Przejdź do zawartości

Eparchia rostowska i nowoczerkaska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eparchia rostowska i nowoczerkaska
Ростовская и Новочеркасская епархия
Ilustracja
Sobór Narodzenia Najświętszej Bogurodzicy w Rostowie nad Donem
Państwo

 Rosja

Obwód

 rostowski

Siedziba

Rostów nad Donem

Data powołania

24 maja 1919

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

dońska

Sobór katedralny

Narodzenia Najświętszej Bogurodzicy w Rostowie nad Donem
Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoczerkasku

Biskup diecezjalny

metropolita rostowski i nowoczerkaski
Merkuriusz (Iwanow)

Biskup pomocniczy

biskup taganroski Artemiusz (Kuźmin)

Położenie na mapie Rostowa nad Donem
Położenie na mapie Rosji
Położenie na mapie obwodu rostowskiego
Ziemia47°13′02,1″N 39°42′43,2″E/47,217250 39,712000
Strona internetowa

Eparchia rostowska i nowoczerkaskaeparchia metropolii dońskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego obejmująca południowo-zachodnią część obwodu rostowskiego.

Eparchia rostowska i nowoczerkaska

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Od 1829 na terenach nad Donem funkcjonowała eparchia dońska i nowoczerkaska ze stolicą w Nowoczerkasku. Obejmowała ona także obszar Kozaków czarnomorskich i obwód kaukaski. Zwierzchnikom eparchii przysługiwał tytuł biskupów nowoczerkaskich i gieorgijewskich. W 1842 wraz z utworzeniem eparchii kaukaskiej biskupi Nowoczerkaska zaczęli posługiwać się tytułem biskupów dońskich i nowoczerkaskich.

Eparchia rostowska i taganroska powstała 24 maja 1919 przez wyłączenie z eparchii jekatierinosławskiej i mariupolskiej okręgów Obwodu Wojska Dońskiego: rostowskiego i taganroskiego. W tym czasie tereny te były opanowane przez Siły Zbrojne Południa Rosji Antona Denikina.

Po ustanowieniu władzy bolszewickiej na początku lat 20. rozpoczęły się prześladowania religijne. W latach 30. powszechne stało się zamykanie, niszczenie i profanowanie cerkwi. W 1937 został zamknięty rostowski sobór katedralny. Sobór ponownie otwarto w 1942, w okresie niemieckiej okupacji. Po opuszczeniu Rostowa przez Niemców sobór funkcjonował nadal jako świątynia.

Diecezja wznowiła działalność w 1943, a jej terytorium objęło obszar zniesionej eparchii dońskiej i nowoczerkaskiej.

27 lipca 2011 z eparchii rostowskiej wydzielono eparchię szachtyńską i eparchię wołgodońską[1]. 6 października 2011 trzy wymienione eparchie połączono w metropolię dońską[2].

Biskupi

[edytuj | edytuj kod]
rostowscy i taganroscy (1919–1936)
rostowscy i taganroscy (1943–1948)
rostowscy i nowoczerkascy (24 lutego 1948 – 1954)
rostowscy i kamieńscy (1954–1957)
rostowscy i nowoczerkascy (od 1957)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]