Holy Loch Refit Site One

Holy Loch Refit Site One

Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Szkocja
Miejscowość	Holy Loch
Typ bazy	baza morska
Historia
Używana od	1961
Używana do	1992
Dane taktyczne
Stacjonujące jednostki	SUBRON 14
Użytkownicy
US Navy
Położenie na mapie Szkocji Holy Loch Refit Site One
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Holy Loch Refit Site One
55°59′06,6″N 4°55′58,8″W

Holy Loch Refit Site One – amerykańska baza okrętów podwodnych w Szkocji, w latach 1961–1992 służąca jako miejsce stacjonowania 14 eskadry strategicznych okrętów podwodnych (SUBRON 14) wyposażonych w pociski balistyczne SLBM, zwłaszcza Polaris A-1, Polaris A-2, Polaris A-3 i Poseidon C-3. W latach wcześniejszych, w tym w czasie drugiej wojny światowej, baza brytyjska.

Historia i cele bazy

Pierwsza generacja amerykańskich amerykańskiego morskiego systemu strategicznego odstraszania nuklearnego dysponowała pociskami balistycznymi Polaris, a następnie Poseidon o ograniczonym jedynie zasięgu 2200 do 4600 km. Celem skrócenia czasu niezbędnego dla przejścia do wyznaczonych rejonów patroli, marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych potrzebowała baz w wysuniętych lokalizacjach, w których okręty podwodne mogłyby wymieniać załogi oraz otrzymywać zaopatrzenie. Pozyskała wobec tego trzy bazy poza terytorium USA: Naval Base Guam w Apra Harbor na wyspie Guam, Naval Station Rota w hiszpańskiej Rocie oraz Holy Loch Refit Site One w Holy Loch w Szkocji. Bazy te zostały przystosowane do potrzeb w zakresie wymiany załóg okrętów, dostaw żywności, części zamiennych, torped i pocisków balistycznych, a także drobnych napraw.

Refit Site One w zatoce Holy Loch rozpoczęła działalność w marcu 1961 roku wraz z zawinięciem do niej okrętu bazy jednostek podwodnych USS "Proteus" (AS-19). Era patroli z tej bazy w ramach strategicznego odstraszania nuklearnego rozpoczęła się jeszcze w tym samym roku, kiedy wyszedł z niej na patrol USS "George Washington". W ciągu następnych lat w bazie tej rozpoczęły się lub zakończyły setki patroli strategicznych okrętów podwodnych. Z uwagi na fakt iż stałe utrzymywanie załóg okrętów podwodnych w Holy Loch nie było praktyczne, Refit Site 1 nie była portem macierzystym dla żadnej z nich. Wymagałoby to bowiem zbyt szeroko zakrojonej działalności pomocniczej na brzegu. Zamiast tego, załogi dostarczano do Szkocji transportem lotniczym z baz w Stanach Zjednoczonych, po czym w ten sam sposób wracały tam po zakończeniu patrolu. Centralnym elementem bazy był zakotwiczony pośrodku Holy Loch (ze względów bezpieczeństwa nie przy nabrzeżu) okręt-baza okrętów podwodnych (tender) spełniający rolę warsztatu, magazynu zaopatrzenia oraz broni. Wszystkie tendry zorganizowane są według określonego schematu, zgodnie z którym podzielone są na odrębne specjalistyczne sekcje.

Holy Loch. "Abraham Lincoln" w doku "Los Alamos"

• sekcja operacji odpowiedzialna jest za bezpieczeństwo prowadzonych przez okrętu operacji w morzu - jej specjalnością jest komunikacja oraz nawigacja;
• sekcja inżynieryjna odpowiedzialna jest m.in. za systemy napędowe okrętów, systemy pary, systemy elektryczne, systemy słodkiej wody, ochronę przeciwpożarową oraz kontrolę uszkodzeń. Sekcja ta zapewnia również zaopatrzenie w słodką wodę i prąd elektryczny okrętów zacumowanych przy tendrze;
• sekcja zaopatrzenia zaopatruje okręty w żywność, części zamienne oraz inne materiały;
• sekcja uzbrojenia ma w swojej pieczy systemy broni okrętów, w tym torpedy i pociski rakietowe;
• ostatnią i najważniejszą sekcją jest sekcja napraw okrętów.

Obok tendra, stałym wyposażeniem bazy w Holy Loch był pływający suchy dok umożliwiający naprawy i malowanie kadłuba okrętów podwodnych. Rolę suchego doku pełnił w Refit Sine 1 USS "Los Alamos" (AFDB-7), dzięki któremu tendry uzyskały możliwość wykonywania wielu napraw okrętów podwodnych, które przy jego braku mogłyby być wykonywane jedynie w stoczni. Innymi elementami wyposażenia bazy są barki zapewniające dodatkową przestrzeń roboczą i magazynową, a także holowniki i inne małe jednostki pływające służące głównie do przewozu personelu i zaopatrzenia.

Pierwszym tendrem w Holy Loch był "Proteus" (AS-19), który jednak szybko zakończył w niej służbę, zastąpiony już na początku. 1963 roku przez USS "Hunley" (AS-31) - tender typu Hunley. Ostatnim patrolem strategicznym przeprowadzonym z Holy Loch był przeprowadzony w roku 1991 patrol, kiedy to w morze wyszedł okręt typu Benjamin Franklin USS "Will Rogers" (SSBN-659). Ostatecznie, baza została oficjalnie zamknięta 3 marca 1992 roku

Bibliografia

• Frederic Gould: Cold War Milestones: Remembering Holy Loch. [dostęp 2010-03-27]. (ang.).