Urartu

Urartu (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) hist. geogr. starożytne państwo dawniej położone na Wyżynie Armeńskiej wokół jeziora Wan, założone około IX wieku p.n.e., podbite w VI wieku p.n.e. przez Medów; zob. też Urartu w Wikipedii

odmiana:

(1.1) nieodm., blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Urartu	Urartu
dopełniacz	Urartu	Urartu
celownik	Urartu	Urartu
biernik	Urartu	Urartu
narzędnik	Urartu	Urartu
miejscownik	Urartu	Urartu
wołacz	Urartu	Urartu

przykłady:

(1.1) Najlepiej widać je z murów starożytnej twierdzy Vankale — ruin Tuszpy, stolicy dawnego mocarstwa Urartu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) król Urartu • religia / sztuka Urartu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Urartyjczyk m, urartyjski m

przym. urartyjski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Urartu
• rosyjski: (1.1) Ура́рту n
• ukraiński: (1.1) Ура́рту m

źródła: