Przejdź do zawartości

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1948

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1948
Martin Lundström – szwedzki biegacz narciarski, dwukrotny mistrz olimpijski z Sankt Moritz
Gunnar Eriksson – szwedzki biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Sankt Moritz
Åke Seyffarth – szwedzki panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Sankt Moritz
Nino Bibbia – włoski skeletonista, mistrz olimpijski z Sankt Moritz
Nils Karlsson – szwedzki biegacz narciarski, mistrz olimpijski z Sankt Moritz
Olimpijska reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie – mistrzowie olimpijscy z Sankt Moritz
Erika Mahringer – austriacka alpejka, dwukrotna brązowa medalistka z Sankt Moritz
Birger Ruud – norweski skoczek narciarski, wicemistrz olimpijski z Sankt Moritz
Lassi Parkkinen – fiński panczenista, wicemistrz olimpijski z Sankt Moritz
Barbara Ann Scott i Hans Gerschwiler – szwajcarscy łyżwiarze figurowi, medaliści igrzysk w Sankt Moritz

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1948 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na V Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1948 roku w Sankt Moritz.

Igrzyska w Sankt Moritz były pierwszymi igrzyskami olimpijskimi po II wojnie światowej. Podczas tych igrzysk rozegrano 22 konkurencje w dziewięciu dyscyplinach sportowych[1]. W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1936 roku w Garmisch-Partenkirchen[2], do kalendarza olimpijskiego włączono pięć konkurencji – cztery w narciarstwie alpejskim (zjazd i slalom kobiet i mężczyzn)[3] i skeletonowy ślizg mężczyzn, który po dwudziestoletniej przerwie został jednorazowo przywrócony do rywalizacji olimpijskiej[4].

W zawodach zaprezentowało się 668 sportowców (591 mężczyzn i 77 kobiet) z 28 państw. Ze względu na udział w II wojnie światowej, do uczestnictwa w zimowych igrzyskach w Sankt Moritz, jak również w letnich igrzyskach w Londynie, nie zostali zaproszeni Niemcy i Japończycy[1]. Dla pięciu krajów – Chile, Danii, Islandii, Korei Południowej i Libanu – start w 1948 roku był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Korei i Libanu był to zarazem pierwszy start olimpijski, włączając w to również letnie igrzyska[5].

Medalistami olimpijskimi zostali przedstawiciele trzynastu państw, spośród których dziesięć państw zdobyło przynajmniej jeden złoty medal. Dla piętnastu reprezentacji oznaczało to zatem brak medalu na tych igrzyskach. Najwięcej medali – po dziesięć – zdobyli reprezentanci Norwegii, Szwecji i Szwajcarii, przy czym Norwegowie i Szwedzi mieli na koncie cztery złote medale, a Szwajcarzy trzy[1].

Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Włoch, i zarazem pierwsze złoto dla tego kraju, zdobył Nino Bibbia w ślizgu skeletonowym[6][7]. Z kolei pierwsze złoto zimowych igrzysk dla Belgii wywalczyli Micheline Lannoy i Pierre Baugniet w konkursie par sportowych[8]. Był to zarazem pierwszy belgijski medal zimowych igrzysk od 1928 roku[9]. W tej samej konkurencji Andrea Kékesy i Ede Király zdobyli pierwszy w historii srebrny medal dla reprezentacji Węgier[10]. Na poprzednich dwóch igrzyskach – w Lake Placid i Garmisch-Partenkirchen – w węgierskim dorobku znalazły się wyłącznie brązowe medale[11]. Również pierwszy w historii srebrny medal dla swojego kraju zdobyli hokeiści reprezentacji Czechosłowacji. Był to drugi medal, po brązowym w 1928 roku, wywalczony dla tego kraju na zimowych igrzyskach olimpijskich[12].

Najlepsze w ich dotychczasowej historii startów w zimowych igrzyskach olimpijskich występy osiągnęli również reprezentanci Szwecji, Szwajcarii, Francji i Kanady. Szwedzi, Szwajcarzy i Francuzi osiągnęli najlepszy wynik zarówno biorąc pod uwagę liczbę złotych medali, jak i wszystkich łącznie[13][14][15]. Francuzi, a także Kanadyjczycy, po raz pierwszy zakończyli zimowe igrzyska z dorobkiem dwóch złotych medali[15][16]. Największą sumę medali w historii swoich startów odnotowali również Austriacy, jednak ich wynik był słabszy pod względem liczby złotych medali od rezultatu osiągniętego w Chamonix – w Sankt Moritz zdobyli jeden złoty medal, a w Chamonix dwa[17].

Najlepszy od 1928 roku wynik medalowy w zimowych igrzyskach olimpijskich uzyskali reprezentanci Finlandii[18], a najlepszy od 1932 roku – reprezentanci Stanów Zjednoczonych[19]. Z kolei dla Norwegów był to niemal najsłabszy występ w historii – drugi raz, po igrzyskach w 1932 roku, zdobyli oni tylko dziesięć medali[20].

Jedynym krajem, który zdobył medale na poprzednich zimowych igrzyskach, a nie dokonał tego w Sankt Moritz, byli nieuczestniczący w zawodach olimpijskich Niemcy[2][1].

Konkurencje olimpijskie wyłoniły łącznie 123 medalistów, spośród których jedenaścioro zdobyło co najmniej dwa medale. Siedmioro z multimedalistów przynajmniej raz stanęło na najwyższym stopniu podium. Jedynym trzykrotnym medalistą igrzysk w Sankt Moritz został francuski alpejczyk, Henri Oreiller, w którego dorobku znalazły się dwa złote i jeden srebrny medal. Dwa tytuły mistrza olimpijskiego zdobył również szwedzki biegacz narciarski, Martin Lundström[1].

Klasyfikacja państw

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 w Sankt Moritz, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 4 3 3 10
1. Szwecja Szwecja 4 3 3 10
3. Szwajcaria 3 4 3 10
4. Stany Zjednoczone USA 3 4 2 9
5. Francja 2 1 2 5
6. Kanada Kanada 2 – 1 3
7. Austria Austria 1 3 4 8
8. Finlandia Finlandia 1 3 2 6
9. Belgia Belgia 1 1 – 2
10. Włochy Włochy 1 – – 1
11. Czechosłowacja Czechosłowacja – 1 – 1
11. Węgry – 1 – 1
13. Wielka Brytania Wielka Brytania – – 2 2
Razem 22 24 22 68

Klasyfikacje według dyscyplin

[edytuj | edytuj kod]

Biegi narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

W ramach igrzysk w Sankt Moritz rozegrano trzy konkurencje biegowe – biegi na 18 i 50 km techniką klasyczną oraz bieg sztafetowy. Konkurencje te nie uległy zmianie w porównaniu do igrzysk w Garmisch-Partenkirchen[21][22].

Rywalizację zdominowali reprezentanci Szwecji, którzy zdobyli złote medale we wszystkich konkurencjach. Jednocześnie wywalczyli sześć z siedmiu możliwych medali[a][22]. Tym samym reprezentacja Szwecji umocniła się na klasyfikacji wszech czasów w biegach narciarskich na igrzyskach olimpijskich. Szwedzi, włącznie z igrzyskami w 1948 roku, zdobyli siedem złotych medali – o cztery więcej niż Norwegowie. Jednocześnie jako pierwsi w historii trzykrotnie zajęli wszystkie miejsca na podium jednej konkurencji – wcześniej dokonali tego w biegach na 50 km podczas igrzysk w 1928 i 1936 roku[23][24][25].

Trzech zawodników dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Sankt Moritz. Najbardziej utytułowanym biegaczem został Martin Lundström z dwoma złotymi medalami. Ponadto złoto i srebro zdobył Nils Östensson, a złoto i brąz – Gunnar Eriksson[22].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Szwecja Szwecja 3 2 1 6
2. Finlandia Finlandia – 1 1 2
3. Norwegia Norwegia – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Bobsleje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

Kalendarz olimpijski konkurencji bobslejowych nie zmienił się od poprzednich igrzysk i składał się z dwójek i czwórek mężczyzn[26][27].

Medalistami zostali bobsleiści z trzech krajów – Szwajcarii, Stanów Zjednoczonych i Belgii. Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego[27]. Srebro belgijskiej czwórki był drugim w historii, po brązowym medalu piątki w 1928 roku, medalem olimpijskim dla tego kraju osiągniętym w bobslejach[28].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Szwajcaria 1 1 – 2
2. Stany Zjednoczone USA 1 – 2 3
3. Belgia Belgia – 1 – 1
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

Turniej olimpijski w hokeju na lodzie podczas igrzysk w Sankt Moritz wygrała reprezentacja Kanady, srebrny medal zdobyli hokeiści z Czechosłowacji, a brązowy – ze Szwajcarii[29].

O reprezentowanie Stanów Zjednoczonych na arenie olimpijskiej rywalizowały dwie drużyny – podstawowa, występująca pod egidą narodowej federacji, oraz amatorska. Ostatecznie drużyna amerykańska zajęła czwarte miejsce w turnieju. Zespół został jednak zdyskwalifikowany z uwagi na jawne dopuszczenie profesjonalnych graczy. Po powstałych kontrowersjach Międzynarodowy Komitet Olimpijski zapowiedział, że wyniki turnieju nie będą oficjalnie liczone do klasyfikacji olimpijskiej. Decyzję tę jednak uchylił jeszcze w trakcie trwania igrzysk[30].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Kanada Kanada 1 – – 1
2. Czechosłowacja Czechosłowacja – 1 – 1
3. Szwajcaria – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

Rywalizacja w kombinacji norweskiej niezmiennie składała się z jednej konkurencji indywidualnej – biegu na 18 km i skoków narciarskich[31][32]. Na igrzyskach w Sankt Moritz po raz pierwszy bieg dwuboistów rozegrano wspólnie z biegaczami. W biegu tym wystąpiło 84 zawodników, spośród których 39 było kombinatorami[33].

Na wszystkich poprzednich zimowych igrzyskach olimpijskich wszystkie medale w kombinacji norweskiej zdobywali dwuboiści z Norwegii. W 1948 roku pierwszy raz na podium nie znalazł się żaden z norweskich zawodników – dwa pierwsze miejsca zajęli Finowie, a trzeci był Szwed[33]. Jednocześnie zwycięzca zawodów – Heikki Hasu – uzyskał w biegu złożonym 448,8 punktu, czym o 2,8 punktu poprawił dotychczasową najwyższą notę na igrzyskach olimpijskich, osiągniętą w 1932 roku przez Johana Grøttumsbråtena[34][35][36][37][38].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Finlandia Finlandia 1 1 – 2
2. Szwecja Szwecja – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Łyżwiarstwo figurowe

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

W łyżwiarstwie figurowym, tak samo jak na poprzednich igrzyskach, rozegrano trzy konkurencje – zawody solistów, solistek i par sportowych[39][40]. Jedyna zmiana polegała na zmniejszeniu liczby obowiązkowych figur z dwunastu do sześciu. Ponadto w konkursie par sportowych po raz pierwszy i jedyny w historii igrzysk olimpijskich zawody oceniało jedenastu sędziów, a nie – jak zwykle – dziewięciu[40].

Medalistami zostali reprezentanci siedmiu państw, spośród których tylko Kanada i Austria zdobyły po dwa medale. Żaden z zawodników nie stanął dwukrotnie na podium olimpijskim podczas tych igrzysk[40]. Złote medale zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych, Belgii i Kanady. Były to pierwsze złota olimpijskie w łyżwiarstwie figurowym dla tych państw[41][42][43].

W konkursie par sportowych pierwszy złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Belgii zdobyli Micheline Lannoy i Pierre Baugniet[8], natomiast Andrea Kékesy i Ede Király w tym samym konkursie wywalczyli pierwszy w historii srebrny medal dla Węgier[10].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Kanada Kanada 1 – 1 2
2. Belgia Belgia 1 – – 1
2. Stany Zjednoczone USA 1 – – 1
4. Austria Austria – 1 1 2
5. Szwajcaria – 1 – 1
5. Węgry – 1 – 1
7. Wielka Brytania Wielka Brytania – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Łyżwiarstwo szybkie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

W ramach igrzysk w Sankt Moritz rozegrane zostały cztery konkurencje w łyżwiarstwie szybkim – biegi mężczyzn na 500, 1500, 5000 i 10000 metrów. Konkurencje nie zmieniły się w porównaniu do poprzednich igrzysk[44][45].

Rywalizację zdominowali Norwegowie, zdobywając trzy z czterech złotych medali. Dwóch panczenistów dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim – Szwed Åke Seyffarth zdobył złoty i srebrny medal, a Norweg Odd Lundberg – srebrny i brązowy[45].

Zwycięzca biegu na 1500 metrów – Sverre Farstad – poprawił rekord olimpijski, uzyskując czas 2:17,6[46]. Z kolei w biegu na 500 metrów rekord olimpijski poprawiono dwukrotnie – najpierw dokonał tego Bobby Fitzgerald z czasem 43,2 sekundy, a następnie Finn Helgesen z czasem lepszym o 0,1 sekundy[47]. W biegu tym, po raz pierwszy w historii konkurencji łyżwiarskich, trzech zawodników zajęło ex aequo drugie miejsce[48][49][50][51]. Organizatorzy nie byli przygotowani na taką sytuację – mieli tylko dwa srebrne medale zamiast trzech. Zaproponowali w związku z tym tymczasowe rozwiązanie, które miało polegać na przyznaniu jednemu z zawodników amerykańskich brązowego medalu i późniejszej jego wymiany na medal srebrny. Delegacja USA wyznaczyła Fitzgeralda do odebrania srebrnego medalu, a Kena Bartholomewa do medalu brązowego. Oburzony całą sytuacją Bartholomew nie stawił się na ceremonii medalowej[47].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 3 2 1 6
2. Szwecja Szwecja 1 1 1 3
3. Stany Zjednoczone USA – 2 – 2
4. Finlandia Finlandia – 1 1 2
Razem 4 6 3 13

Narciarstwo alpejskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

W ramach igrzysk w Sankt Moritz rozegrano sześć konkurencji alpejskich. Do wcześniej przeprowadzanej kombinacji dołączono zjazd i slalom mężczyzn i kobiet[52][3].

Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim został Henri Oreiller, który zdobył dwa złote i jeden brązowy medal. Został on jednocześnie najbardziej utytułowanym sportowcem igrzysk, biorąc pod uwagę wszystkie dyscypliny[1]. Ponadto pięcioro zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie – Gretchen Fraser i Trude Beiser (obie po jednym złotym i jednym srebrnym), James Couttet i Karl Molitor (obaj po jednym srebrnym i jednym brązowym) oraz Erika Mahringer (dwa brązowe). W zjeździe mężczyzn ex aequo trzeci czas osiągnęli Rolf Olinger i Karl Molitor, w związku z czym przyznano w tej konkurencji dwa brązowe medale[3].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Szwajcaria 2 2 2 6
2. Francja 2 1 2 5
3. Austria Austria 1 2 3 6
4. Stany Zjednoczone USA 1 1 – 2
Razem 6 6 7 19

Skeleton

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skeleton na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

Na igrzyskach w 1948 roku po raz drugi w historii rozegrano zawody olimpijskie w skeletonie. Wcześniej skeletoniści rywalizowali o medale olimpijskie w 1928 roku, również w Sankt Moritz[4]. Przywrócenie dyscypliny do kalendarza olimpijskiego nie nastąpiło jednak na stałe – kolejne zawody rozegrano podczas igrzysk w Salt Lake City w 2002 roku[53].

Złoty medal w jedynej konkurencji skeletonowej na igrzyskach w 1948 roku zdobył Włoch Nino Bibbia, który został powołany do kadry olimpijskiej jako bobsleista, a do zawodów skeletonowych został zgłoszony tuż przed zawodami[54]. Był to pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Włoch[6]. Wicemistrzem olimpijskim został Jack Heaton, który zdobył srebrny medal również podczas poprzedniej rywalizacji olimpijskiej, w 1928 roku[55].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Włochy Włochy 1 – – 1
2. Stany Zjednoczone USA – 1 – 1
3. Wielka Brytania Wielka Brytania – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Skoki narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.

Niezmiennie od poprzednich igrzysk skoczkowie narciarscy rywalizowali w jednej konkurencji indywidualnej[56][57]. Olimpijski konkurs skoków w Sankt Moritz był pierwszymi międzynarodowymi zawodami, podczas których skoki oceniane były przez pięciu sędziów, a dwie skrajne noty zaczęto odrzucać. W dotychczasowej formule noty wystawiało trzech sędziów i wszystkie wliczane były do wyniku punktowego[58].

Konkurs zdominowali reprezentanci Norwegii, którzy zdobyli wszystkie trzy medale olimpijskie[59]. Taka sytuacja, że wszystkie miejsca na podium zdobyli skoczkowie z jednego kraju, nastąpiła po raz drugi w historii. Wcześniej, na igrzyskach w Lake Placid w 1932, również Norwegowie zdobyli wszystkie medale[60]. Po pierwszej serii konkursu w Sankt Moritz na prowadzeniu był Matti Pietikäinen, jednak jego słabszy rezultat w finale sprawił, że ostatecznie zakończył zawody na czwartym miejscu[58].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 1 1 1 3
Razem 1 1 1 3

Multimedaliści

[edytuj | edytuj kod]

Jedenaścioro sportowców zdobyło w Sankt Moritz więcej niż jeden medal, a siedmioro spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto[1]. Najwięcej – czterech – multimedalistów startowało w barwach Szwecji. Troje multimedalistów stawało na podium olimpijskim w narciarstwie alpejskim, również trzech w biegach narciarskich, a jeden w łyżwiarstwie szybkim.

Najwięcej medali – trzy – zdobył reprezentant Francji w narciarstwie alpejskim, Henri Oreiller. Dwukrotnie został on mistrzem olimpijskim, dodatkowo zdobył brązowy medal. Dwa tytuły mistrzowskie zdobył także Martin Lundström w biegach narciarskich.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1948, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Oreiller, HenriHenri Oreiller Francja narciarstwo alpejskie 2 – 1 3
2. Lundström, MartinMartin Lundström Szwecja Szwecja biegi narciarskie 2 – – 2
3. Beiser, TrudeTrude Beiser Austria Austria narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
3. Fraser, GretchenGretchen Fraser Stany Zjednoczone USA narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
3. Östensson, NilsNils Östensson Szwecja Szwecja biegi narciarskie 1 1 – 2
3. Seyffarth, ÅkeÅke Seyffarth Szwecja Szwecja łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
7. Eriksson, GunnarGunnar Eriksson Szwecja Szwecja biegi narciarskie 1 – 1 2

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W dwóch konkurencjach indywidualnych do zdobycia było łącznie sześć medali, a w sztafecie mogli zdobyć tylko jeden medal.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-28)]. (ang.).
  2. ↑ a b 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  3. ↑ a b c Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-01)]. (ang.).
  4. ↑ a b Skeleton at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-28)]. (ang.).
  5. ↑ Olympic Countries. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)]. (ang.).
  6. ↑ a b Muore Nino Bibbia, primo oro azzurro alle Olimpiadi invernali. oasport.it, 29 maja 2013. [dostęp 2016-09-04]. (wł.).
  7. ↑ Italy. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (ang.).
  8. ↑ a b Les Belges à la conquête d’une sixième médaille à Sotchi. 7sur7.be, 28 stycznia 2014. [dostęp 2016-08-29]. (fr.).
  9. ↑ Belgium. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-05)]. (ang.).
  10. ↑ a b A hónap műtárgya. sportmuzeum.hu, 6 lutego 2014. [dostęp 2016-08-29]. (węg.).
  11. ↑ Hungary. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-16)]. (ang.).
  12. ↑ Czechoslovakia. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-18)]. (ang.).
  13. ↑ Sweden. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (ang.).
  14. ↑ Switzerland. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)]. (ang.).
  15. ↑ a b France. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  16. ↑ Canada. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  17. ↑ Austria. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).
  18. ↑ Finland. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-17)]. (ang.).
  19. ↑ United States. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  20. ↑ Norway. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-05]. (ang.).
  21. ↑ Cross Country Skiing at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-02)]. (ang.).
  22. ↑ a b c Cross Country Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  23. ↑ Cross-Country – Olympic Games – Men: 18 km. sports123.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)]. (ang.).
  24. ↑ Cross-Country – Olympic Games – Men: 50 km. sports123.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)]. (ang.).
  25. ↑ Cross-Country – Olympic Games – Men: 4 x 10 km Relay. sports123.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)]. (ang.).
  26. ↑ Bobsleigh at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  27. ↑ a b Bobsleigh at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  28. ↑ Belgium Bobsleigh. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-12)]. (ang.).
  29. ↑ Ice Hockey at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-13)]. (ang.).
  30. ↑ Ice Hockey at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Ice Hockey. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-30)]. (ang.).
  31. ↑ Nordic Combined at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-21)]. (ang.).
  32. ↑ Nordic Combined at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  33. ↑ a b Nordic Combined at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)]. (ang.).
  34. ↑ Nordic Combined – 1924 Olympic Games – Results Men. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  35. ↑ Nordic Combined – 1928 Olympic Games – Results Men. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  36. ↑ Nordic Combined – 1932 Olympic Games – Results Men. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  37. ↑ Nordic Combined – 1936 Olympic Games – Results Men. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  38. ↑ Nordic Combined – 1948 Olympic Games – Results Men. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  39. ↑ Figure Skating at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-02)]. (ang.).
  40. ↑ a b c Figure Skating at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-28)]. (ang.).
  41. ↑ Figure Skating – Olympics Games. Presentation and medal winners: Individal Women. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  42. ↑ Figure Skating – Olympics Games. Presentation and medal winners: Individal Men. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  43. ↑ Figure Skating – Olympics Games. Presentation and medal winners: Pairs Mixed. the-sports.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  44. ↑ Speed Skating at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  45. ↑ a b Speed Skating at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-02)]. (ang.).
  46. ↑ Speed Skating at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s 1,500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  47. ↑ a b Speed Skating at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s 500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  48. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen 500 meter mannen. schaatsstatistieken.nl. [dostęp 2016-08-29]. (niderl.).
  49. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen 1500 meter mannen. schaatsstatistieken.nl. [dostęp 2016-08-29]. (niderl.).
  50. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen 5000 meter mannen. schaatsstatistieken.nl. [dostęp 2016-08-29]. (niderl.).
  51. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen 10.000 meter mannen. schaatsstatistieken.nl. [dostęp 2016-08-29]. (niderl.).
  52. ↑ Alpine Skiing at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  53. ↑ Skeleton at the 2002 Salt Lake City Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).
  54. ↑ Skeleton at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Skeleton. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-01)]. (ang.).
  55. ↑ Heaton wins silver again as skeleton returns to the programme. olympic.org. [dostęp 2016-08-29]. (ang.).
  56. ↑ Ski Jumping at the 1936 Garmisch-Partenkirchen Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-01)]. (ang.).
  57. ↑ Ski Jumping at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  58. ↑ a b Ski Jumping at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Normal Hill, Individual Ski Jumping. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-16)]. (ang.).
  59. ↑ St. Moritz SUI 1948.02.07 IO/MS Olympic Winter Games. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-08-29].
  60. ↑ Ski Jumping Men: Olympic Games – Normal Hill. sports123.com. [dostęp 2016-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-18)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_1948&oldid=74735230”