intañv

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger krennvrezhonek eintaff, kar d'ar ger heniwerzhonek ein-tam, « paotr yaouank kozh », a vefe deuet eus ur ger keltiek *oino-tamo « e-unan-penn », derez-uhelañ *oino-, « unan, e-unan ». Sellet ouzh un, unan, itron...^[1]

Anv-kadarn

	gourel	benel
unander	intañv	intañvez
liester	intañvien	intañvezed

intañv /ˈĩntãw/ (liester : intañved, intañvien)

1. Den a zo marvet e bried digantañ.
   • Ur wezh e oa un intañv hag a oa dimezet da un intañvez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 169.)
   • Mar timeez er bloaz-mañ, na gemer ket un intañv
     Rak kalon un intañv zo e chagrin noz-deiz
     Kalon un den yaouank a zo laouen ha ge.^[2]
   • Intañv e oa deut da vezañ er bloavezh kentañ hag, [...]. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 128.)
2. Chom, menel intañv:
   • Ur wezh e oa ur baraer kozh hag a oa manet intañv gant teir merc'h. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 123.)

Deveradoù

• adintañv
• intañvaj

• intañvded
• intañvegezh

• intañvet
• intañvez

• intañvezet
• intañviñ

Troioù-lavar

• chom intañv
• menel intañv

Troidigezhioù

• alamaneg : Witwer ^(de)
• esperanteg : vidvo ^(eo)
• galleg : veuf ^(fr)
• ido : vidvo ^(io)
• italianeg : vedovo ^(it)
• japaneg : 男やもめ ^(ja) (おとこやもめ, otokoyamome)
• lingala : mozéngé ^(ln)
• livoneg : lešt ^(liv) , atrāita ^(liv)
• nederlandeg : weduwnaar ^(nl)

• malteg : armel ^(mt)
• poloneg : wdowiec ^(pl)
• portugaleg : viúvo ^(pt)
• rusianeg : вдовец ^(ru)
• saozneg : widower ^(en)
• sinaeg : 鳏夫 ^(zh)
• spagnoleg : viudo ^(es)
• turkeg : dul erkek ^(tr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne
• ^[2] : Al labousig er c'hoad, in Sonioù-pobl, dastumet gant Fañch Dano (1968)