简体字

简体字 (język chiński standardowy)

汉字的基本字体：上面一行是繁体字，下面一行是简体字 (1.1)

zapis:

uproszcz. 简体字, trad. 簡體字

wymowa:

pinyin jiǎntǐzì (jian3ti3zi4); zhuyin ㄐㄧㄢˇ ㄊㄧˇ ㄗˋ

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) odmiana pisma chińskiego, w której znaki mają postać uproszczoną, zapis uproszczony

odmiana:

przykłady:

(1.1) 在中华人民共和国，写字人用简体字。(zài zhōnghuá rénmín gònghéguó, xiězì rén yòng jiǎntǐzì) → W Chińskiej Republice Ludowej stosuje się zapis uproszczony.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) 简化字

antonimy:

(1.1) 繁体字•正体字•老字

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 简 + 体 + 字 → prosty, skrócony + styl + znak, pismo (dosł. pismo w stylu uproszczonym)

uwagi:

zob. też uproszczone pismo chińskie w Wikipedii

źródła: