Przejdź do zawartości

Randall Collins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Randall Collins
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1941
Knoxville

Randall Collins (ur. 29 lipca 1941 w Knoxville[1]) − amerykański socjolog, autor teorii konfliktu społecznego, teorii łańcuchów rytuałów interakcyjnych, teorii kredencjalizmu a także globalnej zmiany intelektualnej (socjologii filozofowania).

W swych poglądach chętnie nawiązywał do klasyków socjologii takich jak Émile Durkheim, Erving Goffman, George Herbert Mead, Karol Marks czy Max Weber. W teorii konfliktu uznał, że najważniejszy podział w społeczeństwie występuje między rozkazodawcami i rozkazobiorcami. Jest to podstawa zróżnicowania społeczeństwa, które jest głównym źródłem konfliktów. Rozkazodawcy cechują się energią, aktywnością, pewnością siebie, wysokim poziomem identyfikacji z organizacją, a rozkazobiorcy biernością, wyobcowaniem z organizacji, zatomizowaniem.

Opisując rytuały interakcyjne, obejmujące według niego całość życia społecznego, zakłada, że uczestniczące w nich jednostki oddziałują na siebie werbalnie i pozawerbalnie, współdzielą swoje emocje i doświadczenia (wspólny nastrój) oraz są świadome symboli lub działań, na których się skupiają w czasie interakcji (wzajemne skupienie uwagi). Ponadto da się zawsze określić bariery izolujące je od osób, które znajdują się poza sytuacją rytuału. Konsekwencjami rytuału są większa solidarność grupowa i energia emocjonalna jednostek, poczucie szacunku do symboli, wokół których skupiał się rytuał (obiekty święte) i poczucie dumy z przynależenia do grupy (normy moralne)[2][3].

Symbol, wokół którego ogniskują się interakcje, nie jest tożsamy z dostępnym publicznie emblematem. Emblemat jest jego nośnikiem. Symbole istnieją w trzech sferach:

  • w pierwotnej sferze interakcji, w której symbole są wytwarzane;
  • we wtórnej sferze interakcji, w której symbole są podtrzymywane i wzmacniane poprzez energię emocjonalną;
  • w sferze umysłowej jednostki (trzeciej sferze), w której symbole „cyrkulują”, co jest efektem wcześniejszych interakcji[4].

W czasie rytuałów interakcyjnych jednostki nasycają się energią emocjonalną, która z kolei pozwala im na zarażanie innych jednostek symbolami (symbole przenoszone są do innych umysłów)[4]. Odseparowanie uczestników rytuału od otoczenia, podobnie jak cielesna obecność (bez pośrednictwa mediów) zwiększa poczucie współobecności i siłę emocji. Collins nie koncentruje się na emocjach będących krótkotrwałymi afektami, takimi jak radość, strach lub złość, ale bierze pod uwagę trwalsze emocje, które mogą pobudzać ludzi do inicjowania interakcji[5].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Conflict Sociology: Toward an Explanatory Science, Nowy Jork: Academic, (1975).
  • Four Sociological Traditions, Oxford University Press, (1985–1994). ISBN 0-19-508208-7
  • Macro-History: Essays in Sociology of the Long Run, Stanford: Stanford University Press, (1999).
  • Interaction Ritual Chains, Princeton University Press, (2004). ISBN 0-691-12389-6
  • Violence: A Micro-Sociological Theory, Princeton University Press, (2008).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]