Zbigniew Śliwiński (pianista)

Zbigniew Bogumił Śliwiński^[1]^[2] (ur. 18 kwietnia 1924 w Warszawie^[1]^[2]^[3], zm. 16 listopada 2003 w Jędrzejewie^[1]) – polski pianista i pedagog muzyczny^[4].

Życiorys

W latach 1937–1940 uczył się prywatnie u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku^[1]^[3], następnie w czasie okupacji ukończył studia u Zofii Buckiewiczowej w konspiracyjnym Konserwatorium Warszawskim^[1]^[2]^[3]. Studiował u Bolesława Woytowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach (1946–1949)^[1]^[2]^[3] oraz na studiach aspiranckich w Krakowie (1953–1956)^[1]^[3]. Po 1945 roku był nauczycielem w szkołach muzycznych w Milanówku, Katowicach i Chorzowie, jednocześnie w latach 1946–1965 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach^[1]. Od 1961 roku był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku, w 1965 roku otrzymał tytuł docenta, w 1975 roku profesora nadzwyczajnego, a w 1982 roku profesora zwyczajnego^[1]^[2]. Od 1965 roku kierował na tej uczelni katedrą fortepianu, a w latach 1982–1984 pełnił funkcję jej prorektora^[1]^[3]. W roku akademickim 1982/1983 wykładał gościnnie w Staatliche Hochschule für Musik w Sttutgarcie^[1]^[3]. Prowadził kursy mistrzowskie w Berlinie, Brnie, Dusznikach-Zdroju i Volterrze^[1]^[3]. Jego studentami byli Bogdan Czapiewski, Piotr Kusiewicz^[5], Ewa Pobłocka, Jerzy Sulikowski czy Maciej Szymański^[1]^[3].

Był jurorem IX (1975), X (1980) i XIII (1995) Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina oraz Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977)^[1]^[3]. Koncertował z najważniejszymi polskimi orkiestrami, dawał też recitale i występował w repertuarze kameralnym^[1]^[3]. Występował pod batutą m.in. Kazimierza Korda, Andrzeja Markowskiego, Antoniego Wita i Tadeusza Strugały^[3]. Dla Polskiego Radia dokonał nagrań utworów m.in. Fryderyka Chopina i W.A. Mozarta^[3]. Publikował prace z zakresu metodyki nauczania fortepianu i historii praktyki wykonawczej^[2], był też autorem ponad 40 opracowań utworów fortepianowych o charakterze instruktywnym, wydanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne^[1]^[2].

Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim (1976), Krzyżem Oficerskim (1984) i Krzyżem Komandorskim (1997) Orderu Odrodzenia Polski^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 304. ISBN 978-83-224-0866-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 874. ISBN 978-83-01-13410-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Stanisław Dybowski: Słownik pianistów polskich. Warszawa: Selene, 2003, s. 666. ISBN 83-910515-5-2.
↑ Zbigniew Śliwiński. gdansk.gedanopedia.pl. [dostęp 2024-01-25].
↑ prof. dr hab. Piotr Kusiewicz – Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku [online], gda.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).