Język bikolski

Bikol
Obszar	Filipiny
Liczba mówiących	ok. 24 mln
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki austronezyjskie; Języki malajsko-polinezyjskie; Języki filipińskie; Język bikolski;
Kody języka
ISO 639-1	tl
ISO 639-2	bik
ISO 639-3	bik
IETF	bik
Glottolog	biko1240
Ethnologue	bik
GOST 7.75–97	бик 103
Linguist List	biko
	Występowanie
	; Zasięg języków bikolskich
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku bikolskim
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bikolski, bikol – język austronezyjski – bądź grupa spokrewnionych języków – z półwyspu Bikol na filipińskiej wyspie Luzon. Ma kilka mocno zróżnicowanych odmian regionalnych, traktowanych czasami jako odrębne języki, przy czym sami użytkownicy określają je po prostu jako „bikol”^[2]. Serwis Ethnologue traktuje bikolski jako tzw. makrojęzyk^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ethnologue.com
↑ J.W.J.W. Lobel J.W.J.W., Bikol, [w:] E.K.E.K. Brown, SarahS. Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 158–161, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422 (ang.).

Bibliografia

Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).

[autonazwa1-1] thnologue.com

[2] J.W.J.W. Lobel J.W.J.W., Bikol, [w:] E.K.E.K. Brown, SarahS. Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 158–161, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422 (ang.).

[1]

[2]