Jump to content

Լուսաձոր (Տավուշի մարզ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
(Վերահղված է Լուսաձորից)
Գյուղ
Լուսաձոր
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզՏավուշ
ՀամայնքՏավուշի մարզ և Իջևանի շրջան
Այլ անվանումներՂարանլուխ, Ղարանլուխդարա, Խավարաձոր
ԲԾՄ720 մ
Կլիմայի տեսակմերձարևադարձային
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Բնակչություն671[1] մարդ (2011)
Ազգային կազմՀայեր
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի
Ժամային գոտիUTC+4
Լուսաձոր (Տավուշի մարզ) (Հայաստան)##
Լուսաձոր (Տավուշի մարզ) (Հայաստան)

Լուսաձոր (նախկիմ անվանումը` Խավարաձոր, նաև` Ղարանլուղդերե), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Տավուշի մարզի Իջևանի տարածաշրջանում, մարզկենտրոն Իջևանից 4 կմ հյուսիս, Մթնաձոր գետի ստորին հոսանքի շրջանում։ Վերանվանվել է Լուսաձոր 1935 թ. հունվարի 3-ին[2]։

Բնակչություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների՝ Լուսաձորի մշտական բնակչությունը կազմել է 671, առկա բնակչությունը՝ 533 մարդ[1]։ Բնակիչները հայեր են, որոնց նախնիները գաղթել են Արցախի Ջրաբերդի և Խաչենի գավառներից[2]։

Լուսաձորի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում՝ ստորև[3].

Տարի 1831 1873 1897 1926 1939 1959 1979 1989 2001 2011
Բնակիչ 105 99[4] 164 245 338 398 433 350 624 671[1]

Տնտեսություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչությունը զբաղվում է անասնապահությամբ, խոզաբուծությամբ, թռչնաբուծությամբ, դաշտավարությամբ, այգեգործությամբ և ծխախոտագործությամբ։

Պատմամշակութային կառույցներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղի արևմտյան մասում է գտնվում Սուրբ Գևորգ եկեղեցին (XIX դար), իսկ 2 կմ հարավ-արևմուտքում՝ Խավարաձոր գյուղատեղին (միջնադար)։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 2011 թ Հայաստանի մարդահամարի արդյունքները
  2. 2,0 2,1 Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 2 [Դ-Կ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 1986, էջ 608 — 992 էջ։
  3. «Հայաստանի հանրապետության բնակավայրերի բառարան, էջ 73» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ սեպտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2014 Մայիսի 20-ին.
  4. Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»