される内容そのものを指す場合もある。転じて、目下の者に対して、教え導くために言い聞かせることや、堅苦しい教訓をいう場合もある（「親に説教される」など）。 本来の語義における説教の場面では、説教をする者（説教者、説教家）は、一般信徒や民衆よりも高度で専門的な教義・教典についての知識や見識を有する者であること、さらにそれをわかりやすく教え伝える能力に長けていることが期待される。 (ja)
- 설교(說敎)는 기독교에서 성직자가 성경을 해석하는 예배의 순서이다.다른 종교에서도 “설교”가 있지만, 이 문서에서는 기독교에 한정한다. (ko)
- Um sermão é um discurso dado em circunstâncias religiosas. (pt)
- Predikan (latin praedicare ’utropa’) eller förkunnelse är de tal och anföranden som religiösa lärare håller för att utlägga innehållet i sin tro och vinna anslutning till denna, samt uppmuntra till ett liv i enlighet med den. (sv)
- Про́поведь в широком смысле — выражение или распространение каких-либо идей, знаний, истин, учений или верований, которое осуществляет их убеждённый сторонник. (ru)
- 佈道或講道（英語：Sermon），是指基督教教會中，由神父、傳道人或牧师进行的一种演講。 佈道主要包括圣经、神学、宗教或道德方面的社會话题，通常在过去和当前的背景下阐释了信仰、律法等。佈道的主要元素包括诠释經文、劝诫和实际行动等。佈道起源於耶穌基督的登山寶訓。 其他宗教信仰的傳道亦可稱「佈道」，有時世俗性的演講亦可稱「佈道」，泛指具感染力但不具宗教色彩的演講。 (zh)
- Un sermó o homilia és una modalitat del gènere oratori que consisteix en un discurs de tema religiós, en general pronunciat durant la missa cristiana. El sermó es pronunciava, en la primera litúrgia cristiana, en llatí. Després, quan el poble ja no comprenia el llatí culte, va començar a pronunciar-se en llengua vulgar, mentre que la resta de la litúrgia continuava en llatí. Alguns autors pensen que aquest va ser l'origen de cert traspàs de veus, proverbis i contes cultes a la llengua vulgar, cosa que donaria peu a bona part de la literatura folklòrica. (ca)
- Sermoi, baita ere prediku, homilia eta pronu, oratoriaren generoa da, eliz hitzaldia, erlijioari buruzko diskurtsoan datzana, oro har kristau gurtzan zehar. Sermoia gai erlijioso edo moral bati buruz apaiz baten diskurtso publikoa bat da, elizako zerbitzu baten zati gisa egiten ohi dena. Sermoia emateko ekintzari "sermoia egin" esaten zaio. (eu)
- Khotbah adalah salah satu cara yang dipakai untuk mengkomunikasikan pesan kepada Nathan. Dalam tradisi Kristen, pesan ini didasarkan pada apa yang tertulis di dalam Alkitab atau yang biasa disebut kabar baik. Dalam bahasa Yunani, kabar baik ini disebut Yunani . Alkitab sebagai sumber pemberitaan Firman Tuhan melalui proses. Sehingga khotbah yang disampaikan bukan pemikiran subjektif si pengkhotbah. Pesan dari teks Alkitab itu yang menjadi inti khotbah. (in)
- A sermon is a religious discourse or oration by a preacher, usually a member of clergy. Sermons address a scriptural, theological, or moral topic, usually expounding on a type of belief, law, or behavior within both past and present contexts. Elements of the sermon often include exposition, exhortation, and practical application. The act of delivering a sermon is called preaching. In secular usage, the word sermon may refer, often disparagingly, to a lecture on morals. In Islam, sermons are known as khutbah. (en)
- Kazanie (łac. sermo) – gatunek literatury stosowanej, przemowa wygłaszana zwykle przez osobę duchowną wyznania chrześcijańskiego, która ma za zadanie nauczanie i przekazanie treści religijnych. Odmianą kazania jest homilia zawierająca wyjaśnienie fragmentu tekstu biblijnego, często błędnie uważana za synonim tego terminu. Do 1970 roku kazania w Kościele katolickim były głoszone z ambony, obecnie – częściej z kazalnicy (zwanej też poetycko stołem słowa Bożego). W islamie kazanie zwane jest chutbą. (pl)
- Про́повідь (грец. Ομιλία) — у вузькому значенні, християнська церковна настанова, завданням якої є розповісти і розтлумачити слухачам вчення Ісуса Христа; офіційна назва в українському православ'ї — Слово; також неофіційна назва в українському протестантстві. У широкому значенні, разповсюдження Доброї новини (Євангелія) та вчення Ісуса Христа, заповідане Ним Самим Своїм послідовникам: «І казав Він до них: Ідіть по цілому світові, та всьому створінню Євангелію проповідуйте!» (Мк 16,15); близьке до новозавітньому поняттю, що виражається грецьким терміном κήρυγμα. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
