| dbo:abstract
|
- الواقعية (بالإنجليزية: Realism) هي حركة فنية نشأت في النصف الثاني من القرن التاسع عشر في فرنسا.وتعنى الواقعية بتصوير الأشياء والعلاقات، بصورة واضحة كما هي عليه في العالم الحقيقي الواقعي...وبتصوير الجوهر الداخلي للأشياء، وليس الجنوح إلى الفانتازيا أو الرومانسية.وتمتد فترة الواقعية بين الفاشلة، وبدايات حكم بسمارك. أي حوالي من 1850 إلى 1890.وقد شهدت هذه الفترة العديد من الاتجاهات الأدبية الأخرى التي كانت موجودة جنبا إلى جنب، مثل الطبيعية. (ar)
- Realismus jako obecný znak uměleckého díla je míra zobrazení "kriticky přezkoumatelné" reality dílem bez zaujmutí subjektivního hodnotícího stanoviska. "Kriticky přezkoumatelná" realita je především v jazyce formulovatelná, vědecky formalizovatelná, empiricky ověřená (nebo prakticky v blízké budoucnosti ověřitelná), všeobecně platná; někteří teoretici pojem chápou ještě silněji (například realitu ztotožňují s fyzikálními procesy). Proto přesvědčení autora, že zobrazuje realitu, nezaručuje naplnění znaků realismu (například autor zobrazuje podmínění psýché (surrealismus), některá zásadní subjektivní zakoušení v existencialismu, mystické vhledy, poznání získatelné jen osvícením). Pojem realismu je v některých případech k popisu díla v podstatě nepoužitelný pro bezesmyslnost (například u typografických a architektonických děl či instrumentální hudby). Ve většině oblastí umění (opera, divadelní kusy, výtvarné umění, próza) má však pojem realismu zásadní význam. (cs)
- El Realisme tant pot ser una actitud estilística o de teoria de l'art que identifica art i realitat, com pot designar un corrent artístic del segle xix que abasta tant en escultura i en pintura com en la literatura. En el primer cas, hi ha un interès per representar la naturalesa d'una manera imitativa (mimesis); tendeix a representar personatges, situacions i objectes de la vida quotidiana de manera veritable, i descarta l'artificialitat, la ficció especulativa, la idealització i estilització. Aquest enfocament realista de l'art s'ha donat en molts estils i èpoques històriques diferents al llarg de la història de la pintura i de l'escultura. En el segon cas, el corrent artístic, és una reacció al romanticisme i a les revolucions del 1848. En aquest fet hi ha una forta influència del cientisme positivista del s. XIX, així com de la fotografia, inventada en aquell moment, i de les noves ideologies socials que s’estengueren arreu d’Europa, per a les quals l’acte més simple de la vida humana o la vida de l’obrer té el valor de tema per a l’art, en lloc de la història o de la mitologia. (ca)
- Realismo en arto estas la klopodo reprezenti temojn verece, sen artefariteco kaj evitante artajn konvenciojn, neverŝajnajn, ekzotajn kaj supernaturajn elementojn. Realismo estis elstara en arto en multaj periodoj, kaj estas grandparte afero de tekniko kaj trejnado, krom la evito de stiligo. En vidaj artoj, iluziima realismo estas akurata priskribo de vivoformoj, perspektivo, kaj detaloj de lumo kaj koloro. Realismaj verkoj de arto povas emfazi la ĉiutagecon, malbelon aŭ sordidecon, same kiel verkoj de socia realismo, socialisma realismo, , aŭ kuirlavuja realismo. Estis variaj realismaj movadoj en artoj, kiaj la stilo de opero nome verismo, , kaj itala novrealisma kinarto. La realisma pentrarto ekis en Francio en la 1850-aj jaroj, post la revolucio de 1848. La realismaj pentristoj malakceptis Romantismon, kiu estis hegemonia en francaj literaturo kaj arto, kun radikoj en la fino de la 18a jarcento. (eo)
- Realismus (von lateinisch realis ‚die Sache betreffend‘; res: „Sache, Ding“) bezeichnet in der Kunstgeschichte eine Mitte des 19. Jahrhunderts in Europa einsetzende neue Kunstauffassung, die sich gegen Darstellungen des Klassizismus und der Romantik wandte. (de)
- Errealismo artistikoa esanahi desberdinak izan ditzakeen kontzeptua da: korronte idealisten eta erromantikoen aurreko erreakzio moduan sortu ziren arte-mugimendu batzuk izan daiteke, batetik; zentzu horretan XIX. mendean Frantzian Errealismo literarioa eta margolaritza errealista sortu ziren. Modu orokorrago batean, bestetik, jarrera estetiko bat definitzen du, arte eta errealitatea identifikatzeko joera, alegia; azken honen arabera arteak errealitatea imitatu nahi du. Azken zentzu horretan errealismoa une eta garai desberdinetan agertu da. (eu)
- Realismo es un término que se utiliza para denominar ciertos movimientos artísticos reactivos contra el romanticismo en literatura (literatura del realismo) o pintura (pintura del realismo) —ambos originados en la Francia de mediados del siglo XIX y continuados en el naturalismo literario y pictórico posterior—; tiene una dimensión genérica que permite identificar un realismo artístico como una postura estética o de teoría del arte que identifica arte y realidad. Esta postura se plasma en diversas formas de representar la realidad o naturaleza de una manera imitativa (mimesis), por lo que también se la denomina naturalismo (de forma equívoca con otros usos de naturalismo en el arte) Como objetivo o pretensión, la postura o perspectiva realista es compartida en rasgos generales por toda clase de arte figurativo; pero también por la literatura, e incluso por la música programática o descriptiva. En las artes plásticas (escultura y de forma especialmente trascendente para la pintura, dadas sus especiales convenciones -la reducción a lo bidimensional-) puede cumplirse con muy distintos grados, desde las fronteras de la abstracción hasta el trampantojo. Ese enfoque realista del arte se ha dado en muy distintos estilos y épocas históricas a lo largo de la historia de la pintura y la historia de la escultura; y en cuanto a su distinto tratamiento en cada una de las escuelas nacionales, ha sido propuesto como una de las características definitorias, a lo largo del tiempo, de la escuela española frente a la escuela italiana y la escuela flamenca. Frente al arte italiano, creador de perfecciones y bellezas, buscador de la suma en que se unen las notas que un individuo no puede presentar nunca fundidas, idealista, en fin, (...) la estética española exalta el supremo valor del individuo como tal (...) esta es la verdadera raíz de nuestro realismo, palabra equívoca que también se ha empleado para calificar cosas muy distintas. Mas no es el nuestro un realismo objetivo y frío que refleja las cosas del mundo como pudiera reflejarlas un espejo; este sería el realismo de los flamencos primitivos o de los holandeses. El arte realista puede definirse, en cuanto a su contenido, como el que representa los temas "de acuerdo con reglas seculares y empíricas" de modo que tales temas sean "explicables en términos de , sin recurso a intervención sobrenatural o divina"; considerando la existencia de una en tercera persona, sin embellecimiento o interpretación (como hacen los enfoques idealistas del arte: el idealismo artístico, concepto con el que se contrapone). Tal aproximación implica inherentemente una creencia de que tal realidad es ontológicamente independiente de los esquemas conceptuales del hombre, de sus prácticas lingüísticas y creencias, y que puede ser conocido (o conocible) por el artista, que puede a su vez representar fielmente esa realidad. Según el realismo moderno "comienza con la posición de que la verdad puede ser descubierta por el individuo a través de los sentidos" que "tiene sus orígenes en Descartes y Locke, y recibe su primera formulación con Thomas Reid a mediados del siglo XVIII." El realismo en las artes tiende a representar personajes, situaciones y objetos de la vida cotidiana de forma verosímil. Tiende a descartar los temas heroicos (tan caros al clasicismo, que los representa con una perspectiva idealista) en favor de temas más neutros, pegados a la tierra. En la definición que del esperpento hace su creador, el dramaturgo español Ramón de Valle Inclán, se comparan, oponiéndola a la suya (que identifica con la de Goya, Quevedo o Cervantes), las dos perspectivas que han dominado la historia de la literatura y de las artes plásticas: la que hace al espectador admirar de rodillas a los héroes homéricos y la que le pone a los personajes a su nivel, en los dramas de Shakespeare. Comenzaré por decirle a usted que creo hay tres modos de ver el mundo artística o estéticamente: de rodillas, en pie o levantado en el aire. Cuando se mira de rodillas -y ésta es la posición más antigua en literatura-, se da a los personajes, a los héroes, una condición superior a la condición humana, cuando menos a la condición del narrador o del poeta. Así Homero atribuye a sus héroes condiciones que en modo alguno tienen los hombres. Se crean, por decirlo así, seres superiores a la naturaleza humana: dioses, semidioses y héroes. Hay una segunda manera, que es mirar a los protagonistas novelescos como de nuestra propia naturaleza, como si fueran nuestros hermanos, como si fuesen ellos nosotros mismos, como si fuera el personaje un desdoblamiento de nuestro yo, con nuestras mismas virtudes y nuestros mismos defectos. Ésta es, indudablemente, la manera que más prospera. Esto es Shakespeare, todo Shakespeare. Los celos de Otelo son los celos que podría haber sufrido el autor, y las dudas de Hamlet, las dudas que podría haber sufrido el autor. Los personajes, en este caso, son de la misma naturaleza humana, ni más, ni menos que el que los crea: son una realidad, la máxima verdad. Y hay otra tercera manera, que es mirar al mundo desde un plano superior, y considerar a los personajes de la trama como seres inferiores al autor, con un punto de ironía. Los dioses se convierten en personajes de sainete. Esta es una manera muy española, manera de demiurgo, que no se cree en modo alguno hecho del mismo barro que sus muñecos. Quevedo tiene esta manera. Cervantes, también. A pesar de la grandeza de Don Quijote, Cervantes se cree más cabal y más cuerdo que él y jamás se emociona con él. Esta manera es ya definitiva en Goya. Y esta consideración es la que me llevó a dar un cambio en mi literatura y a escribir los esperpentos, el género literario que yo bautizo con el nombre de esperpentos. (es)
- I léirmheastóireacht ealaíne úsáidtear an téarma seo (le R mór) chun tagairt do rogha réamhbheartaithe d'ábhar péinteáilte gránna nó neamhidéalaithe, uaireanta chun dearcadh nó argóint shóisialta nó pholaitiúil a chur os comhair an phobail. Sa chiall seo léirigh Les Casseurs de Pierres (Na Bristeoirí Cloch, 1849) le Courbet anró na mbochtán is ísle sa bhFrainc. Le r beag, ciallaíonn an téarma go ginearálta, ach go doiléir, rud éigin cosúil le malairt na teibíochta. Bhíodh tuiscint ar an téarma mar thacaíocht le cosúlacht na fírinne san ealaín is an Nádúrachas i lár an 19ú céad sa bhFrainc. Faoi seo ní róshoiléir cad is réalachas ann ach nach osréalachas ná réalachas draíochta é. (ga)
- Realism in the arts is generally the attempt to represent subject matter truthfully, without artificiality and avoiding speculative and supernatural elements. The term is often used interchangeably with naturalism, although these terms are not synonymous. Naturalism, as an idea relating to visual representation in Western art, seeks to depict objects with the least possible amount of distortion and is tied to the development of linear perspective and illusionism in Renaissance Europe. Realism, while predicated upon naturalistic representation and a departure from the idealization of earlier academic art, refers to a specific art historical movement that originated in France in the aftermath of the French Revolution of 1848. With artists like Gustave Courbet capitalizing on the mundane, ugly or sordid, realism was motivated by the renewed interest in the common man and the rise of leftist politics. The Realist painters rejected Romanticism, which had come to dominate French literature and art, with roots in the late 18th century. In 19th-century Europe, "Naturalism" or the "Naturalist school" was somewhat artificially erected as a term representing a breakaway sub-movement of realism, that attempted (not wholly successfully) to distinguish itself from its parent by its avoidance of politics and social issues, and liked to proclaim a quasi-scientific basis, playing on the sense of "naturalist" as a student of natural history, as the biological sciences were then generally known. There have been various movements invoking realism in the other arts, such as the opera style of verismo, literary realism, theatrical realism, and Italian neorealist cinema. (en)
- Le réalisme en arts plastiques est (pour le domaine francophone) un mouvement artistique né vers 1848 sous l'impulsion de Gustave Courbet. Il s'oppose à la vision idéaliste de l'art bourgeois. Le réalisme dans les arts est la volonté de décrire les sujets « en accord avec les règles séculaires et empiriques »[réf. nécessaire], inspirée par Descartes, John Locke et Thomas Reid. C'est un courant qui rassemble les artistes soucieux de « faire vrai » et de montrer le réel sans jamais l'idéaliser. (fr)
- Realisme di dalam seni rupa berarti usaha menampilkan subjek dalam suatu karya sebagaimana tampil dalam kehidupan sehari-hari tanpa tambahan embel-embel atau interpretasi tertentu. Maknanya bisa pula mengacu kepada usaha dalam seni rupa untuk memperlihatkan kebenaran, bahkan tanpa menyembunyikan hal yang buruk sekalipun. Pembahasan realisme dalam seni rupa bisa pula mengacu kepada gerakan kebudayaan yang bermula di Prancis pada pertengahan abad 19. Namun karya dengan ide realisme sebenarnya sudah ada pada yang ditemukan di kota , yang sekarang lebih dikenal dengan nama India. (in)
- Il realismo o verismo è una corrente artistica sviluppatasi negli anni quaranta del XIX secolo e che, in Francia, vede in Gustave Courbet il suo principale esponente; sono inoltre importanti le figure di Honoré Daumier e Jean-François Millet, oltre che di Rosa Bonheur. (it)
- Het realisme was een stroming in de 19e-eeuwse beeldende kunst, theater en literatuur, waarin gestreefd werd naar het weergeven van de (maatschappelijke) werkelijkheid. De stroming was vooral sterk in Frankrijk rond het midden van de 19e eeuw en wordt gezien als reactie op de romantiek. Daarnaast had het opkomende marxisme een belangrijke invloed door de gewone arbeider centraal te stellen. Uitgangspunt van de stroming was een uitspraak van Baudelaire: "je moet in je eigen tijd staan". (nl)
- 写実主義（しゃじつしゅぎ）、あるいは現実主義は、現実を空想によらず、ありのままに捉えようとする美術上、文学上の主張のこと。リアリズム（英：Realism）、レアリスム（仏：Réalisme）。 (ja)
- O realismo foi um movimento artístico e literário surgido nas últimas décadas do século XIX na Europa, mais especificamente em França, em reação ao romantismo. Entre 1850 e 1900 o movimento cultural, chamado realismo, predominou em França e se estendeu pela Europa e outros continentes. Os integrantes desse movimento repudiaram a artificialidade do neoclassicismo e do romantismo, pois sentiam a necessidade de retratar a vida, os problemas e costumes das classes média e baixa não inspirada em modelos do passado. O movimento manifestou-se também na escultura e, principalmente, na pintura e em alguns aspectos sociais. (pt)
- Realism, ibland kallad naturalism, inom bildkonsten är generellt försöken att avbilda omvärlden så sanningsenligt som möjligt, utan stilisering eller försköning och utan omöjliga, exotiska eller övernaturliga delar. Realism har förekommit under många perioder och kan innebära olika saker. Inom bildkonst kan realism innebära försöken att skapa en illusion av verklighet, som Trompe l'œil eller fotorealism, det vill säga att avbilda omvärlden på ett korrekt sätt med perspektiv, ljus- och färgförhållanden. Men realism eller naturalism kan även innebära att konstnären eftersträvar att avbilda realistiska ämnen – den faktiska verkligheten utan stilisering eller försköning – vilket ofta innebär ett fokus på det vardagliga, det som göms undan eller sociala orättvisor. Det senare var typiskt för 1800-talsrealismen som tog sin början i Frankrike på 1850-talet efter Franska revolutionen 1848, men även inom socialrealismen, nya sakligheten eller regionalismen. 1800-talsrealisterna avvisade romantiken, som länge hade dominerat den franska konsten och litteraturen. (sv)
- Реали́зм (от позднелат. reālis «действительный») — направление в искусстве, представители которого стремятся к наиболее полному и адекватному отражению действительности в её многообразии и типичных чертах. (ru)
- Реалізм — художній метод у мистецтві, що ґрунтується на відтворенні дійсності. Цей термін, запозичений з філософії, вносить іноді в оцінку художнього твору моменти позаестетичні: реалізм абсолютно неправильно дорікають у відсутності морального ідеалізму. У розхожому вживанні термін «реалізм» означає точне копіювання деталей, переважно зовнішніх. Неспроможність цієї точки зору, природним висновком з якої є те, що реєстрація реалій — роман і фотографія є кращими в порівнянні з картиною художника, абсолютно очевидна; достатнім спростуванням її служить наше естетичне почуття, яке ні хвилини не коливається між восковою фігурою, що відтворює найтонші відтінки живих фарб, і мертво-білою мармуровою статуєю. Було б безглуздо і безцільно створювати ще один світ, абсолютно тотожний з існуючим. Копіювання рис зовнішнього світу саме по собі ніколи не представлялося метою мистецтва. По можливості вірне відтворення дійсності доповнюється творчою самобутністю художника. У теорії реалізму протиставляється ідеалізм, але на практиці йому протистоять рутина, традиція, академічний канон, обов'язкове наслідування класикам — іншими словами, загибель самостійної творчості. Починається мистецтво з дійсного відтворення природи; але, коли відомі популярні зразки художнього мислення, відбувається наслідувальна творчість, робота за шаблоном. Це — звичайні риси усталеної школи, якою б вона не була. Трохи не кожна школа виявляє домагання на нове слово саме в області правдивого відтворення життя — і кожна по своєму права, і кожна заперечується і змінюється наступною в ім'я того ж принципу правди. Це особливо характерно проявляється в історії розвитку французької літератури, яка відображає ряд завоювань істинного реалізму. Прагнення до художньої правди полягало в основі тих же рухів, які, скам'янівши в традиції і канони, стали пізніше символами нереального мистецтва. Такий не тільки романтизм, на який з таким запалом нападали в ім'я правди доктринери новітнього натуралізму; така й класична драма. Досить нагадати, що знамениті три єдності були прийняті зовсім не з рабського наслідування Арістотелем, але тому лише, що давали можливість сценічної ілюзії. Як писав Лансон, "Встановлення єдностей було торжеством реалізму. Ці правила, що зробилися причиною стількох невідповідностей при занепаді класичного театру, були спочатку необхідною умовою сценічної правдоподібності. У аристотелевських правилах середньовічний раціоналізм знайшов засіб видалити зі сцени останні залишки наївноюї середньовічної фантазії ". Глибокий внутрішній реалізм класичної трагедії французів виродився в міркуваннях теоретиків і в творах наслідувачів в мертві схеми, гніт яких був скинутий літературою лише на початку XIX століття. Існує точка зору, що всякий істинно прогресивний рух в області мистецтва є рух у напрямку до реалізму. У цьому відношенні не становлять винятку і ті нові течії, які з вигляду є реакцією реалізму. Насправді вони являють собою лише протистояння рутині, художній догмі — реакцію проти реалізму по імені, що перестав бути шуканням і художнім відтворенням життєвої правди. Коли ліричний символізм намагається новими засобами передати читачеві настрій поета, коли неоідеалісти, воскрешаючи старі умовні прийоми художнього зображення, малюють стилізовані, тобто як би навмисно відступаючі від дійсності образи, вони прагнуть до того ж, що становить мету всякого — хоча б і архінатуралістичного — мистецтва: до творчого відтворення життя. Немає істинно художнього твору — від симфонії до арабески, від «Іліади» до «Шепіт, боязке дихання», — який при глибшому погляді на нього не виявився би правдивим зображенням душі творця, «куточком життя крізь призму темпераменту». Навряд чи можливо тому говорити про історію реалізму: вона збігається з історією мистецтва. Можна лише характеризувати окремі моменти історичного життя мистецтва, коли особливо наполягали на правдивому зображенні життя, бачачи його переважно в емансипації від шкільної умовності, в умінні усвідомити і сміливості зобразити подробиці, які залишалися непоміченими художниками колишніх днів або лякали їх невідповідністю з догматами. Водночас існує думка, що реалізм як метод зародився в глибокій старовині. Відтак виділяють кілька періодів його розвитку:
* «Античний Реалізм»
* «Реалізм епохи Ренесансу»
* «Просвітницький реалізм»
* «Реалізм XVIII—XIX століть» (тут, в середині 19 століття, досяг найвищої могутності у зв'язку з чим з'явився термін Епоха реалізму)
* «Неореалізм (реалізм XX століття)» (uk)
- 現實主義（法語：Réalisme），又可稱作實在主義、寫實主義，認為在人類之中的認知，我們對物體之理解與感知，與物體獨立於我們心靈之外的實際存在是一致的。一般定義為關於現實和實際而排斥理想主義。不過，現實主義在博雅人文範疇中可以有很多意思（特别是繪畫、文學和哲學裡），還可以用於國際關係。 在藝術上指對自然或當代生活做準確、詳盡和不加修飾的描述，又可稱為寫實主義，可比擬為中國工筆畫，與「寫意」相對。現實主義摒棄理想化的想像，而主張細密觀察事物的外表，依據這個說法，廣義的寫實主義便包含了不同文明中的許多藝術思潮。 視覺藝術和文學中，現實主義是19世纪的一場運動，起源於法國。 现实主义的艺术运动在欧洲迅速蔓延。 在意大利，现实主义主题由Gioacchino Toma，安东尼奥·罗塔和Giuseppe Pellizza da Volpedo承担，而在米兰，在下个世纪五六十年代之间，一群年轻的画家将生活在存在主义现实主义的潮流之中，主题是 用现实主义打破思想方案马里奥·巴尔迪。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الواقعية (بالإنجليزية: Realism) هي حركة فنية نشأت في النصف الثاني من القرن التاسع عشر في فرنسا.وتعنى الواقعية بتصوير الأشياء والعلاقات، بصورة واضحة كما هي عليه في العالم الحقيقي الواقعي...وبتصوير الجوهر الداخلي للأشياء، وليس الجنوح إلى الفانتازيا أو الرومانسية.وتمتد فترة الواقعية بين الفاشلة، وبدايات حكم بسمارك. أي حوالي من 1850 إلى 1890.وقد شهدت هذه الفترة العديد من الاتجاهات الأدبية الأخرى التي كانت موجودة جنبا إلى جنب، مثل الطبيعية. (ar)
- Realismus (von lateinisch realis ‚die Sache betreffend‘; res: „Sache, Ding“) bezeichnet in der Kunstgeschichte eine Mitte des 19. Jahrhunderts in Europa einsetzende neue Kunstauffassung, die sich gegen Darstellungen des Klassizismus und der Romantik wandte. (de)
- Errealismo artistikoa esanahi desberdinak izan ditzakeen kontzeptua da: korronte idealisten eta erromantikoen aurreko erreakzio moduan sortu ziren arte-mugimendu batzuk izan daiteke, batetik; zentzu horretan XIX. mendean Frantzian Errealismo literarioa eta margolaritza errealista sortu ziren. Modu orokorrago batean, bestetik, jarrera estetiko bat definitzen du, arte eta errealitatea identifikatzeko joera, alegia; azken honen arabera arteak errealitatea imitatu nahi du. Azken zentzu horretan errealismoa une eta garai desberdinetan agertu da. (eu)
- I léirmheastóireacht ealaíne úsáidtear an téarma seo (le R mór) chun tagairt do rogha réamhbheartaithe d'ábhar péinteáilte gránna nó neamhidéalaithe, uaireanta chun dearcadh nó argóint shóisialta nó pholaitiúil a chur os comhair an phobail. Sa chiall seo léirigh Les Casseurs de Pierres (Na Bristeoirí Cloch, 1849) le Courbet anró na mbochtán is ísle sa bhFrainc. Le r beag, ciallaíonn an téarma go ginearálta, ach go doiléir, rud éigin cosúil le malairt na teibíochta. Bhíodh tuiscint ar an téarma mar thacaíocht le cosúlacht na fírinne san ealaín is an Nádúrachas i lár an 19ú céad sa bhFrainc. Faoi seo ní róshoiléir cad is réalachas ann ach nach osréalachas ná réalachas draíochta é. (ga)
- Le réalisme en arts plastiques est (pour le domaine francophone) un mouvement artistique né vers 1848 sous l'impulsion de Gustave Courbet. Il s'oppose à la vision idéaliste de l'art bourgeois. Le réalisme dans les arts est la volonté de décrire les sujets « en accord avec les règles séculaires et empiriques »[réf. nécessaire], inspirée par Descartes, John Locke et Thomas Reid. C'est un courant qui rassemble les artistes soucieux de « faire vrai » et de montrer le réel sans jamais l'idéaliser. (fr)
- Realisme di dalam seni rupa berarti usaha menampilkan subjek dalam suatu karya sebagaimana tampil dalam kehidupan sehari-hari tanpa tambahan embel-embel atau interpretasi tertentu. Maknanya bisa pula mengacu kepada usaha dalam seni rupa untuk memperlihatkan kebenaran, bahkan tanpa menyembunyikan hal yang buruk sekalipun. Pembahasan realisme dalam seni rupa bisa pula mengacu kepada gerakan kebudayaan yang bermula di Prancis pada pertengahan abad 19. Namun karya dengan ide realisme sebenarnya sudah ada pada yang ditemukan di kota , yang sekarang lebih dikenal dengan nama India. (in)
- Il realismo o verismo è una corrente artistica sviluppatasi negli anni quaranta del XIX secolo e che, in Francia, vede in Gustave Courbet il suo principale esponente; sono inoltre importanti le figure di Honoré Daumier e Jean-François Millet, oltre che di Rosa Bonheur. (it)
- Het realisme was een stroming in de 19e-eeuwse beeldende kunst, theater en literatuur, waarin gestreefd werd naar het weergeven van de (maatschappelijke) werkelijkheid. De stroming was vooral sterk in Frankrijk rond het midden van de 19e eeuw en wordt gezien als reactie op de romantiek. Daarnaast had het opkomende marxisme een belangrijke invloed door de gewone arbeider centraal te stellen. Uitgangspunt van de stroming was een uitspraak van Baudelaire: "je moet in je eigen tijd staan". (nl)
- 写実主義（しゃじつしゅぎ）、あるいは現実主義は、現実を空想によらず、ありのままに捉えようとする美術上、文学上の主張のこと。リアリズム（英：Realism）、レアリスム（仏：Réalisme）。 (ja)
- O realismo foi um movimento artístico e literário surgido nas últimas décadas do século XIX na Europa, mais especificamente em França, em reação ao romantismo. Entre 1850 e 1900 o movimento cultural, chamado realismo, predominou em França e se estendeu pela Europa e outros continentes. Os integrantes desse movimento repudiaram a artificialidade do neoclassicismo e do romantismo, pois sentiam a necessidade de retratar a vida, os problemas e costumes das classes média e baixa não inspirada em modelos do passado. O movimento manifestou-se também na escultura e, principalmente, na pintura e em alguns aspectos sociais. (pt)
- Реали́зм (от позднелат. reālis «действительный») — направление в искусстве, представители которого стремятся к наиболее полному и адекватному отражению действительности в её многообразии и типичных чертах. (ru)
- 現實主義（法語：Réalisme），又可稱作實在主義、寫實主義，認為在人類之中的認知，我們對物體之理解與感知，與物體獨立於我們心靈之外的實際存在是一致的。一般定義為關於現實和實際而排斥理想主義。不過，現實主義在博雅人文範疇中可以有很多意思（特别是繪畫、文學和哲學裡），還可以用於國際關係。 在藝術上指對自然或當代生活做準確、詳盡和不加修飾的描述，又可稱為寫實主義，可比擬為中國工筆畫，與「寫意」相對。現實主義摒棄理想化的想像，而主張細密觀察事物的外表，依據這個說法，廣義的寫實主義便包含了不同文明中的許多藝術思潮。 視覺藝術和文學中，現實主義是19世纪的一場運動，起源於法國。 现实主义的艺术运动在欧洲迅速蔓延。 在意大利，现实主义主题由Gioacchino Toma，安东尼奥·罗塔和Giuseppe Pellizza da Volpedo承担，而在米兰，在下个世纪五六十年代之间，一群年轻的画家将生活在存在主义现实主义的潮流之中，主题是 用现实主义打破思想方案马里奥·巴尔迪。 (zh)
- El Realisme tant pot ser una actitud estilística o de teoria de l'art que identifica art i realitat, com pot designar un corrent artístic del segle xix que abasta tant en escultura i en pintura com en la literatura. En el primer cas, hi ha un interès per representar la naturalesa d'una manera imitativa (mimesis); tendeix a representar personatges, situacions i objectes de la vida quotidiana de manera veritable, i descarta l'artificialitat, la ficció especulativa, la idealització i estilització. Aquest enfocament realista de l'art s'ha donat en molts estils i èpoques històriques diferents al llarg de la història de la pintura i de l'escultura. En el segon cas, el corrent artístic, és una reacció al romanticisme i a les revolucions del 1848. En aquest fet hi ha una forta influència del cient (ca)
- Realismus jako obecný znak uměleckého díla je míra zobrazení "kriticky přezkoumatelné" reality dílem bez zaujmutí subjektivního hodnotícího stanoviska. "Kriticky přezkoumatelná" realita je především v jazyce formulovatelná, vědecky formalizovatelná, empiricky ověřená (nebo prakticky v blízké budoucnosti ověřitelná), všeobecně platná; někteří teoretici pojem chápou ještě silněji (například realitu ztotožňují s fyzikálními procesy). Proto přesvědčení autora, že zobrazuje realitu, nezaručuje naplnění znaků realismu (například autor zobrazuje podmínění psýché (surrealismus), některá zásadní subjektivní zakoušení v existencialismu, mystické vhledy, poznání získatelné jen osvícením). (cs)
- Realismo en arto estas la klopodo reprezenti temojn verece, sen artefariteco kaj evitante artajn konvenciojn, neverŝajnajn, ekzotajn kaj supernaturajn elementojn. Realismo estis elstara en arto en multaj periodoj, kaj estas grandparte afero de tekniko kaj trejnado, krom la evito de stiligo. En vidaj artoj, iluziima realismo estas akurata priskribo de vivoformoj, perspektivo, kaj detaloj de lumo kaj koloro. Realismaj verkoj de arto povas emfazi la ĉiutagecon, malbelon aŭ sordidecon, same kiel verkoj de socia realismo, socialisma realismo, , aŭ kuirlavuja realismo. (eo)
- Realismo es un término que se utiliza para denominar ciertos movimientos artísticos reactivos contra el romanticismo en literatura (literatura del realismo) o pintura (pintura del realismo) —ambos originados en la Francia de mediados del siglo XIX y continuados en el naturalismo literario y pictórico posterior—; tiene una dimensión genérica que permite identificar un realismo artístico como una postura estética o de teoría del arte que identifica arte y realidad. (es)
- Realism in the arts is generally the attempt to represent subject matter truthfully, without artificiality and avoiding speculative and supernatural elements. The term is often used interchangeably with naturalism, although these terms are not synonymous. Naturalism, as an idea relating to visual representation in Western art, seeks to depict objects with the least possible amount of distortion and is tied to the development of linear perspective and illusionism in Renaissance Europe. Realism, while predicated upon naturalistic representation and a departure from the idealization of earlier academic art, refers to a specific art historical movement that originated in France in the aftermath of the French Revolution of 1848. With artists like Gustave Courbet capitalizing on the mundane, ugl (en)
- Realism, ibland kallad naturalism, inom bildkonsten är generellt försöken att avbilda omvärlden så sanningsenligt som möjligt, utan stilisering eller försköning och utan omöjliga, exotiska eller övernaturliga delar. Realism har förekommit under många perioder och kan innebära olika saker. (sv)
- Реалізм — художній метод у мистецтві, що ґрунтується на відтворенні дійсності. Цей термін, запозичений з філософії, вносить іноді в оцінку художнього твору моменти позаестетичні: реалізм абсолютно неправильно дорікають у відсутності морального ідеалізму. У розхожому вживанні термін «реалізм» означає точне копіювання деталей, переважно зовнішніх. Неспроможність цієї точки зору, природним висновком з якої є те, що реєстрація реалій — роман і фотографія є кращими в порівнянні з картиною художника, абсолютно очевидна; достатнім спростуванням її служить наше естетичне почуття, яке ні хвилини не коливається між восковою фігурою, що відтворює найтонші відтінки живих фарб, і мертво-білою мармуровою статуєю. Було б безглуздо і безцільно створювати ще один світ, абсолютно тотожний з існуючим. (uk)
|
.jpg){kind=link}
_-_Google_Art_Project.jpg){kind=link}
_-_WGA4672.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
