Przejdź do zawartości

5 Dywizja Artylerii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 Dywizja Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

marzec 1945

Rozformowanie

wrzesień 1945

Tradycje
Kontynuacja

13 Brygada Artylerii Ciężkiej
6 Dywizja Artylerii Przełamania
6 Brygada Artylerii Armat

Dowódcy
Pierwszy

płk Stanisław Skokowski

Organizacja
Dyslokacja

Toruń

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

5 Dywizja Artylerii (5 DA) – związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Dywizja została sformowana w Łowiczu na podstawie rozkazu Nr 58/Org. Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 15 marca 1945. W jej skład włączone zostały trzy istniejące już samodzielne brygady artylerii. Zaprzysiężenia jednostki dokonano w Łowiczu.

Formowanie jednostki zakończyło się 30 kwietnia 1945. Naczelny Dowódca Wojska Polskiego Rozkazem nr 110/org. z dnia 30 kwietnia 1945 wcielił 5 DA w skład 1 Armii Wojska Polskiego. Włączenie dywizji nastąpiło dopiero 11 maja 1945 na podstawie rozkazu nr 0194 dowódcy 1 Armii, gen. dyw. Stanisława Popławskiego.

Przy dywizji funkcjonował Wojskowy Sąd Polowy 5 Dywizji Artylerii, którego szefem był porucznik Józef Badecki[1].

Dywizję została rozformowana we wrześniu 1945, w Toruniu. Na jej bazie została utworzona 13 Brygada Artylerii Ciężkiej, a na bazie wydzielonych pododdziałów 2. i 3 BAH zorganizowane 87 i 90 pułki artylerii haubic. 9 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego został włączony do 71 pac[2].

Struktura organizacyjna dywizji

[edytuj | edytuj kod]

Stan bojowy dywizji 10 maja 1945 liczył 5460 żołnierzy, w tym:

  • dowództwo 5 DA i jednostki dywizyjne – 568,
  • 10 Brygada Artylerii Polowej – 1215,
  • 2 Brygada Artylerii Haubic – 1809,
  • 3 Brygada Artylerii Haubic – 1868[a].

Zgodnie z etatem 10 BAC miała posiadać trzydzieści sześć 152 mm haubicoarmat wz. 1937, natomiast brygady artylerii haubic po sześćdziesiąt 122 mm haubic wz. 1938 (M-30).

  1. Stan bojowy 2 i 3 BAH wykazywany był w zestawieniu 1 Armii, natomiast stan bojowy Dowództwa 5 DA i jednostek dywizyjnych oraz 10 BAC w zestawieniu jednostek Odwodu ND WP.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Wesołowski, W cieniu wojny i polityki. Sądownictwo Wojska Polskiego na froncie wschodnim w latach 1943-1945, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004, ISBN 83-7322-637-0, s. 455.
  2. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 44-45.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Mikołaj Plikus [red.]: Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii, Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.